του Μανόλη Μπουχαλάκη
Άν και είχαμε, μάλλον εύστοχα, σημειώσει την πιθανότητα προκήρυξης πρόωρων εκλογών το Σεπτέμβριο, τα μεγάλα γεγονότα που έχουν ανακύψει ως τώρα ανάγκασαν τον πρωθυπουργό να δώσει μια αναγκαία, κατ' αυτόν, παράταση στην κυβερνητική θητεία για να μην βρεθεί η χώρα με υπηρεσιακή κυβέρνηση, ή, ακόμη χειρότερα, με ακυβερνησία στην περίπτωση έκτακτου γεγονότος.
Μερικά από τα έκτακτα γεγονότα που φοβάται το κυβερνητικό επιτελείο είναι τα εξής:
- Έλλειψη φυσικού αερίου λόγω παράτασης του πολέμου στην Ουκρανία και μόνιμης διακοπής τροφοδοσίας από τη Ρωσία
- Νέο άλμα του πληθωρισμού που θα κάνει βασικά καταναλωτικά αγαθά δυσβάσταχτα για τα ευάλωτα νοικοκυριά
- Κάποια αναπάντεχη κρίση στα Ελληνοτουρκικά
- Ένα νέο κύμα κορωνοϊού που θα ταλαιπωρήσει τα νοσοκομεία και θα φέρει νέα περιοριστικά μέτρα.
Είναι ευνόητο πως όσο έστω ένα ή δύο από τα παραπάνω ανακύψουν λίαν προσεχώς (πλην, απευχόμεθα, κάποιας ελληνοτουρκικής κρίσης που ίσως οδηγούσε σε πολεμική σύγκρουση), η ήδη υπάρχουσα κυβερνητική ομάδα με την όποια εμπειρία έχει αποκομίσει, θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την κρίση.
Όπως πάντα βέβαια, μια κρίση δεν είθισται να αναδεικνύει μια κυβέρνηση σε...ήρωες αφού είτε λόγω αστοχιών, είτε λόγω ενορχηστρωμένης εκ της αντιπολιτεύσεως ή αυθόρμητης αντίδρασης μερίδας κόσμου, συνήθως παραγκωνίζονται οι όποιες θετικές ενέργειες των κυβερνώντων και προβάλλονται κυρίως τα αρνητικά.
Όμως, έτσι είναι η πολιτική. Δεν τίθεται θέμα ευγνωμοσύνης προς οποιοδήποτε πολιτικό αφού είναι γνωστό πως όλοι φθείρονται και είτε οι σειρήνες της εξουσίας, είτε η ατέρμονη γκρίνια από το εκλεκτορικό σώμα, οδηγούν συχνά τους πολιτεύομενους σε άλλες ατραπούς, ήτοι ή την ματαιοδοξία ή την απόλυτη αποστροφή τους από το να ασχοληθούν ξανά με τα κοινά.
Όμως, η αντιπολίτευση δεν είναι μια ομάδα πολιτικών στο απυρόβλητο. Ως γνωστόν, η αντιπολίτευση δεν έχει καμία εξουσία. Περιμένει απλά να φθαρεί η εκάστοτε κυβέρνηση και χτίζει παράλληλα ένα ελκυστικό αφήγημα ως το μόνο ορθό δρόμο που η...ανίκανη κυβέρνηση δεν τολμά να πάρει. Βέβαια, η realpolitik και η εξουσία ενίοτε φέρουν μια δική τους δυναμική που αναγκάζει μια αντιπολίτευση που γίνεται κυβέρνηση να δει τα πράγματα τελείως διαφορετικά διότι, όπως και να το κάνουμε, δεν είμαστε οι ΗΠΑ ή μια χώρα που μπορεί μόνη της να σταθεί στον κόσμο και να υπαγορεύσει σε όλους τις απαιτήσεις της.
Εδώ λοιπόν, έστω και προσωρινά, τίθεται ένα ζήτημα υπεύθυνης αντιπολίτευσης. Λόγω των καιρών, ας πάψει η δημαγωγία και ο λαϊκισμός, τα εύκολα και τσιτάτα λόγια.
Δεν χρειαζόμαστε πομφόλυγες και γελοιότητες του στυλ "φύγετε, είστε η χειρότερη κυβέρνηση", κλπ.
Αντίθετα, θέλουμε μια αντιπολίτευση που θα έχει βιώσιμες απαντήσεις στην περίπτωση που η κυβέρνηση "σκοντάψει".
Όποιοι, σε τέτοιους καιρούς, περιμένουν να δουν...δημοσκοπήσεις και να τρίψουν τα χέρια τους, είναι απλά ασήμαντοι ως άνθρωποι και ως πολιτικοί.
Η τυχόν "χρυσή" ευκαιρία για οποιοδήποτε κόμμα της αντιπολίτευσης θα είναι να δουν οι πολίτες πόσο πιο λογική και υλοποιήσιμη είναι η πρόταση που κομίζει. Εφόσον σώσει μια κατάσταση και δώσει λύση, τι το καλύτερο να έρθει αυτό το κόμμα ή αυτά τα κόμματα στην εξουσία. Αν μη τι άλλο, θα έχουν δώσει εξαιρετικό δείγμα γραφής και θα αξίζει να δοκιμαστούν ως κυβέρνηση.
Άν όμως μείνουμε στον καταγγελτικό λόγο, στις "ατάκες" , στην πόλωση και το διχασμό ενόσω γύρω μας συμβαίνουν γεγονότα ικανά να επηρεάσουν τις ζωές μας για πολλά χρόνια, τότε μοιραία μια μεγάλη μερίδα πολιτών θα βγάζει καλύτερο πρωθυπουργό τον....κανένα και οι αναποφάσιστοι θα αυξάνονται.
Αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια. Το λαμβάνουν όμως υπόψη όσοι πρέπει να το λάβουν;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου