του Μανόλη Μπουχαλάκη
Όπως σημειώσαμε στο κοντινό παρελθόν, δημοκρατία ίσον ελεύθερη σκέψη και άποψη. Κάμψη της αρχής αυτής, ακόμη και με νομικό συλλογισμό, θα μπορούσε να επιτραπεί μόνο αν το έννομο αγαθό της ελευθερίας έκφρασης και σύναξης κινδυνεύσει από κακόβουλες πράξεις που ενδέχεται να υπονομεύσουν τη λειτουργία του κράτους και να επιφέρουν την κατάρρευση αυτού.
Έτσι, τότε λέμε πως η διασφάλιση του κράτους και της δημοκρατίας που αυτό πρεσβεύει, θεωρείται ανώτερο έννομο αγαθό από ένα μεμονωμένο δικαίωμα έκφρασης ή γνώμης.
Για να το κάνουμε ακόμη πιο απλό, ένας πολίτης που θα μαζέψει άλλους εκατό και θα τους δώσει εντολή να εισβάλλουν στη Βουλή και να απαγάγουν κάποιο πολιτικό στο όνομα της δικής τους ιδεολογίας, δεν μπορεί να γίνει ανεκτό αφού οι κυβερνήσεις αλλάζουν με εκλογές και όχι με πραξικοπήματα ή στάσεις ή αντάρτικο πόλεων.
Είναι εύκολα αντιληπτό λοιπόν ότι κάποια συνταγματικά δικαιώματα μπορούν να καμφθούν για να προστατευθεί ένα ανώτερο έννομο αγαθό.
Μέσα στα πλαίσια αυτά, το κάθε κράτος έχει υπηρεσίες που έχουν το καθήκον να προστατεύσουν κρίσιμες κρατικές υποδομές και πρόσωπα και φυσικά να διερευνούν συνεχώς την πιθανότητα εκτροπής συνταγματικής ή απόπειρας κατάλυσης της τάξης και του πολιτεύματος.
Μέχρι εδώ όλα τα ανωτέρω είναι ευνόητα και απολύτως σεβαστά.
Οτιδήποτε εκφεύγει των παραπάνω, είναι παράνομο, αντισυνταγματικό και μπορεί να οδηγήσει τους παραβάτες σε ποινική καταδίκη και φυλάκιση. Αυτά προβλέπει ο νόμος.
Αναφορικά με το συνεχιζόμενο "σήριαλ" των παρακολουθήσεων, δυστυχώς και πάλι εκ της κυβερνήσεως δεν δίδεται ουδεμία πειστική εξήγηση. Αντιθέτως, έχει πέσει "γραμμή" για σιγή ασυρμάτου και κανένα, σχεδόν, εκ των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ δεν ασχολείται σοβαρά με ένα θέμα που σε άλλη χώρα θα είχε επιφέρει σύσσωμη την παραίτηση της κυβέρνησης.
Δεν είναι δυνατόν να αναλίσκεται κανείς στις αυξήσεις στις συντάξεις και στα κοιτάσματα φυσικού αερίου στο Ιόνιο και την Κρήτη, όταν ένα τόσο τεράστιας σημασίας ζήτημα παραμένει ανοιχτό.
Δεν νοείται να υπάρχει τόσο ευρύ δίκτυο παρακολουθήσεων και το ελληνικό κράτος να μην γνωρίζει. Διότι αν συμβαίνει αυτό, δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ασφάλεια αφού οι συνομιλίες του καθενός σε θέση ευθύνης θα μπορούσαν να ακουστούν από κάποιον άλλο που έχει το κατάλληλο λογισμικό.
Έτσι, πχ οι Τούρκοι ή άλλοι εχθροί της Ελλάδας θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να ξέρουν κρατικά μυστικά ή τις προσωπικές στιγμές των Ελλήνων πολιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων, κλπ.
Η εικόνα που δίδεται, δυστυχώς, είναι ότι κάποιοι έχουν στήσει δίκτυο παρακολούθησης με σκοπό την υποκλοπή, παρανόμως, στοιχείων που μπορούν ανά πάσα στιγμή να χρησιμοποιηθούν για να ελέγξουν ή να εξοντώσουν ηθικά και πολιτικά.
Πιθανολογείται, δε, ότι δεν συντρέχει λόγος μη γνώσεως των συστημάτων αυτών από τις κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας.
Άρα, ο πρωθυπουργός της χώρας δύο δρόμους έχει. Ο πρώτος, είναι να παρέμβει και να εξαρθρώσει τυχόν παράκεντρα που λυμαίνονται τον πολιτικό και επιχειρηματικό κόσμο, δηλαδή μαφίες, ή να ομολογήσει ότι έχει γνώση, άρα και ευθύνη, για τις ενέργειες αυτές, με ό,τι ποινικό σκέλος αυτές εμπεριέχουν για τον ίδιο.
Οι ανοησίες ορισμένων κυβερνητικών βουλευτών ότι η αντιπολίτευση ή οι Ρώσοι πάνε να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, καλό θα είναι να λείπουν. Σε αυτό το στάδιο ή προσκομίζει κάποιος στοιχεία για κάθε του ισχυρισμό, ή παύει να ομιλεί και να κάνει το φτηνό πολιτικάντη.
Και αν κάποιος ισχυριστεί ότι έτσι γίνεται πάντοτε και παντού, ας σκεφτεί τι έγινε με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Νίξον και το σκάνδαλο Watergate.
Οι αυξήσεις στις συντάξεις δεν μπορεί να είναι άλλοθι για μια υπόθεση διαφαινόμενης εκτροπής του συνταγματικού κεκτημένου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στο σκοτάδι μέσα, συχνά υπάρχουν, εκτός από σκιές, και απαντήσεις. Αυτές καλούνται να έρθουν στο φως.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου