του Μανόλη Μπουχαλάκη
Για μια ακόμη φορά αποδείχθηκε ότι ζούμε σε μια χώρα του φαίνεσθαι και των "πυροτεχνημάτων".
Τα φαινόμενα άκρατης εκμετάλλευσης των καταναλωτών είναι πολλά. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις τράπεζες όπου ενώ ο πληθωρισμός βρίσκεται κοντά στο 12% και τα επιτόκια χορηγήσεων σε αυξητική τάση, τα επιτόκια καταθέσεων κινούνται πέριξ του 1% ή και του μηδενός. Αυτό σημαίνει πρακτικά πως ο Έλληνας δεν μπορεί να προφυλαχτεί από την απώλεια εισοδημάτων λόγω του πληθωρισμού και δεν μπορεί να κερδίσει μέρος των απωλειών του καταθέτοντας χρήματα στην τράπεζα για αποταμίευση.
Φυσικά, ούτε λόγος για επένδυση σε υψηλού ρίσκου προϊόντα, αφού ακόμη και αυτά δεν υπάρχει περίπτωση να φέρουν αποδόσεις της τάξης του 12%, συμβαδίζοντας με τον τρέχοντα τιμάριθμο.
Η λαίλαπα όμως της ακρίβειας (βλέπετε, κατά τον πρωθυπουργό, είμεθα στη...σωστή πλευρά της ιστορίας) λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, μπορεί κατά κάποιους στο κυβερνητικό επιτελείο να αντιμετωπιστεί με το....καλάθι του νοικοκυριού.
Κάποιος σκέφτηκε τη φαεινή ιδέα να μαζέψει τους εκπροσώπους των μεγάλων σούπερ μάρκετ και να τους πει πως είναι ανάγκη κάποια προϊόντα να τα κρατήσουν σε χαμηλές τιμές ώστε ο δοκιμαζόμενος καταναλωτής να μπορεί να ψωνίσει τα βασικά χωρίς να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που μπήκαμε, εθελοντικά, στη...σωστή πλευρά της ιστορίας.
Η σκέψη για το διαφημισμένο αυτό καλάθι, αν και ενδεχομένως είχε αγαθές προθέσεις, αν αναλογιστούμε και τις όποιες προσπάθειες της κυβέρνησης να στηρίξει με επιδόματα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, εν τέλει δείχνει να βαδίζει προς ένα μεγαλοπρεπέστατο φιάσκο, το οποίο φυσικά μένει να φανεί στο επόμενο χρονικό διάστημα.
Το όλο σκεπτικό της υλοποίησης του "καλαθιού" ήταν εξ αρχής προβληματικό. Για παράδειγμα, κάποιος έκρινε πως αφού ο κόσμος έχει την τάση να αγοράζει μακαρόνια νο.6 , άρα ας βάλουμε στο "καλάθι" αυτά και όχι τα νο.10 ή τις πέννες ή το κριθαράκι. Απάντηση στην παράνοια αυτή δεν υπάρχει αφού ο μέσος νοήμων άνθρωπος δεν δύναται να καταλάβει γιατί το μακαρόνι νο. 10 ή το κοφτό θεωρείται είδος που μπορεί να πάει στα 2 ευρώ τα 400 γραμμάρια, ωσάν να ήταν κρέας.
Τα ζυμαρικά, τα όσπρια και τα σιτηρά αποτελούν το Α και το Ω της διατροφής ενός ανθρώπου. Δεν θεωρούνται, δε, προϊόντα με τεράστιο κόστος παραγωγής.
Το ρύζι Μπασμάτι ή το Jasmine μπορεί να θεωρείται γκουρμέ, αλλά σε καμία περίπτωση το parboiled, το νυχάκι, το γλασσέ ή το Καρολίνα.
Το αυτό ισχύει και για άλλα προϊόντα, τα οποία είναι αδιανόητο να θεωρούνται εκλεκτά ώστε να αποκλείονται από το "καλάθι".
Εκτός όμως από το ανόητο του όλου εγχειρήματος στη μη συμπερίληψη βασικότατων προϊόντων, ή στην ενδεικτική συμπερίληψη ενός μόνο από μια ολόκληρη γκάμα επίσης βασικών αγαθών, οι εταιρείες σούπερ μάρκετ επιφύλαξαν μια δυσάρεστη έκπληξη στους καταναλωτές.
Για να μην έχουν "χασούρα", έβαλαν στη λίστα σε συντριπτικά ποσοστά δικά τους προϊόντα, τα λεγόμενα και ιδιωτικής ετικέτας. Πχ, η ΑΒ Βασιλόπουλος έβαλε μακαρόνια ΑΒ Βασιλόπουλος και όχι Μίσκο ή Μέλισσα. Τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας είναι ούτως ή άλλως φθηνότερα γιατί δεν έχουν κόστος διαφήμισης, μακέτας, μεταφοράς από μεσάζοντες, κλπ.
Όμως, σε γενικές γραμμές, δεν είναι ίδια σε ποιότητα με τα "επώνυμα". Εξάλλου, ήδη εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι Έλληνες διαλέγουν τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας γιατί έτσι εξοικονομούν αρκετά λεφτά στο λογαριασμό τους.
Άν και σε αρκετές περιπτώσεις η ποιότητα των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας είναι αποδεκτή, ωστόσο δεν ισχύει αυτό για όλα τα προϊόντα. Για παράδειγμα, η νοικοκυρά δεν θέλει να δει ρούχα που δεν έχουν τέλεια καθαριότητα. Άν ένα προίόν ιδιωτικής ταμπέλας δεν της πλύνει καλά τα ρούχα, δεν έχει ουδένα νόημα η προσθήκη του στο καλάθι του νοικοκυριού.
Ελπίζουμε οι αρμόδιοι της κυβέρνησης να καταλάβουν πως η ποιότητα δεν ισούται με την πολυτέλεια και πως όποια από τα προϊόντα του καλαθιού βρεθούν από τους καταναλωτές ως κακής ποιότητας, δεν θα τύχει το εγχείρημα ουδεμίας επιτυχίας.
Μάλιστα, η επιλογή των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ να βάλουν στο καλάθι αυτά τα ήδη φθηνότερα προϊόντα δείχνει πασιφανέστατα ότι για αυτούς δεν ισχύει κανένα ιδιαίτερο καλάθι του νοικοκυριού. Θεωρούν πως όποιος θέλει φθηνά, να αγοράζει τα προϊόντα τους της ιδιωτικής ταμπέλας.
Μα αν αυτό ισχύει, προς τι η τόση μεγάλη έκταση αυτού του περίφημου καλαθιού και οι....εξαγγελίες πως θα βοηθήσει τα φτωχότερα νοικοκυριά;
Στα αρχαία αυτή τη μπαρούφα την λέγανε, Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν.
Στη δημώδη γλώσσα αυτό λέγεται, όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου