Ποιός κερδίζει σε ένα πόλεμο στη Μέση Ανατολή;

 του Μανόλη Μπουχαλάκη

Το Ισραήλ το είπε και το έκανε. Επιτέθηκε στο Ιράν για να το σταματήσει, λένε, από το να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Αναμένεται η απάντηση του Ιράν που μάλλον δεν θα είναι σε επίπεδο drones αλλά πολύ σοβαρότερη.

Ποιός κερδίζει από αυτό το ξεκαθάρισμα λογαριασμών; Η άμεση απάντηση είναι, κανένας. Όλοι χάνουν.

Προς ώρας φαίνεται πως το Ισραήλ κλείνει ένα κύκλο ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με τους εχθρούς του. Τη Χαμάς, τη Χεζμπολάχ, τους Χούθι και τώρα με το Ιράν. 

Ο άξονας λέει του κακού είναι το σιιτικό Ιράν και οι αντιπρόσωποι του τους οποίους το Ισραήλ εξοντώνει έναν - έναν.

Στην παγκόσμια ιστορία όμως δεν υπήρξε ποτέ κενό εξουσίας. Πάντα κάποιος άλλος έπαιρνε τη θέση αυτού που έχανε ένα πόλεμο.

Ας πάρουμε την Παλαιστίνη. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως δεν θα δημιουργηθούν νέες και πιο αποφασισμένες γενιές Παλαιστινίων που θα κυνηγούν τους Ισραηλινούς ανά την υφήλιο; Μπορεί κανείς να πει πως ο αντισημιτισμός δεν θα γίνει πολύ χειρότερος και δεν θα κινδυνεύουν οι Εβραίοι όπου γης από άτομα που για τον άλφα ή βήτα λόγο, χάριν ιδεολογίας ή ψυχοπάθειας δεν θα προβούν σε δολοφονίες και πογκρόμ αθώων ανθρώπων;

Ποιός θα περιθάλψει ένα ή δύο εκατομμύρια εκτοπισμένους Παλαιστίνιους; Ποιός θα δεχτεί επιπλέον μετανάστες στην Ευρώπη που ήδη έχει μυριάδες ακροδεξιών πολιτών που κραυγάζουν πως δεν θέλουν άλλους μετανάστες; 

Πάμε στη Συρία. Ποιός θα λάβει τη θέση του "αιμοσταγούς Άσαντ"; Μαντέψτε. Τζιχαντιστές και η Τουρκία. Οι εκεί Χριστιανοί σφαγιάζονται.

Ο Λίβανος είναι ήδη ένα failed state, πλήρως χρεωκοπημένος.

Το Ιράκ παραμένει διαιρεμένο σε φατρίες. Για το Αφγανιστάν, ξεχάστε το. Οι Ταλιμπάν θα μείνουν εκεί για τα επόμενα χίλια χρόνια.

Το Ιράν; Άν το θεοκρατικό καθεστώς του πέσει, αυτόματα θα μπουν σε λειτουργία οι δυνάμεις διάλυσης του κράτους του. Οι Αζέροι που κατοικούν εκεί θα διεκδικήσουν αυτονομία, οι σιίτες κληρικοί θα αρχίσουν να σφαγιάζουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και η Τουρκία θα τρίβει τα χέρια της αφού το μεγάλο Τουράν, ο παντουρκισμός, θα αρχίσει πλέον να λαμβάνει σάρκα και οστά. 

Η Αρμενία θα απειληθεί άμεσα αφού το Αζερμπαϊτζάν θα σπεύσει να κόψει το νότιο τμήμα της χώρας για να φτιάξει το διάδρομο προς το θύλακα του Ναχιτσεβάν και ουσιαστικά θα αρπάξει κι άλλο έδαφος της Αρμενίας μετά το Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Η Ρωσία ξαφνικά θα δει στο μαλακό της υπογάστριο μια πλειάδα τουρκογενών κρατών να την απειλούν, αφού το αντίβαρο που λέγεται Ιράν θα είναι πλέον σε καθεστώς εμφυλίου και κατακερματισμένο. Έχοντας όμως στα δυτικά της το πρόβλημα με τον πόλεμο στην Ουκρανία, δεν θα δώσει ιδιαίτερη σημασία.

Εν τέλει, αυτοί που "κερδίζουν" με όλα αυτά που γίνονται είναι οι τζιχαντιστές, οι φανατικοί και ο Τουρκικός επεκτατισμός.

Θα είναι άραγε το Ισραήλ ασφαλέστερο μετά από όλα αυτά; Σε καμία περίπτωση.

Κι αυτό επειδή ναι μεν μπορεί, προς στιγμήν, να έχουν εκλείψει οι οργανωμένες ομάδες που το πολεμούσαν, όπως και οι εγκέφαλοι τους στο Ιράν, όμως το κακό παράδειγμα θα έχει ήδη προσφέρει τελεσίδικα γεγονότα. Όπως είπαμε, η επιθυμία για εκδίκηση και οι χιλιάδες νεκρών Παλαιστινίων δεν θα μείνουν χωρίς αντίκτυπο ανά την υφήλιο και θα τεθούν σε καθεστώς απόλυτου αντισημιτισμού πολλοί αθώοι Εβραίοι που τώρα είναι και υπήκοοι άλλων κρατών. Αλλά είναι μόνο αυτό;

Η Ρωσία θα πει πως καλά κάνω, να, δείτε το Ισραήλ, που θέλω να εξουδετερώσω την Ουκρανία για να μη μπει στο ΝΑΤΟ, η Κίνα θα πει τι ωραία, να, η Ταϊβάν είναι απειλή για μένα, ας κάνω ένα ξεκαθάρισμα, η Βόρεια Κορέα θα αποθρασυνθεί και θα φτιάξει περισσότερα πυρηνικά γιατί θα νιώθει πως μπορεί και αυτή μια μέρα να δεχτεί επίθεση από την Αμερική (άλλωστε η επίθεση στο Ιράν έγινε άνευ πολεμικού πρώτου πλήγματος του Ιράν).

Για πολλά χρόνια λοιπόν το Ισραήλ θα φέρει πάνω του το στίγμα του επιτιθέμενου και οι Εβραίοι, χωρίς φυσικά να φταίνε, θα υπόκεινται ρατσιστικές επιθέσεις σε όλο τον πλανήτη.

Κάποιος θα μπορούσε να πει, και τι να κάνει κανείς όταν απειλείται από τόσες πλευρές;

Μα φυσικά το δικαίωμα της επιβίωσης και της αυτοάμυνας ισχύει. Αλλά αρκεί να είσαι αμυνόμενος, όχι επιτιθέμενος.

Και ας μην υποθέσει κανείς νοήμων άνθρωπος πως το Ιράν, ακόμη και αν αποκτούσε 2-3 πυρηνικές βόμβες, θα είχε την τόλμη να τις ρίξει στο Ισραήλ, το οποίο διαθέτει τουλάχιστον 60 τέτοιες και από πίσω του η Αμερική έχει γύρω στις 6.000. Ποιό καθεστώς θα ζητούσε τον άμεσο αφανισμό του και το θάνατο εκατομμυρίων πολιτών του για ένα ηλίθιο γινάτι ή για ανοησίες του στυλ "οι σιωνιστές είναι σατανάδες;" 

Επειδή λοιπόν όλα αυτά που γίνονται μόνο κακό θα κάνουν, ας αναλογιστεί η άτολμη, απούσα και νερόβραστη Ε.Ε. τι θα μπορούσε να κάνει για να μην αυξηθεί το χάος στη Μέση Ανατολή. Οι ΗΠΑ είναι γνωστό ποιόν στηρίζουν. 

Θα είχε επίσης ενδιαφέρον να δούμε τι θα κάνουν οι Κίνα και η Ρωσία, οι οποίες έχουν λόγους η κάθε μια να αντιγράψουν τα προληπτικά χτυπήματα του Ισραήλ.

Και αν η...αντιγραφή γίνει, μετά ας κλάψουμε τον κόσμο όπως τον ξέραμε μέχρι τώρα.