του Μανόλη Μπουχαλάκη
Οι επικείμενες τεκτονικές αλλαγές στην Παιδεία αναμένεται να επιφέρουν ένα ξεκαθάρισμα που έπρεπε από καιρό να είχε συμβεί. Ωστόσο, μαζί με το ξεκαθάρισμα αυτό θα επέλθουν και ανεπιθύμητες καταστάσεις.
Έχω αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο μου για την εντελώς στρεβλή κλίμακα προσόντων του ΕΟΠΠΕΠ η οποία, ενώ άπασα η Ευρώπη τοποθετεί το επίπεδο 5 στην κατηγορία της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, με διπλώματα που φέρουν ακαδημαϊκές μονάδες (κάτι που δεν φέρουν τα ΙΕΚ μας), στην Ελλάδα υπήρξε η φαεινή και ακατανόητη ιδέα να υπάγουν σε αυτό το επίπεδο σχολές μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίες κατά κανόνα εκπαιδεύουν σε τομείς τεχνολογικής - επαγγελματικής εκπαίδευσης, δηλαδή είναι κάτι σαν τα πρώην ΤΕΙ αλλά σε ευκολότερο επίπεδο.
Και αν στην Ελλάδα μπορεί κάποιος να αποκτήσει βασικές δεξιότητες για την αγορά εργασίας, ωστόσο μισθολογικά και επαγγελματικά τα ΙΕΚ δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τους αποφοίτους των πανεπιστημίων.
Η κατάσταση αναμένεται να γίνει ακόμη πιο χαοτική όταν θα "εξαφανιστούν" δεκάδες κολλέγια με τον ερχομό των όποιων αλλοδαπών πανεπιστημίων. Ήδη υπάρχει μεγάλη δυσφορία στις τάξεις των κολεγίων με τα κριτήρια που η κυβέρνηση έχει θέσει ώστε να λειτουργήσουν τα νέα εκπαιδευτικά τριτοβάθμια ιδρύματα. Χρήματα για μεγάλες επενδύσεις δεν υπάρχουν και όσοι επιβιώσουν θα αναγκαστούν να συμπράξουν με άλλα κολέγια για να ανταγωνιστούν τα μεγάλα ΑΕΙ.
Αυτό έχει ένα θετικό, διότι επιτέλους θα υπάρξει ένα ρυθμισμένο και στάνταρ πλαίσιο στο οποίο ένας απόφοιτος θα μπορεί πάνω-κάτω να συγκριθεί με τον απόφοιτο των ημεδαπών ΑΕΙ, χωρίς να απαιτείται να επιλέξει μεταξύ του δίπολου ΙΕΚ ή ημεδαπού ΑΕΙ. Επίσης, δεν θα υφίσταται η αγωνία για μη αναγνώριση ενός πτυχίου κολεγίου τα οποία σήμερα ακαδημαϊκά δεν αναγνωρίζονται.
Το οτι αναμένεται σφοδρή αντίδραση από μερίδα φοιτητικών συλλόγων και καθηγητικών κατεστημένων στα ημεδαπά ΑΕΙ, πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Ας δουν όμως και αυτοί το τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια όταν απαιτούσαν (και απαιτούν!) να μπαίνει στο πανεπιστήμιο τους υποψήφιος με βαθμό 1 ή 2.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται σχολές με 5 ή 10 εισακτέους από τις οποίες θα αποφοιτούν πτυχιούχοι με μηδέν προοπτικές για την αγορά εργασίας.
Η αριστεία δεν είναι ρετσινιά και ειδικά στην Ευρώπη ουδείς ασχολείται με αιώνιους φοιτητές ή με σπουδαστές που ψάχνουν "γραφεία" για να τους γράψουν τις πτυχιακές τους (διότι αν δεν υπήρχαν τέτοιοι, η αγορά δεν θα ήταν γεμάτη από τέτοια "γραφεία").
Αυτά λοιπόν ενδέχεται να ξεκαθαρίσουν προς το καλύτερο με την έλευση των νέων ΑΕΙ.
Επίσης, κάποια από τα κολέγια που λειτουργούν στην Ελλάδα ίσως αναβαθμίσουν το εκπαιδευτικό τους προϊόν υπό τη διοίκηση και κατεύθυνση Βρετανικών ή Αμερικανικών ΑΕΙ που θα προσδώσουν νέο αέρα στις παρεχόμενες σπουδές τους.
Θα ήταν ευχής έργον, δε, ο ΕΟΠΠΕΠ να αλλάξει άρδην το ανόητο πλαίσιο προσόντων του και να υπάγει όλη τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο επίπεδο 3 και όλη τη μεταδευτεροβάθμια στο επίπεδο 4 και να αφήσει το επίπεδο 5 σε όποια ΑΕΙ του εξωτερικού θεσπίσουν προγράμματα Short Cycle Tertiary Education, κατά το πρότυπο ISCED 5 (το οποίο πρότυπο, εξευτελίζοντας τον ΕΟΠΠΕΠ, έχει ορθώς υπάγει τα ΙΕΚ στο επίπεδο 4, δηλαδή μεταλυκειακό).
Με όλα τα παραπάνω, θα επέλθει εξορθολογισμός του στρεβλότατου συστήματος που σήμερα υπάρχει στη μεταλυκειακή και τριτοβάθμια εκπαίδευση και οι απόφοιτοι των νέων ΑΕΙ θα είναι σαφώς πιο ανταγωνιστικοί.
Όσο για τα ημεδαπά ΑΕΙ, θα ήταν πολύ καλή ευκαιρία να εξαφανίσουν τους αιώνιους φοιτητές τους και να γίνουν πιο ανταγωνιστικά αφού και εμπειρία έχουν και μερικές σχολές τους είναι αδιαμφισβήτητου κύρους που δεν πρόκειται επ'ουδενί να απειλειθούν από τα ιδιωτικά ΑΕΙ (εκτός και αν έρθει εδώ το Χάρβαρντ, το Γέϊλ ή το ΜΙΤ και να χτίσουν campuses, κάτι εντελώς αδύνατον για τα δεδομένα της Ελλάδας).
Πίνακες: Τα επίσημα επίπεδα κατά ISCED - UNESCO
Photo: University of Alabama / Wikipedia
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου