του Μανόλη Μπουχαλάκη
Από τον καιρό της Διακήρυξης Μπάλφουρ πέρασαν 107 χρόνια. Οι ευχές της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και μετέπειτα των ΗΠΑ έγιναν πραγματικότητα για τη δημιουργία "εθνικής εστίας" και αργότερα κράτους του Ισραήλ.
Δυστυχώς, το πνεύμα της Διακήρυξης (αλλά και το γράμμα) που ζητούσε σεβασμό των πολιτικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων των εν Παλαιστίνη διαμενόντων κατοίκων, δεν τηρήθηκε ποτέ από το σιωνιστικό κίνημα και μετέπειτα από το επίσημο Εβραϊκό κράτος.
Οι παράγοντες που συνέβαλλαν στη λάθος αντίληψη της ιστορικής ευκαιρίας που δόθηκαν στους Εβραίους που ήταν διεσπαρμένοι ανά την υφήλιο είναι αρκετοί, αλλά σίγουρα τεράστιο ρόλο έπαιξε η θρησκευτικο-πολιτική υπόσταση του σιωνιστικού κινήματος το οποίο έντεχνα ενέπλεξε την Παλαιά Διαθήκη και την εκπλήρωση κάποιων προφητειών παλινόρθωσης μαζί με τη λαχτάρα της επιστροφής στην Παλαιστίνη με κάθε θυσία, με κάθε μέσο.
Είναι δηλωτικό της προσήλωσης στη διαφύλαξη της εθνικής εστίας του Ισραήλ το γεγονός πως οι πολεμικές συρράξεις ξεκίνησαν αμέσως μετά την ανακήρυξη του ως κράτος το 1948.
Μετά από πολλούς πολέμους και ποτάμια αίματος, η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται.
Η επίθεση της Χαμάς τον Οκτώβρη του 2023, όπως και η επίθεση στους δίδυμους πύργους στις ΗΠΑ το 2001, δημιούργησε ένα σπιράλ θανάτου και καταστροφής, ένα ντόμινο που θυμίζει βεντέτα μεταξύ προαιώνιων εχθρών.
Αυτή τη φορά δεν είχαμε το συνασπισμό της Αιγύπτου, της Συρίας και άλλων χωρών εναντίον του Ισραήλ αλλά τον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και των ομάδων Χαμάς και Χεζμπολάχ, ο οποίος πόλεμος έχει ήδη εμπλέξει το Ιράν και τις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία, τη Γαλλία και άλλους.
Τα σφάλματα στην τρέχουσα σύγκρουση δεν είναι στρατιωτικά ή τακτικής, αλλά δόγματος και ψυχολογίας. Το Ισραήλ, στη δίκαιη επιθυμία του να μην έχει επιθέσεις ξανά σαν αυτή του περασμένου Οκτώβρη, εφάρμοσε την ήδη εφαρμοσμένη αλλά τελείως δυσανάλογη χρήση βίας με αποτέλεσμα χιλιάδες Παλαιστινίων να έχουν πεθάνει στις συγκρούσεις.
Οι Ισλαμικές ομάδες Χαμάς και Χεζμπολάχ, μη δυνάμενες να παρατάξουν αεροπορία, άρματα και πυροβολικό, κατέφυγαν για άλλη μια φορά στην καταστροφική επιλογή της ανάμιξης με τον άμαχο πληθυσμό ενώ γνώριζαν πως το Ισραήλ έχει τα μέσα να ισοπεδώσει τεράστιες περιοχές.
Επειδή λοιπόν στο συλλογικό υποσυνείδητο του Εβραϊκού λαού υπάρχουν οι διωγμοί και το ολοκαύτωμα του Β' Παγκοσμίου πολέμου, η αντίδραση του επίσημου κράτους είναι η πολλαπλάσια ανταπόδοση προς τον εχθρό.
Με όλα αυτά όμως και ακριβώς εξαιτίας της υπέρμετρης ανταπόδοσης, δημιουργείται μια αίσθηση πολέμου μεταξύ Δαβίδ και Γολιάθ, με αποτέλεσμα πολλοί ανά την υφήλιο να επιθυμούν τον τερματισμό των εχθροπραξιών και την ανοικοδόμηση της Γάζας.
Παράλληλα, χώρες όπως το Ιράν που έχει δεχθεί επιχειρήσεις δολοφονίας στελεχών της Χαμάς στο έδαφος του ή ακόμη και δολοφονίες στρατηγών και πυρηνικών επιστημόνων του, επιθυμούν να δείξουν πως η επιθετικότητα κατά αδύναμων, κατά βάση, στρατιωτικών ομάδων δεν μπορεί να συνεχίσει να επηρεάζει και το γενικό πληθυσμό στην Παλαιστίνη ή στο Λίβανο.
Στις χώρες που αναμένουν την ευκαιρία για να αποκτήσουν επιρροή στο μουσουλμανικό πληθυσμό είναι οπωσδήποτε και η Τουρκία που ανέκαθεν θεωρούσε εαυτήν φως και υπερασπιστή του Ισλάμ.
Έτσι, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή περισσότερων χωρών σε μια διένεξη που έπρεπε να είχε ήδη λυθεί με τη δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους αλλά και με την αυτοδιάλυση της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, φέρνει τον κόσμο πιο κοντά σε μια ανεξέλεγκτη περιφερειακή διένεξη της οποίας το τέλος ουδείς μπορεί να προβλέψει.
Μεγάλος απών, για μια ακόμη φορά, η αδύναμη Ευρωπαϊκή Ένωση που σαρώνεται από ακροδεξιές ιδεολογίες και η οποία δεν ξέρει που ανήκει στην Ιστορία.
Photo: Mehr News Agency
This article is not intended for commercial purposes
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου