2023, έτος εκλογών

 του Μανόλη Μπουχαλάκη

Έτος εκλογών το 2023 και ουδείς μπορεί με ασφάλεια να προβλέψει το πως θα εξελιχθούν οι πολιτικές διεργασίες και οι συσχετισμοί.

Προφανώς, το κυβερνών κόμμα ποντάρει στις δεύτερες εκλογές με την ενισχυμένη αναλογική αφού η απλή, αν και φέρνει περισσότερο πλουραλισμό στα κυβερνητικά σχήματα, δεν δίνει σταθερές κυβερνήσεις λόγω του ότι στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση ανθούν τα προσωποπαγή κόμματα και όχι φυσικά οι ιδεολογίες και τα συνθήματα.

Ακόμη και στις δεύτερες κάλπες όμως, καθαρά διαφαινόμενος νικητής δεν υπάρχει. Η ΝΔ αν και φαίνεται να διατηρεί προβάδισμα, δεν προβλέπεται να πετύχει άνετη επικράτηση και πολύ περισσότερο ισχυρή πλειοψηφία εδρών. Στην Ελλάδα, δε, οι κυβερνήσεις με ισχνή πλειοψηφία δεν μακροημέρευσαν ποτέ. 

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης τώρα, δεν έχουν βρει κοινό μέτωπο κατά της ΝΔ και πως άλλωστε αυτό θα μπορούσε να γίνει αφού ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί το ΠΑΣΟΚ δεκανίκι της ΝΔ ενώ η ΝΔ έχει "κάψει" κάθε πιθανότητα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ μετά το σκάνδαλο της παρακολούθησης του Ν. Ανδρουλάκη.

Η διαφαινόμενη λοιπόν αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ περιπλέκει αντί να βοηθάει τα πράγματα στην περίπτωση ακυβερνησίας και ανάγκης σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας. Άν και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εγγύτερα στο ΠΑΣΟΚ από ιδεολογικής άποψης, υπάρχει υπέρμετρη καχυποψία και από τις δύο πλευρές ενώ ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν θέλει επ'ουδενί να παίξει το ρόλο του Πάνου Καμμένου και να έχει ημερομηνία λήξης σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.

Στα δεξιά της ΝΔ τώρα, η "Ελληνική Λύση" του Βελόπουλου ίσως προσφέρει στήριξη στη ΝΔ αλλά αν αυτό γίνει, θα γίνει με σοβαρά ανταλλάγματα, ένα εξ αυτών θα είναι η απαίτηση του Βελόπουλου για εγκατάλειψη του κεντρώου χώρου από τη ΝΔ έτσι ώστε το κενό να γεμίσει με ψηφοφόρους που αυτή τη στιγμή κινούνται στο χώρο της "σκληρής" Δεξιάς και οι οποίοι αναζητούν στέγη.

Ο πειρασμός όμως αυτός θα κόστιζε τα μάλα στη ΝΔ η οποία εδώ και καιρό προβάλλεται σαν ένα κόμμα κεντροδεξιό με ανοίγματα και στην κεντροαριστερά. Όμως, αν ο Κ. Μητσοτάκης διαπιστώσει πως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν ήδη αντλήσει μεγάλο μέρος της δεξαμενής των κεντρώων ψηφοφόρων, ίσως μπει στον πειρασμό να στρέψει τη ΝΔ δεξιότερα, με ότι αυτό θα συνεπάγεται για την μέχρι τώρα πορεία που έχει χαράξει για το κόμμα του.

Θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη η ακραία πόλωση ειδικά στις δεύτερες εκλογές διότι αν οι πρώτες είναι ένα τεστ, ένα δείγμα διαμαρτυρίας των πολιτών, οι δεύτερες ωστόσο θα είναι εκλογές ουσίας και με δύσκολη ατζέντα για το κόμμα που θα εκλεγεί: Ελληνοτουρκικά, ακρίβεια, ισορροπίες λόγω πολέμου στην Ουκρανία, κοινωνική συνοχή, μεταρρύθμιση σε Υγεία και δημόσια ασφάλεια και πολλά άλλα.

Είναι μάλλον βέβαιο ότι οι ψηφοφόροι δεν θα κάθονται να ακούν επί μακρόν αλληλοκατηγορίες και ατάκες από τα τρία μεγάλα κόμματα. Οι καιροί της ατάκας έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και το μόνο που δεν ενδιαφέρει τον κόσμο είναι η "επικοινωνιακή διαχείριση" της πολιτικής. 

Οπωσδήποτε όμως τα κόμματα, σε τελική ανάλυση, οφείλουν  να προτάξουν την εθνική ενότητα και την επιθυμία των πολιτών για σταθερότητα και επίλυση των ζητημάτων τους. Πρακτικές του στυλ "θα σας βάλουμε φυλακή" που εκτοξεύονται συχνά από το ΣΥΡΙΖΑ δεν θα φέρουν κάποιο αποτέλεσμα παρά την περαιτέρω πόλωση και την αδυναμία εξεύρεσης κοινού εδάφους για να αποφευχθεί η ακυβερνησία.