του Μανόλη Μπουχαλάκη
Οι Ηνωμένες Πολιτείες στον πόλεμο του Βιετνάμ από το 1955 - 1975 έχασαν περίπου εξήντα χιλιάδες στρατιώτες ενώ είχαν και 300.000 τραυματίες. Ο πόλεμος συνέβαλλε στη μεγάλη "Κρίση Προσφύγων της Ινδοκίνας" και τα επόμενα είκοσι χρόνια περίπου 800.000 Βιετναμέζοι έφυγαν ως πρόσφυγες προς όλη τη νοτιοανατολική Ασία για να σωθούν από τα δεινά της καθημαγμένης τους χώρας. Από αυτούς, 200-400.000 λέγεται πως πνίγηκαν στη θάλασσα αφού ως μέσον ταξιδιού είχαν μόνο βάρκες.
Το δράμα του πολέμου αποτυπώθηκε γλαφυρότατα στον ανωτέρω πόλεμο που τελικά έληξε με ήττα των ΗΠΑ και μετέφερε τραύματα στους βετεράνους για τα επόμενα χρόνια ανώ ακόμη και σήμερα επιζήσαντες Αμερικανοί στρατιώτες πάσχουν από Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD).
Να σημειωθεί πως η Υπερδύναμη ενέπλεξε στον εικοσαετή πόλεμο του Βιετνάμ 2.700.000 στρατιώτες, αριθμός τεράστιος για ένα τόσο μικρό γεωγραφικό κομμάτι της Γης.
Παρ'όλες τις βόμβες ναπάλμ που κατέκαιγαν τα πάντα και παρ'όλο το έμψυχο δυναμικό και τα όπλα τους, οι ΗΠΑ δεν μπόρεσαν να νικήσουν τους Βιετκόνγκ.
Στην ιστορία παρόμοια παραδείγματα θα δει κανείς πολλά. Την ήττα του Χίτλερ στη Ρωσία, την ήττα των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, κλπ.
Το δίδαγμα από όλες τις συγκρούσεις αυτού του τύπου είναι πως η στρατιωτική ισχύς δεν εξασφαλίζει νικηφόρο αποτέλεσμα, ακόμη και με το θάνατο πολλών αμάχων.
Στις μέρες μας, το Ισραήλ καλείται να εισβάλλει στη Γάζα για να εκκαθαρίσει την λωρίδα από τη Χαμάς. Τριακόσιες χιλιάδες στρατιώτες της IDF με εκατοντάδες άρματα μάχης και πυροβόλα περιμένουν το "πράσινο φως" για την έναρξη των επιχειρήσεων.
Παράλληλα, η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία με ένα στόλο 400 σύγχρονων αεροσκαφών και με τη βοήθεια των δικτύων δορυφόρων και πληροφοριών των ΗΠΑ, σκοπεύει να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες των Ισραηλινών στρατιωτών και να πλήξει το βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας.
Όμως, όλοι οι αναλυτές συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα: Η Γάζα δεν μπορεί να καταληφθεί, πολύ δε περισσότερο να κρατηθεί, υπό τον έλεγχο των Ισραηλινών δυνάμεων.
Χιλιάδες τούνελ βρίσκονται κάτω από το έδαφος ενώ κάθε κτίριο μπορεί να κρύβει ελεύθερους σκοπευτές και μαχητές της Χαμάς με αντιαρματικά όπλα.
Οι Γερμανοί βίωσαν στο πετσί τους τι θα πει αστικός πόλεμος στο Στάλινγκραντ, όπου κάθε σπίτι και χάλασμα μπορούσε να κρύβει ένα Σοβιετικό στρατιώτη.
Με απλά λόγια, αν και η επιθυμία για εκδίκηση είναι φανερή στις τάξεις των Ισραηλινών, δεν θα άντεχε η χώρα τους ένα παρατεταμένο ανταρτοπόλεμο σε αστικό περιβάλλον. Ούτε οικονομικά είναι εφικτό να συμβούν επιχειρήσεις επί μακρόν, ούτε βέβαια και σε ανθρώπινο δυναμικό μπορεί να διαρκέσουν οι απώλειες επ' αόριστον.
Είναι βέβαιο πως οι ΗΠΑ θα στηρίξουν οικονομικά και στρατιωτικά τις επιχειρήσεις, αλλά είναι εξίσου βέβαιο πως δεν θα εμπλακούν στον πόλεμο, εκτός ίσως αν η Λιβανέζικη Χεζμπολάχ ανοίξει μέτωπο στα βόρεια.
Από πολιτικής άποψης, η θέση του πρωθυπουργού Νετανιάχου είναι το λιγότερο τραγική. Εδώ και πολλά χρόνια ενθάρρυνε τους φανατικούς υπερορθόδοξους ψηφοφόρους του να εποικίζουν τη Δυτική Όχθη και να κατακερματίζουν τις Παλαιστινιακές περιοχές, κάνοντας έτσι αδύνατη τη δημιουργία ενιαίου Παλαιστινιακού κράτους.
Αυτό με τη σειρά του εξέθρεψε τους φανατικούς ισλαμιστές της Χαμάς που βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία τον τελευταίο χρόνο λόγω των τεράστιων διαδηλώσεων και της διαίρεσης της Ισραηλινής κοινωνίας εξαιτίας των δικαστικών μεταρρυθμίσεων του Νετανιάχου.
Άν λοιπόν και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ θεωρείται τελειωμένος και θα καταταγεί στους μοιραίους ηγέτες της Ισραηλινής ιστορίας, το χάσμα μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων δεν πρόκειται να γεφυρωθεί σύντομα.
Θα ήταν ευχής έργον αν ο επόμενος πρωθυπουργός ζητήσει τη λήξη των εχθροπραξιών και την ανάληψη της διακυβέρνησης της Γάζας από ανθρώπους του προέδρου Αμπάς. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να αφεθεί η διεθνής κοινότητα να ανοικοδομήσει τη Γάζα και να βοηθήσει στην επούλωση των πληγών του πολέμου.
Δυστυχώς, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να δούμε πως θα εξελιχθεί το στρατιωτικό σκέλος των εχθροπραξιών. Αυτό σημαίνει πως αρκετοί ακόμη θα πεθάνουν και από τις δύο πλευρές μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.
Το σίγουρο είναι πως το Ισραήλ δεν αντέχει ένα δικό του Βιετνάμ. Άλλωστε είναι μια μικρή χώρα που δεν έχει το έμψυχο δυναμικό των ΗΠΑ ή των Ρώσων. Για αυτούς, κάθε ζωή που χάνεται έχει βαρύ κόστος στον ψυχισμό της κοινωνίας τους, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις μικρές χώρες.
Photo: IDF
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου