του Μανόλη Μπουχαλάκη
Σε λίγο χρονικό διάστημα από σήμερα θα επέλθουν αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα της Ποινικής Δικονομίας.
Ο γράφων δεν είναι νομικός, έχει όμως μια γενική αντίληψη του τι εστί δικαιοσύνη και του τι γράφουν κατά καιρούς οι ειδήμονες του Δικαίου στη χώρα μας.
Οπωσδήποτε το παρόν άρθρο δεν αποσκοπεί στην επιστημονική τεκμηρίωση των αλλαγών και το αν αυτές εδράζονται σε θεωρίες του δικαίου από τον καιρό του Αρμενόπουλου και εφεξής.
Αυτό που εξετάζουμε είναι το αν η τιμωριτική εφαρμογή των νόμων προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα ή απλώς αποτελεί υποταγή στο "κοινό αίσθημα".
Υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία πως η Ελλάδα έχει τους περισσότερους ισοβίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση (14% έναντι λιγότερο από 2% σε Ελλάδα και Ε.Ε αντίστοιχα).
Επίσης έχει τεκμηριωθεί ότι σε χώρες με πραγματική έκτιση ποινών και βέβαια και ισοβίων, η εγκληματικότητα δεν έχει μειωθεί (π.χ. στις ΗΠΑ που έχουν και τη θανατική ποινή). Σύμφωνα με άρθρο της ομογενειακής εφημερίδας "Εθνικός Κήρυξ", το 56% των Αμερικανών πιστεύει ότι η εγκληματικότητα αυξήθηκε στη γειτονιά τους το 2022, το υψηλότερο επίπεδο από τότε που η Gallup άρχισε το 1989 να κάνει έρευνα. Σχεδόν το 80% πιστεύει, ότι η εγκληματικότητα αυξήθηκε στη χώρα πέρυσι".
Επειδή αυτά είναι δεδομένα, τότε οι ποινικοί νομοθέτες πρέπει απαραίτητα να δουν γιατί σε χώρες με τόσο αυστηρή ποινική δικαιοσύνη, η εγκληματικότητα αυξάνεται και τα mass shootings όχι μόνο δεν εκλείπουν αλλά πολλαπλασιάζονται.
Ο ποινικός κώδικας του 2019 ήταν ένα λαμπρό νομοθέτημα που πήρε δεκαετίες να φτιαχτεί, με τη συνδρομή καθηγητών της νομικής και δικαστικών. Εθεωρείτο δε πνευματικό παιδί του "αρχιερέα" της νομικής επιστήμης Ι. Μανωλεδάκη αλλά και άλλων επιφανών καθηγητών και ειδικών του Δικαίου.
Ο κώδικας του 2019 αντικατέστησε τον Εμφυλιοπολεμικό κώδικα Ν. Χωραφά του 1951, τον καιρό που υπήρχαν εκτελέσεις αντιφρονούντων και η θανατική ποινή. Και αν και για την εποχή του, ο κώδικας εθεωρείτο πρωτοποριακός, όμως η κοινωνία της Ελλάδας δεν ήταν η ίδια 70 χρόνια αργότερα και τα εγκλήματα επίσης. Δεν νοείτο τον 21ο αιώνα να ασχολείται η κοινή γνώμη με την ποινικοποίηση της μοιχείας ή με το αν η....μονομαχία ήταν νόμιμη ή όχι.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ απλά έβαλε τις τελευταίες πινελιές και ψήφισε τους νέους ΠΚ και ΚΠΔ, η Δεξιά ωρυόταν, παραγνωρίζοντας πως οι κώδικες είναι προϊόν συναίνεσης (!), ότι θα αποφυλακιστούν χιλιάδες φυλακισμένοι και πως "αβαντάρεται" η τρομοκρατία!
Τερατώδη ψεύδη επίσης γράφτηκαν από ανίδεους και κακόβουλους αρθρογράφους ότι δήθεν με το νόμο Παρασκευόπουλου, βγήκαν έξω βαρυποινίτες και περιθωριακοί εγκληματίες, ενώ αποσυμφορητικοί νόμοι έβγαιναν ανέκαθεν αφού δεν υπήρχε πια χώρος στις φυλακές! Μάλιστα, αυτό που οι νομικοί ονομάζουν "υφ' όρον απόλυση", δεν έτυχε μεγαλύτερης χαλαρότητας. Οι προϋποθέσεις ήταν πολύ αυστηρές για να απολυθεί κρατούμενος.
Επειδή όμως ο λαϊκισμός απαντάται πολύ συχνά σε πολιτικές κυρίως της Δεξιάς, τα εγκλήματα που φυσικά και θα επέρχονταν ανεξαρτήτως νόμων, αποδόθηκαν κακόβουλα στους νέους κώδικες. Ο νυν υπουργός κ. Φλωρίδης μάλιστα είπε πως χιλιάδες υποθέσεις μπήκαν στο αρχείο επειδή επήλθε μεταβολή της κατηγορίας προς το ευμενέστερον. Ο υπουργός δηλαδή με θράσος υπενόησε οτι όλοι αυτοί έπρεπε πάση θυσία να μπουν φυλακή για να εξευμενιστεί η κοινή γνώμη.
Δεν μπήκε καν στη διαδικασία να μπει στην ουσία των υποθέσεων και να δει αν πράγματι ο κώδικας του 1951 είχε στρεβλώσεις που μπορεί άδικα να έβαζαν φυλακή ανθρώπους. Τσουβάλιασε όλες τις υποθέσεις και επιχειρηματολόγησε πως το γεγονός οτι αυτές υπήχθησαν στον ορθό νομικό τους προσδιορισμό και όχι στην αυθαιρεσία του παλιού κώδικα, σημαίνει πως κάτι λάθος έγινε.
Κραυγάζουν οι επιστήμονες του δικαίου, μεταξύ αυτών και ανώτεροι δικαστικοί λειτουργοί, πως είναι ορθότερο να δίδεται μια δεύτερη ευκαιρία στον παραβάτη μέσω του συστήματος της αναστολής ποινής και πως η αύξηση της μάξιμουμ ποινής από τα 15 στα 20 έτη, το μόνο που θα κάνει είναι να προσθέσει λίγα ακόμη χρόνια εγκλεισμού και να φέρει μεγαλύτερο συνωστισμό στις φυλακές και καταδίκες από τα δικαστήρια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Εξόχως προβληματικές διατάξεις του παλιού κώδικα επανήλθαν όπως π.χ. η ερμηνεία του ελαφρυντικού του εντίμου βίου, το οποίο ελαφρυντικό ορισμένοι δικαστές ερμήνευαν ως απαραίτητη κοινωνική δράση του κατηγορουμένου σε σημείο που να θεωρείται αυτός κοινωνικός ευεργέτης για να δεχτούν να το δώσουν.
Αυτά και άλλα, δίνουν την εντύπωση πως η κυβέρνηση ακούει το Facebook και το Twitter αντί τους ειδικούς. Κάθε σχόλιο πολιτών που λέει "σε λίγους μήνες έξω θα είναι πάλι ο κακοποιός", "αυτή δεν είναι δικαιοσύνη", "ξέρω εγώ τι χρειάζεται αυτός (ο κατηγορούμενος), αχ και να είχα την καραμπίνα τώρα, θα έβλεπε", μεταφράζεται ως πανικός για να μη χαθούν ψήφοι.
Μόνο που δεν είναι εφαρμοστές του δικαίου οι πολίτες αλλά οι δικαστές.
Και μάλιστα, όταν αυτοί δεν κρίνουν σωστά (διότι φυσικά γίνεται και αυτό), υπάρχουν τα Εφετεία να βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Μετά, υπάρχει και το Ακυρωτικό, ο Άρειος Πάγος, ο οποίος είναι το ύστατο μέσο ακύρωσης μιας δίκης με νομικές πλημμέλειες.
Ας αφεθούν λοιπόν οι δικαστές να πράξουν κατά συνείδηση, χωρίς να τους φοράει το κράτος "ζουρλομανδύες" - ποινικούς κώδικες που τους αναγκάζουν να στέλνουν στη φυλακή ήπιας παραβατικότητας ανθρώπους και να κλείνουν σπίτια.
Ας αφήσουμε την τρίτη εξουσία που απορρέει από το Σύνταγμα να κάνει τη δουλειά της!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου