του Μανόλη Μπουχαλάκη
Ανεξάρτητα του τι επιθυμούν τα κόμματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής, το γεγονός παραμένει η αδυναμία απόκτησης αυτοδυναμίας για τη ΝΔ και η αδυναμία ενίσχυσης της αντιπολίτευσης. Με απλά λόγια, το εκλογικό σώμα έχει κουραστεί από την τρέχουσα κυβέρνηση αλλά δεν εμπιστεύεται και κανέναν από την αντιπολίτευση.
Έτσι, μόνη διέξοδος είναι η ανάπτυξη συμμαχιών.
Με δεδομένη όμως τη δυσανεξία που τα κόμματα έχουν στη δημιουργία κυβερνήσεων συνεργασίας, το πιθανότερο σενάριο είναι οι επαναλαμβανόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Εκτός και αν αφήσουν κατά μέρος τις κορώνες τα κόμματα και συμμαχήσουν για το καλό της χώρας.
Όμως, ποιοί και με ποιούς θα μπορούσαν να φτιάξουν κυβέρνηση συνεργασίας;
Η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ ως οι πλέον μετριοπαθείς και έμπειροι στη διακυβέρνηση είναι ένα καλό σενάριο. Φυσικά, το ΠΑΣΟΚ θα απαιτήσει την έξοδο του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία και την είσοδο ενός ατόμου ευρύτερης αποδοχής. Εφόσον αυτό συμβεί και δεν κυριαρχήσει η φαγωμάρα και οι έριδες, ίσως η σύμπραξη αποβεί επωφελής για τη χώρα.
Η ΝΔ με τα κόμματα δεξιότερα της όπως αυτό του Βελόπουλου με στελέχη επιπλέον από τη Νίκη που όπως φαίνεται δεν θα μπει στη Βουλή στις επόμενες εκλογές. Αυτό το σενάριο εξαφανίζει τη γκρίνια των δεξιών για την πιθανή συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ. Το μόνο πρόβλημα είναι πως όσο πηγαίνει κανείς δεξιότερα, τόσο εμφανίζονται ανορθολογικά στοιχεία και θεωρίες που μπορούν να φέρουν σε πολύ δύσκολη θέση τη ΝΔ που προσπαθεί να δείξει ένα κεντροδεξιό προφίλ.
Το επόμενο σενάριο, αρκετά απίθανο, είναι η συμπόρευση ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλων αριστερών κομμάτων, πλην της Πλεύσης. Εδώ υπάρχει πρόβλημα με τους αριθμούς των βουλευτών και αναγκαστικά ένας τέτοιος συνασπισμός κομμάτων πρέπει να προσθέσει δυνάμεις και από άλλα, μικρότερα κόμματα. Στην περίπτωση αυτή όμως δεν υπάρχει ουδεμία ιδεολογική ομοιογένεια και δεν προβλέπονται περιθώρια συμφωνιών.
Τελευταίο σενάριο, αν δεν ευδοκιμήσει τίποτα από τα παραπάνω, είναι η οικουμενική κυβέρνηση. Δεν αποκλείεται να υπάρξει και τέτοια, αλλά με βάση την όποια σταθερότητα έχει πετύχει η Ελλάδα ως τώρα, δεν μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα πως θα καταφέρει μια τέτοια κυβέρνηση να ξεπεράσει τις διαφωνίες που θα προκύψουν σε μια σειρά ζητημάτων εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η δεύτερη τετραετία της ΝΔ σημαδεύτηκε από τεράστια σκάνδαλα και πλέον ο ηθικός πήχης για τον οποιονδήποτε ζητήσει ψήφο είναι τόσο υψηλός που μόνο μια ομάδα ανθρώπων που θα αποκλείσει κάθε συναλλαγή με συμφέροντα και ψηφοφόρους, θα επιβραβευθεί.
Μπορεί στην Ελλάδα αυτό να θεωρηθεί όνειρο θερινής νυκτός, αλλά πλέον κάθε πολιτικός που θα ανταλλάξει ψήφους με λεφτά μέσω προγραμμάτων ή έργων ή μέσω οποιασδήποτε μορφής παράτυπης χορηγίας ή διορισμών, θα αντιμετωπίσει τη χλεύη του εκλογικού σώματος, ή, τουλάχιστον αυτού του σώματος που παλεύει καθημερινά να ζήσει χωρίς να έχει μπάρμπα στην Κορώνη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου