του Μανόλη Μπουχαλάκη
Γνωστό επιχείρημα στις τάξεις κυρίως των ιατρών είναι το ότι δεν υπάρχει λόγος να είναι κανείς στην Ελλάδα και στο ΕΣΥ με πενταροδεκάρες, όταν στο εξωτερικό κάνουν μια-δυο εφημερίες το μήνα, παίρνουν δέκα χιλιάδες ευρώ και κάνουν ζωάρα, ενώ στην Ελλάδα κινδυνεύουν κάθε μέρα και δουλεύουν εξοντωτικά.
H αλήθεια, λένε, έχει πολλά πρόσωπα (όπως και το ψέμα βεβαίως). Διότι ναι μεν οι μισθοί σε ανεπτυγμένες χώρες είναι πολύ ανώτεροι (σε όλα όμως τα σημαντικά επαγγέλματα), εξίσου όμως αυξημένο είναι και το κόστος ζωής, όπως θα αναλύσουμε παρακάτω.
Ας δούμε όμως τι λέει το BBC για το Εθνικό Σύστημα Υγείας στη Μεγάλη Βρετανία (NHS):
- Η επίσημη λίστα αναμονής για επίσκεψη σε γιατρό είναι, επισήμως, στα 7.6 εκατομμύρια. Στην πραγματικότητα, οι αριθμοί είναι πολύ μεγαλύτεροι
- 1 εκατομμύριο πολίτες είναι σε παραπάνω από μια λίστα αναμονής, ενώ στην περίπτωση μη έγκαιρης επίσκεψης στο θεράποντα γιατρό λόγω καθυστέρησης, το σύστημα αυτομάτως βάζει τον ασθενή σε νέα λίστα αναμονής
- Καρκινοπαθείς και χρόνια πάσχοντες σκέφτονται τη νομική οδό για να ξεφύγουν από τις τεράστιες λίστες αναμονής
- Ομοσπονδίες και Σωματεία κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για αύξηση της θνησιμότητας των ασθενών
Το ρεπορτάζ στο Bloomberg αναφέρει πως υπάρχει μεγάλη έλλειψη κρεβατιών στα Επείγοντα, συχνές απεργίες από γιατρούς, νοσηλευτές και παραϊατρικό προσωπικό, με την κυβέρνηση να ζητά απεγνωσμένα πλήρωση των κενών θέσεων αλλά να μην μπορεί να τις καλύψει.
https://www.bloomberg.com/news/newsletters/2023-07-05/nhs-at-75-delays-waiting-lists-and-horror-stories?embedded-checkout=true
Στη Γερμανία, 1 στους 4 γιατρούς εγκαταλείπει το επάγγελμα και οι συνθήκες εργασίας κρίνονται χειρότερες με αυξανόμενες απεργίες. Το ίδιο διαπιστώνεται στην Ιταλία, τη Σλοβενία και την Πορτογαλία:
https://www.euronews.com/health/2024/02/05/germanys-health-crisis-why-europes-biggest-economy-is-fending-off-a-chronic-doctor-shortag
Τα ανωτέρω δείχνουν πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Σε πολλές χώρες η άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος είναι δύσκολη. Και πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Οι καθήμενοι σε γραφεία που δίνουν μόνο συμβουλές και πληρώνονται χρυσάφι είναι ελάχιστοι.
Η ιατρική δεν είναι μόνο έρευνα αλλά και κλινική πρακτική. Εξάλλου, αν δεν ζήσει κανείς από κοντά τον ασθενή δεν μπορεί να έχει εικόνα από πρώτο χέρι για τις ασθένειες και τις θεραπείες.
Παντού λοιπόν τα νοσοκομεία, πάνω κάτω, κάνουν τα ίδια πράγματα και έρχονται αντιμέτωπα με τις ίδιες προκλήσεις.
Η γοητεία όμως του εξωτερικού για τους Έλληνες παραμένει!
Αναμφίβολα κάποιοι πέτυχαν στο εξωτερικό και έφτιαξαν τις ζωές τους εκεί, σε καλύτερες κοινωνίες, πιο οργανωμένες και ήσυχες.
Είναι όμως αυτό δυνατόν να υφίσταται για όλους;
Σε όλα τα επαγγέλματα οι αμοιβές σε καλές δουλειές είναι τριπλάσιες ή τετραπλάσιες από ότι στην Ελλάδα. Όμως:
Το κόστος ζωής είναι επίσης μεγάλο. Στο Λονδίνο ένα διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων κοστίζει περίπου 1800 ευρώ κατά μέσο όρο. Στο Βερολίνο οι τιμές είναι περίπου οι ίδιες. Στη Σουηδία, το κόστος ενοικίασης είναι ακόμη υψηλότερο. Οι τιμές σε βασικά αγαθά είναι αυξημένες επίσης.
Οι Μεσογειακές χώρες έχουν φθηνότερα ενοίκια αλλά εξίσου χαμηλότερους μισθούς.
Επίσης, δεν μπορεί να υποτιμηθεί το πολιτισμικό σοκ της διαφορετικής γλώσσας και κουλτούρας, οι ανάγκες για σπουδές των παιδιών σε όσα ζευγάρια έχουν παιδιά, το πόσο συνεργάσιμη είναι η εργοδοσία και οι συνάδελφοι, καθώς και πολλά άλλα.
Μα πάνω από όλα, στις λεγόμενες ανεπτυγμένες χώρες υπάρχει ο ανταγωνισμός από χιλιάδες άλλους όχι μόνο πολίτες της χώρας αυτής, αλλά από μυριάδες που επίσης ζητούν μια καλύτερη ζωή και οι οποίοι θα παλέψουν με ότι μέσο διαθέτουν για να πιαστούν από μια θέση.
Όλα αυτά πρέπει να βάζουν σε δεύτερες και τρίτες σκέψεις όσους θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό. Το εγχείρημα θέλει τεράστια οργάνωση, σκέψη και προσοχή. Η μετάβαση από τη μια χώρα στην άλλη δεν είναι μια σκέψη της στιγμής.
Τούτων λεχθέντων, δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να αμείβει με κακούς μισθούς τους γιατρούς ή τους δάσκαλους ή τους εργαζόμενους στον τουρισμό.
Επειδή η ακρίβεια αλλά και η ακραία απληστία και υποδούλωση στο χρήμα πολλών, κάνει τη ζωή δύσκολη σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, το κράτος οφείλει να τους στηρίξει με πλέγματα ασφαλείας ώστε οι σωστοί επαγγελματίες να μείνουν στη χώρα και να την πάνε μπροστά.
Πλέον, δεν ζούμε στις εποχές της ακραίας φτώχειας που έστειλαν στη Γερμανία και την Αμερική εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, ούτε υπάρχει ανάγκη για συνδικαλιστές - ήρωες όπως το Λούη Τίκα.
Η Ελλάδα μπορεί χάρη στους ανθρώπους της να προκόψει, αλλά με αρωγό το κράτος. Μόνο έτσι θα χτιστεί η Ελλάδα του αύριο, ώστε να μην αναγκάζεται ο μέσος Έλληνας να φεύγει για άλλα μέρη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου