Λέει ο Σεφέρης στο γνωστό του ποίημα όταν "συνάντησε" την Ελένη της Τροίας, η οποία του είπε πως ποτέ δεν πήγε εκεί και πως ο σκοτωμός του πολέμου έγινε για το καπρίτσιο των θεών:
Τίποτε στην Τροία — ένα είδωλο.
Έτσι το θέλαν οι θεοί.
Κι ο Πάρης, μ’ έναν ίσκιο πλάγιαζε σα νά ηταν πλάσμα ατόφιο·
κι εμείς σφαζόμασταν για την Ελένη δέκα χρόνια.
Κάπως έτσι πρέπει να έχουν γίνει τα πράγματα στο ΣΥΡΙΖΑ.
Αντεγκλήσεις, επιθέσεις, αρχηγιλίκια, φιλοδοξίες, μίση και πάθη. Το αποτέλεσμα; Μηδέν.
Γιατί όμως δεν κάθονται στο πρώην κόμμα εξουσίας να σκεφτούν πως πολεμούν μια χίμαιρα; Πως το αντικείμενο του "πολέμου" μεταξύ τους δεν είναι η καρέκλα, η "ωραία Ελένη";
Ποιός ενδιαφέρεται στην κοινή γνώμη για την υποψηφιότητα της κ. Γεροβασίλη ή για τα σχέδια του Στέφανου Κασσελάκη; Πλάνα και λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο γίνονται; Διότι ξενοδόχος είναι πάντοτε ο λαός που βλέπει και σταθμίζει.
Γιατί εξ αρχής ο νέος πρόεδρος δεν όρισε σκιώδη κυβέρνηση που θα μελετά κάθε ανάσα του κυβερνώντος κόμματος για να βρίσκει τις αστοχίες του; Γιατί δεν συνασπίστηκαν όλοι μαζί με τις ιδέες τους με σεβασμό στο ρόλο του καθενός; Γιατί ο Παύλος Πολάκης έπρεπε πάντοτε και μόνο αυτός να αναδεικνύει αστοχίες της κυβέρνησης;
Ποιός χρειαζόταν διάσπαση με νέο κόμμα και δικό του αρχηγό για να κάθεται σε μια άλλη, δική του, καρέκλα και να περιμένει ψήφους;
Ο κόσμος αυτά χρειάζεται;
Ή διαρκές πρέσινγκ στην κυβέρνηση και ανάδειξη κάθε λάθους αλλά και θράσους της; Και μάλιστα με λόγο εποικοδομητικό και επιχειρήματα, χωρίς κραυγές και λεξιλόγιο τύπου "βοθροκάναλα" και "τους τελειώνουμε, Μητσοτάκη πέφτεις";
Ο κόσμος θέλει την ησυχία του και να μην του τρώει τα λεφτά ο συνάνθρωπος του.
Αργά ή γρήγορα, αν δεν μπει φρένο στην απληστία των συνανθρώπων μας, ο κόσμος θα σπεύσει να δοκιμάσει και άλλο πρωθυπουργό.
Όσο όμως ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με εσωκομματικές έριδες και το ΠΑΣΟΚ κάθεται σαν το Βραχμάνο ιερέα και περιμένει τη Νιρβάνα, τόσο οι ψηφοφόροι θα εμπιστεύονται το κόμμα που τους προσφέρει μια μικρή έστω σταθερότητα.
Ακόμα και τα ποσοστά των μικρότερων κομμάτων αυτό δείχνουν: Δεν θέλουμε ηγεμόνες, δεν θέλουμε εξυπνάδες, θέλουμε ησυχία και σταθερότητα, ακόμη και όταν η στάση μας αυτή γίνεται εμφανής μέσω ψήφου διαμαρτυρίας.
Το ζητούμενο και το διακύβευμα λοιπόν δεν είναι τι λέει ο Κασσελάκης ή η Γεροβασίλη ή ο Πολάκης ή ο Παππάς. Ούτε και το ποιός έχει πόσους μαζί του ή απέναντι του.
Το θέμα είναι να λειτουργήσει η δημοκρατία και η αξιωματική αντιπολίτευση με τέτοιο τρόπο ώστε να διορθώνουν την κυβέρνηση.
Τα άλλα όλα είναι πουκάμισα αδειανά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου