του Μανόλη Μπουχαλάκη
Το ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα ερχόταν "φουριόζος" στη δεύτερη θητεία του για να εκδικηθεί όσους τον καταδίωκαν δικαστικά και πολιτικά, το ξέραμε. Το φώναζαν πολλά Αμερικανικά ΜΜΕ άλλωστε.
Αυτό που δεν ξέραμε όμως ήταν πως θα έκανε "κολεγιά" με τον Ίλον Μασκ, έναν αλλοπρόσαλλο τύπο που εμφανίζεται επιχειρηματικά "ορθολογιστής" και απολύει τον πάσα ένα που δεν του αρέσει ή του φαίνεται περιττός, ο οποίος όμως από την άλλη εκδηλώνει συμπεριφορές που θυμίζουν οπαδούς του ολοκληρωτισμού και πραξικοπηματιών.
Στις ΗΠΑ προσεχώς θα γίνει ένας τιτάνιος αγώνας μεταξύ του τελευταίου "οχυρού" της νομιμότητας, των δικαστών και εισαγγελέων, και του καθεστώτος Τραμπ το οποίο βαδίζει στα ίχνη του απόλυτου ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και σκάβει τα θεμέλια μιας παρατεταμένης παραμονής στην εξουσία με απόλυτες εξουσίες.
Κάτω από το φαινομενικό "συμμάζεμα" σπατάλης και επιδομάτων που υποτίθεται δίδονται σε σκοτεινές ΜΚΟ και κέντρα προώθησης των ΛΟΑΤΚΙ ή αριστερών ιδεολογιών, υπάρχει μια πολύ σκληρή πραγματικότητα. Η οποία φαίνεται, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, να λαμβάνει μορφή και οντότητα με ένα και μόνο σκοπό: Να καταστήσει απόλυτους άρχοντες το δίδυμο Τραμπ - Μασκ.
Η επιδρομή νεαρών εργαζομένων του Μασκ, παντελώς ασχέτων με την πολιτική ή τη δημόσια διοίκηση, σε ευαίσθητα δεδομένα υπηρεσιών του αμερικανικού κράτους, δείχνει πως λίαν συντόμως μια ομάδα αφοσιωμένων πιονιών του "κ. Τέσλα" θα παίξουν το ρόλο βαθέος κράτους και θα τα βάλουν με τους πάντες προκειμένου να κυβερνάει ο Τραμπ και ο Μασκ, ο οποίος ουσιαστικά θα είναι ο σκιώδης πρόεδρος των ΗΠΑ.
Στα εξωτερικά ζητήματα, ο Τραμπ θα εστιάσει την εξωτερική πολιτική της χώρας του στη συγκράτηση της Κίνας και στην επανέναρξη των συνομιλιών με τη Ρωσία, αφήνοντας σύξυλη την Ευρωπαϊκή Ένωση που παρασύρθηκε σαν πρωτάρα από τον πόλεμο στην Ουκρανία, διέθεσε δισεκατομμύρια ευρώ και τεράστιο αριθμό όπλων, για να πολεμήσει ένα παλαιό φάντασμα, μια ενδεχομένως Τσαρική Ρωσία που της παρουσίασαν ως μπαμπούλα οι ΗΠΑ του ανόητου Τζο Μπάϊντεν.
Μέσα σε όλα αυτά, τελείως χαμένη είναι και η Ελλάδα που βλέπει τις τεράστιες παραχωρήσεις που έκανε στις ΗΠΑ για τον πόλεμο στην Ουκρανία, να ανταποδίδονται με μεγαλοπρεπές άδειασμα από την υπερδύναμη, με νύξεις για περαιτέρω φιλικές εξυπηρετήσεις του Τραμπ στον Ερντογάν και με την προδοσία της συνήθους ύποπτης Αγγλίας (που νομίζει πως είναι ακόμη αυτοκρατορία ενώ ουδείς την έχει σε υπόληψη) που με Γερμανία και άλλες χώρες δίνουν όπλα αεροπορικής υπεροχής στους Τούρκους.
Ο γράφων τόνιζε επισταμένως πως η Ελλάδα δεν ήταν στην καθόλου σωστή πλευρά της ιστορίας όταν συνταχθήκαμε κατά της Ρωσίας, φοβούμενοι τον μπαμπούλα του ιστορικού προηγούμενου κατάληψης εδαφών της Ουκρανίας λόγω Κύπρου. Διότι άλλο να είναι κανείς κάθετα αντίθετος με αυταρχικές πρακτικές και με ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τελείως άλλο να οπλίζεις τον εχθρό του επιτιθέμενου, γινόμενος μέρος του πολέμου.
Σαν συμπέρασμα θα μπορούσαμε να πούμε πως στις ΗΠΑ θα δοθεί ένας διμέτωπος αγώνας. Από τη μια θα ενταθεί ο συνταγματικός και πολιτικός πόλεμος μεταξύ του επερχόμενου βαθέος κράτους του Τραμπ και του νόμου των Ηνωμένων Πολιτειών και από την άλλη, η Ευρώπη θα βρεθεί προδομένη και εκτεθειμένη καθώς το κέντρο βάρους της εξωτερικής πολιτικής των Αμερικανών θα μετατοπίζεται στην Ασία.
Φυσικά, απόλυτα χαμένη και η χώρα μας που με υπερφίαλους πολιτικούς δεν μπόρεσε να δει πέρα από τη μύτη της για την επερχόμενη καταιγίδα που λέγεται Ντόναλντ Τραμπ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου