του Μανόλη Μπουχαλάκη
Εδώ και πολλά χρόνια οι κυβερνήσεις προσπαθούν να κινηθούν σε δύο άξονες. Ο πρώτος είναι να τονίσουν το ρόλο της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή και να κάνουν τη χώρα "παίκτη" στις γεωστρατηγικές κινήσεις των μεγάλων δυνάμεων.
Λίγο ως πολύ η Ελλάδα έχει καταφέρει να θεωρείται γεωστρατηγικός κόμβος στη Μεσόγειο και η διπλωματική της ισχύς δεν είναι αμελητέα, ούτε βέβαια και η αντίστοιχη στρατιωτική.
Στο εσωτερικό τώρα, στο δεύτερο άξονα, πάντα οι κυβερνήσεις τα έκαναν "σαλάτα".
Από την εποχή του τιμάριθμου και του δακτύλιου των Αθηνών, μέχρι την εγχώρια τρομοκρατία και τις φυσικές καταστροφές, η εντύπωση που δίδεται είναι πως υπάρχουν ακόμη αιώνες προόδου που πρέπει να περάσουν για να φτάσουμε να λεγόμαστε Ευρωπαίοι.
Φαίνεται λοιπόν πως ο "πόλεμος" κατά των ζητημάτων της καθημερινότητας ούτε κατά διάνοια δεν έχει κερδηθεί, ανεξάρτητα των όποιων βημάτων προς τη σωστή κατεύθυνση έχουν γίνει.
Στα νοσοκομεία, η κατάσταση είναι τραγική. Οι γιατροί λίγοι, τα ΤΕΠ στα όρια της κατάρρευσης με πολύ υψηλή την πιθανότητα λάθος διαγνώσεων και με ατελείωτες ώρες αναμονής. Νέοι γιατροί γυρίζουν την πλάτη στο σύστημα που τους παίρνει την ψυχή για 1800 ευρώ.
Η δικαιοσύνη συνεχίζει να λειτουργεί σε καθεστώς slow motion με χιλιάδες υποθέσεις να εκκρεμούν και να περνούν χρόνια πριν να τελεσιδικήσουν. Οι δε συνεχείς (και ατυχείς) παρεμβάσεις σε ένα Ποινικό Κώδικα του 2019 που ήταν κόσμημα, μόνο βάρος προκαλούν στη δικαιοσύνη και στους πολίτες που δεν θέλουν παντού φυλακές και σίδερα για να ικανοποιηθεί ένα απροσδιόριστο αίσθημα ασφαλείας.
Η ακρίβεια και η πλήρης ασυδοσία στην αγορά και ειδικά στη κτηματαγορά έχουν προκαλέσει μύρια δεινά στην καθημερινή ζωή των πολιτών. Οι όποιες προσπάθειες αύξησης των μισθών εκμηδενίζονται εν ριπή οφθαλμού από τις πρωτοφανείς αυξήσεις σε ενοίκια, τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Μπορεί η κυβέρνηση να θεωρεί πως ενέργειες τύπου "καλάθι του νοικοκυριού" είναι πετυχημένες, αλλά στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη ενέργεια αποτελεί ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο αφού τα περίφημα προϊόντα του "καλαθιού" είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία προϊόντα ιδιωτικής ταμπέλας που ούτως ή άλλως ήταν φθηνότερα. Με ένα "τρικ" λοιπόν, έγινε απόπειρα συγκράτησης των τιμών, οι οποίες πάλι έχουν εκτοξευθεί και έπεται συνέχεια.
Οι φυσικές καταστροφές και ειδικά οι πυρκαγιές δεν έχει γίνει εφικτό να τίθενται σε έλεγχο πριν προκαλέσουν εκτεταμένες ζημιές. Η δε επίκληση γενικά και αόριστα στην κλιματική αλλαγή μόνο θυμηδία και απορίες προκαλεί, ειδικά για τις φωτιές που ξαφνικά ξεσπούν τετρακόσιες ή πεντακόσιες στην επικράτεια σαν να πάτησε κάποιος ένα κουμπί.
Στην αγορά εργασίας, τα φαινόμενα αυθαιρεσίας και εκφοβισμού δεν έχουν εκλείψει. Στα ρεπορτάζ διαβάζουμε πολλές περιπτώσεις υπεραπασχόλησης και ταλαιπωρίας εργαζομένων ειδικά στον τουρισμό όπου πολλοί εργαζόμενοι έχουν ήδη εξαφανιστεί, αρνούμενοι να επιστρέψουν σε καθεστώς γαλέρας που ίσχυε και ισχύει έστω και για μεμονωμένες περιπτώσεις επιχειρήσεων.
Όλα αυτά λοιπόν συνθέτουν την καθημερινότητα που σε πολλές εκφάνσεις της δεν έχει βελτιωθεί. Ναι μεν βήματα έχουν γίνει αλλά υπολείπονται ακόμη χιλιόμετρα για να υπάρξει αισθητή βελτίωση. Η οποία βελτίωση προϋποθέτει ευρύτατες συγκρούσεις με συμφέροντα και φράξιες στην κοινωνία. Άν δεν συμβεί η σύγκρουση της πολιτείας με αυτούς, δεν θα υπάρξει βελτίωση και θα ασχολούμεθα με την έφιππη αστυνομία του Μηταράκη και το ζεϊμπέκικο του Πατούλη.
Και το χειρότερο, για ορισμένους στην κυβέρνηση οι Πατούληδες και οι Μηταράκηδες θα έχουν μεγαλύτερη σημειολογική αξία από ότι η πάταξη της ακρίβειας που φτωχοποιεί τον πολίτη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου