του Μανόλη Μπουχαλάκη
Οι διάφοροι αναλυτές των δημοσκοπήσεων επισημαίνουν πως η ακρίβεια παραμένει μεγάλο πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία και πως η κυβέρνηση χάνει μέρος της εκλογικής της δύναμης εξαιτίας της.
Για να είμαστε ειλικρινείς, η ακρίβεια όχι μόνο δεν είναι φαινόμενο που απασχολεί τις παρούσες γενιές αλλά υπάρχει από....καταβολής κόσμου.
Οι τιμές αγαθών ανεβοκατέβαιναν τα παλιά χρόνια ανάλογα με τις ορέξεις της φύσης ή των επιτήδειων εμπόρων που κρατούσαν στις αποθήκες τους προϊόντα για να ανέβει η τιμή τους.
Το φαινόμενο λοιπόν αυτό ουδόλως προκαλεί έκπληξη.
Παρόλα αυτά, η ύπαρξη του δημιουργεί τεράστια προβλήματα στις ευάλωτες ομάδες του σήμερα αλλά και σε όσους κάνουν σχέδια για τη ζωή και το μέλλον τους.
Είναι αδιανόητο να έχουν φτάσει οι τιμές των ενοικίων σε τέτοια επίπεδα όταν οι μισθοί έχουν αναπληρώσει μόλις ένα μέρος από τις τεράστιες απώλειες της εποχής των μνημονίων.
Είναι παράλογο να συζητάμε για ελαιόλαδο στα 12 ή στα 15 ευρώ όταν εδώ και δεκαετίες το "στοίχημα" παιζόταν στο αν θα φτάσει τα 3 ή τα 3.5 ευρώ.
Δεν έχει ουδεμία λογική να λένε μερικοί επαγγελματίες της εστίασης πως επιβάλλεται το σουβλάκι να πάει στα 5 ευρώ επειδή αγοράζουν το ηλιέλαιο πολύ ακριβότερα και όταν η τιμή του ηλιέλαιου πέσει αρκετά, αυτοί να σφυρίζουν αδιάφορα κρατώντας την τιμή των 5 ευρώ για κερδοσκοπικούς λόγους.
Ποιού είδους σκεπτικό μπορεί να υπάρχει στις απλησίαστες τιμές των ξενοδοχειακών καταλυμάτων και στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια όταν μια οικογένεια για μια εβδομάδα διακοπών θα χρειαστεί τρεις χιλιάδες ευρώ σε ένα όχι απαραίτητα "κορυφαίο" θέρετρο διακοπών;
Είναι πανθομολογούμενο πως καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να τα βάλει με το τέρας της απληστίας. Θα μας πουν πως αφού υπάρχει ελεύθερη αγορά, ο καθένας πουλάει όσο θέλει. Μάλιστα δε, βλέποντας την ασφυκτικά γεμάτη ξενοδοχειακή μονάδα ή τα στούντιο με προκρατήσεις μήνες πριν και το γεγονός πως, εντυπωσιακά αρκετοί, συμπολίτες μας ξοδεύουν σαν να μην υπάρχει αύριο, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως αφού υπάρχει η ζήτηση, λογικό είναι οι επιχειρηματίες να θελήσουν μεγιστοποίηση του κέρδους τους.
Με τούτα και με τα άλλα όμως, η Ελλάδα μετατρέπεται τάχιστα σε μια χώρα όπου οι απλές χαρές της ζωής θα υπάρχουν μόνο για τους έχοντες.
Ενοίκια θα εισπράττονται μόνο από τους εύπορους νοικάρηδες, ταβέρνες θα γεμίζουν μόνο από έχοντες και κατέχοντες, διακοπές θα υφίστανται μόνο για τους οικονομικά ισχυρούς, φοιτητές εκτός έδρας θα υπάρχουν μόνο αν οι γονείς τους έχουν δεκάδες χιλιάδες ευρώ έτοιμα να διαθέσουν, κλπ.
Όλα αυτά τα σκέφτονται στην κυβέρνηση;
Τι κάνουν για αυτό; Επαφίονται στη λογική της ελεύθερης αγοράς; Άν ναι, να τους πούμε πως ελεύθερη αγορά με αποκλεισμένο το μισό Ελληνικό πληθυσμό δεν νοείται.
Κι αν ο εκάστοτε επιχειρηματίας θέλει να πουλάει όσο θέλει και σε όποιον αρέσει, ωστόσο την απληστία την εισπράττουν πολλοί ως άρνηση στο δικαίωμα να ζήσουν ή να κάνουν οικογένεια.
Μετά όμως ας μην λένε πως έχουμε δημογραφικό πρόβλημα και πως εξαιτίας αυτού θα πρέπει να δουλεύουμε μέχρι τα 70 για να πάρουμε μια σύνταξη. Διότι ως γνωστόν ουδείς προσλαμβάνει ουδένα άνω των 60. Και οι άνθρωποι αυτοί κινδυνεύουν να πεθάνουν στην ψάθα.
Ηχηρές λοιπόν οι καμπάνες της αποσταθεροποίησης της κοινωνίας αλλά και της χώρας συνολικά.
Μια χώρα στην οποία ένα μικρό ποσοστό καλοπερνάει και όσα πάνε και όσα έρθουνε και οι άλλοι βράζουν στο ζουμί της ακρίβειας και της αδικίας, δεν έχει μέλλον ανθηρό.
Τώρα που μπορούν να παρθούν μέτρα, ας παρθούν. Ακόμη και αν χρειαστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να γυρίσει ανάποδα.
Να θεσπιστούν "δίχτυα" προστασίας των ευάλωτων και των οικογενειών. Να αυξηθούν τα πολύ λίγα χρήματα των οικογενειακών επιδομάτων και οπωσδήποτε να επανέλθει ο θεσμός της εργατικής κατοικίας μέσω εισφορών και ειδικών φόρων για να κτιστούν μαζικά εργατικές πολυκατοικίες.
Να αυξηθούν τα επιδόματα ενοικίου και να μπαίνουν βαρείς φόροι σε όσους ζητούν παράλογα μισθώματα. Ο λαμβάνων να φορολογείται και ο υπόχρεος να στηρίζεται.
Να επεκταθούν τα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού και να ενταχθούν σε αυτά καταλύματα άνω του ενός κλειδιού ή των δύο αστέρων. Ουδείς ζητεί να πηγαίνει σχεδόν δωρεάν σε πεντάστερα ξενοδοχεία. Μια ματιά στα συμβεβλημένα καταλύματα του κοινωνικού τουρισμού όμως δείχνει την ακραία καταφρόνηση στους δικαιούχους με ελάχιστα και χαμηλής ποιότητας καταλύματα σε πάρα πολλά μέρη της Ελλάδας (εξαίρεση η Θεσσαλονίκη, προς τιμήν των Θεσσαλονικέων, και μερικές άλλες περιοχές).
Η Ευρώπη συνολικά να στηρίξει την οικογένεια και τη στέγη, ώστε να υπάρχει ελπίδα για το αύριο.
Να τα δουν αυτά οι υποψήφιοι Έλληνες ευρωβουλευτές, σήμερα. Τώρα. Χωρίς βερμπαλισμούς και ευχολόγια. Και να σταλούν στο Ευρωκοινοβούλιο αληθινά "σκυλιά" μάχης για αυτά τα αιτήματα, όχι "πριμαντόνες" και δημοσιοσχεσίτες.
Να αφυπνιστούν όλοι οι αρμόδιοι τώρα, πριν είναι αργά.
Photo: Pixabay
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου