του Μανόλη Μπουχαλάκη
Ουδείς ποτέ είπε πως η πολιτική είναι κάτι το εύκολο. Θέλει γερό στομάχι, λεπτές ισορροπίες και σφαιρική αντίληψη των πραγμάτων.
Κύριο συστατικό της πολιτικής είναι πως όσο περνάει η....μπογιά σου, έχεις φίλους και υποστηρικτές. Άν για οποιοδήποτε λόγο η....πέραση σου ελλατωθεί ή παύσει, όλοι σπεύδουν να εξαφανιστούν και να σε αφήσουν μόνο.
Αλλά έτσι είναι αυτά. Αληθινές φιλίες και ανυπόκριτη αγάπη δεν υπάρχουν στα πολιτικά τεκταινόμενα. Μόνο συμφέροντα, συμμαχίες, δολοπλοκίες και μισόλογα. Κάπως έτσι τα έλεγε και ο Ουϊλιαμ Σαίξπηρ στα έργα του. Απλώς τότε υπήρχαν βασιλιάδες και αυλικοί αντί για πρωθυπουργοί και βουλευτές.
Στο δια ταύτα: Η ΝΔ έπαθε μεγάλη ζημιά, ανεξάρτητα του πως το θέτει ο πρωθυπουργός. Και ήταν αναμενόμενο για πολλούς λόγους: Τα Τέμπη, οι αντιδράσεις για το νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών, η ληστρική ακρίβεια, το τεράστιο "φάουλ" για τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή, το κόστος στέγασης, η λαϊκίστικη αντίληψη για το ποινικό δίκαιο με ένα εκτρωματικό ποινικό κώδικα καταδικασμένο από όλους τους επιφανείς επιστήμονες του δικαίου, σκάνδαλα με τις αγροτικές επιδοτήσεις, τελείως άστοχες επιλογές για το ευρωψηφοδέλτιο και πολλά άλλα.
Για κάποιο άγνωστο λόγο ο πρωθυπουργός θεωρούσε πως το 41% των προηγούμενων βουλευτικών εκλογών του δίνει την απαραίτητη νομιμοποίηση να προβεί σε διάφορες μεταρρυθμίσεις και αποφάσεις, ελλείψει βέβαια και σοβαρής αντιπολιτεύσεως. Όταν συνέβαιναν αστοχίες και καλείτο να κάνει ανασχηματισμούς, ο κ. Μητσοτάκης έκανε...rotation, φύγε εσύ έλα εσύ, μπες εσύ σέντερ μπακ και εσύ σέντερ χαφ.
Ο κόσμος όμως ούτε τους ίδιους ανθρώπους θέλει να βλέπει, ούτε τα ίδια ζητήματα που τον ταλανίζουν. Έτσι λοιπόν, για το υπόλοιπο της τετραετίας, ας έχουν στην κυβέρνηση υπόψη τους τα παρακάτω φλέγοντα ζητήματα προς επίλυση :
- Να σπεύσουν άμεσα να ασκήσουν στεγαστική πολιτική για τους αδύναμους χωρίς ανόητα προγράμματα που ωφελούν 3-4.000 ανθρώπους μόνο
- Να ενισχυθούν τα οικογενειακά επιδόματα
- Να γίνει ξανά χρήση του market pass
- Να χυθεί άπλετο φως στο δυστύχημα των Τεμπών και των παρακολουθήσεων μέσω παράνομου λογισμικού
- Να μην ενδώσει η κυβέρνηση στο τμήμα της κοινωνίας που θέλει γκιλοτίνες και λαϊκά δικαστήρια
Στην ενδεχόμενη περίπτωση που κάποιος ρωτήσει "που θα βρεθούν τα λεφτά", ας σκεφτούμε τις υπερ-αποδόσεις της φορολογίας και τα κρατικά έσοδα. Ας αξιοποιηθούν λιμνάζοντα ευρωπαϊκά κονδύλια. Η επανασύσταση της Εργατικής Κατοικίας με κληρώσεις σπιτιών δεν είναι άπιαστο όνειρο, ούτε θα τινάξει τη μπάνκα στον αέρα.
Ασφαλείς πολίτες που έχουν μια βασική στέγη και μια ενίσχυση για τα παιδιά τους σημαίνει δυνατότητα για βελτίωση του δημογραφικού και αποφυγή της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης που ήδη τη μελετούν και τη φέρνουν στο τραπέζι.
Η πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού δεν είναι ένα ουτοπικό σενάριο και ας κηρύσσονται άγονες οι προκηρύξεις θέσεων. Αυτό με τον ιδιωτικό τομέα κάποτε θα πάψει διότι δεν γίνεται όλοι οι Έλληνες γιατροί να ανοίγουν ιδιωτικά ιατρεία ή να μετακομίζουν στο Μπαχρέϊν. Είναι βέβαιο πως η "δεξαμενή" επιστημόνων υπάρχει. Αρκεί να μην τους οφείλονται εφημερίες και να κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα κάθε τρεις και λίγο.
Η αντιπολίτευση
Να έλθουμε και στο πεδίο της αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταποντίστηκε ακόμη αλλά ο αρχηγός του έχει πολλά να μάθει, ενώ παράλληλα θα πρέπει να ξεκαθαρίσει ποιος τελικά είναι και τι background έχει. Αμερικανιές δυστυχώς εδώ δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Δεν υπάρχει, ούτε και υπήρξε ποτέ American Dream για τους Έλληνες που ζουν στην Ελλάδα (ούτε για τους ίδιους τους Αμερικάνους πλην ελαχίστων εξαιρέσεων).
Όσο γρηγορότερα λοιπόν ο κ. Κασσελάκης ξεκαθαρίσει ποιος είναι, από που προέρχεται και πόσο καλά μπορεί να μάθει τον Ελληνικό τρόπο ζωής και σκέψης, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο.
Πάντως, για την ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πολιτικό λόγο και πρέπει να το κοιτάξουν.
Στο ΠΑΣΟΚ, η αμφισβήτηση της εξουσίας του Ν. Ανδρουλάκη δείχνει πως κι εκεί δεν έχουν πυξίδα και δεν ξέρουν τι ζητούν. Για κάποιο άγνωστο λόγο, οι "δελφίνοι" του κόμματος νομίζουν πως ο λαός χρωστάει στο κίνημα να τους ξαναδώσει ένα 48% και καμιά εκατονογδονταριά έδρες. Μόνο που δεν ζούμε στο 1981, ηγετικές φυσιογνωμίες όπως τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν υπάρχουν και εν πάση περιπτώσει ο κόσμος πλέον δεν ασχολείται με συνθήματα του στυλ "Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά" και άλλα που ανήκουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.
Οι εποχές μας δεν έχουν πια την ηχώ των Απριλιανών, της ΕΡΕ, της Ένωσης Κέντρου, του Παλατιού και του Πιουριφόϊ. Κομμουνιστικός κίνδυνος, πραγματικός ή στα άδεια κεφάλια συνταγματαρχών δεν υπάρχει πια.
Οι νέες γενιές θέλουν απαντήσεις, ισότητα, ισονομία, ευκαιρίες για δουλειά και για οικογένεια. Θέλουν μια ισχυρή Ελλάδα στο εξωτερικό αλλά και ένα κράτος αρωγό στα ζητήματα τους. Ένα κράτος που θα υπηρετούν οι άριστοι και όχι οι αρεστοί.
Ο γράφων θεωρεί πως δεν έχουμε καν φτάσει στο επίπεδο αυτό και πως πάντα στην Ελλάδα τα μικροκομματικά συμφέροντα θα υπερτερούν της αμεροληψίας και της πολυσυλλεκτικότητας.
Για αυτό, και αν δεν υπάρξουν δομικές αλλαγές αντί για ανόητα rotation, απλώς θα περιμένουμε την αποδόμηση του κυβερνώντος κόμματος και την εντεινόμενη διασπορά των ψηφοφόρων σε πολλά και ετερόκλητα κόμματα.
Μερίδιο σε αυτό θα έχει φυσικά και η αντιπολίτευση, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που αναλώνονται σε βερμπαλισμούς και ατάκες αντί να κάνουν ένα μεγάλο restart με άλλα στελέχη και άλλους συνεργάτες.
Το μήνυμα των ευρωεκλογών είναι σαφές: Όχι στο τωρινό σύστημα, όχι στο κόμμα, όχι στις παρέες, ναι στην ασφάλεια του να μην κινδυνεύεις να φτωχοποιηθείς, ναι σε μια καλύτερη ζωή, σε καλύτερη Υγεία, Παιδεία και Εργασία. Τελικά, ναι στην Ελλάδα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου