του Μανόλη Μπουχαλάκη
Η απόφαση της κυβέρνησης να μεταρρυθμίσει το άρθρο 16 του Συντάγματος και να επιτρέψει τη λειτουργία ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της αλλοδαπής στην Ελλάδα μπορεί να φαντάζει σαν μια ωραία ιδέα, ειδικά τώρα που σε χώρες όπως την Αγγλία το κόστος διδάκτρων και διαμονής για τους πολίτες της Ε.Ε. είναι απλά απαγορευτικό.
Όμως, το εγχείρημα, αν και όνειρο πολλών, είναι απορίας άξιο πως θα υλοποιηθεί.
Για να δημιουργηθεί ένα campus πανεπιστημίου στην Ελλάδα απαιτούνται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και ας μην έχει την έκταση και τις εγκαταστάσεις ενός πανεπιστημίου της αλλοδαπής. Προφανώς και ένα ίδρυμα με στοιχειώδες κύρος και αξιοπρέπεια δεν πρόκειται να νοικιάσει ένα κτίριο τριών ορόφων και να το ονομάσει "campus". Θα ήταν πέρα πάσης λογικής και θα μιλούσαμε για το ανέκδοτο του αιώνα. Ενδεικτικά να πούμε πως ένα μέτριο πανεπιστήμιο έχει χώρους δεκάδων στρεμμάτων για να στεγάσει σχολές, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, κλπ.
Επίσης, χωρίς να ομιλούμε για τον ερχομό "θρυλικών" πανεπιστημίων όπως το Χάρβαρντ, το Γέϊλ, το ΜΙΤ, το Καλτέκ, το Κέμπριτζ, την Οξφόρδη, κλπ, ο ερχομός ενός "μετρίου" βεληνεκούς πανεπιστημίου θα πρέπει υποχρεωτικά να συνοδεύεται και από την πολιτική που διέπει το πανεπιστήμιο στην έδρα του.
Δηλαδή, τη διδακτέα ύλη, τα πτυχία του, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά του, τον εσωτερικό του κανονισμό, τον τρόπο διοίκησης του, κλπ, τα οποία δεν μπορούν να διαφέρουν στην Ελλάδα από ότι στη χώρα προέλευσης του.
Aυτό σημαίνει εξαιρετικά αυστηροί κανονισμοί, ύλη στην Αγγλική ή την αντίστοιχη γλώσσα της χώρας προέλευσης, επίβλεψη από ειδικούς φορείς, έλεγχος των υποψηφίων φοιτητών μέσω συνέντευξης, αυστηρότατη τήρηση των κανόνων διαβίωσης στο χώρο του πανεπιστημίων, απολύτως μη ανεκτά φαινόμενα αυθαιρεσιών φοιτητών και παρατάξεων, αποβολή δια παντός όσων διακινούν συγγράμματα, μη αποδοχή κομματικών στρατών στο χώρο του πανεπιστημίου και πάρα, πάρα πολλά άλλα ακόμη.
Κερασάκι στην τούρτα, το ύψος των διδάκτρων που στην καλύτερη περίπτωση θα κυμαίνεται στα 20-30.000 ευρώ ετησίως.
Με την ψυχρή λογική και γνωρίζοντας τι επικρατεί σε πολλά εγχώρια ιδρύματα, τίθεται εν πλήρη αμφιβολία το εγχείρημα και είναι απορίας άξιο τι έχουν στο μυαλό τους στην κυβέρνηση όταν μιλάνε για ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Θα αντέξει ο μέσος φοιτητής τα υψηλά δίδακτρα; Θα σεβαστεί το χώρο του πανεπιστημίου με κίνδυνο να αποβληθεί διαπαντός αφού έξω υπάρχει απολύτως μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα και την μη υπακοή στον κώδικα ηθικής που έχει το κάθε ίδρυμα;
Εικάζεται πως ελάχιστοι θα μπορέσουν να φοιτήσουν σε τέτοιες σχολές και εξ'αιτίας αυτού ουδείς πρόκειται να κάνει μια επένδυση δεκάδων εκατομμυρίων για να φοιτήσουν χίλιοι ή δυο χιλιάδες φοιτητές.
Δια αυτής της λογικής το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε παταγώδη αποτυχία, εκτός και αν η κυβέρνηση έχει στο νου της πανεπιστήμια που δεν έχουν κύρος για να έχουν απλώς μια εναλλακτική όσοι δεν περνούν σε ελληνικά πανεπιστήμια.
Άν αυτό έχουν στο νου τους, ας αφήσουν την κατάσταση ως έχει. Για να μη ζήσουμε τελείως φαιδρές καταστάσεις.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου