του Μανόλη Μπουχαλάκη
Στην Ελλάδα τα καλοκαίρια, λένε, δεν υπάρχουν ειδήσεις αμιγώς πολιτικές. Άν εξαιρέσει κανείς τις φωτιές και τα Ελληνοτουρκικά, οι πολιτικοί μας δεν επιθυμούν να μιλούν είτε για εκλογές είτε για ανασχηματισμούς είτε για καμπάνιες συσπείρωσης ψηφοφόρων.
Αυτά τα έχει το καλοκαίρι. Η ραστώνη δεν αφήνει περιθώρια για εξελίξεις. Ο κόσμος είναι στις θάλασσες - και γιατί όχι, κάθε φθινόπωρο τώρα τελευταία τον πρήζουν με μάσκες και εμβόλια - και ουδείς θέλει να ακούει για εσωκομματικά, παραπολιτικά, ίντριγκες, κλπ.
Τούτη τη φορά όμως ο Σεπτέμβριος έχει κάτι το καινούργιο. Με την επιστροφή των εκδρομέων στις δουλειές τους και των μαθητών στα σχολεία τους, το πολιτικό τοπίο θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει.
Όταν λέμε "ξεκαθαρίζει", δεν εννοούμε απαραίτητα πως θα κηρυχθεί μια σύμπραξη μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ, ούτε ότι σε τρεις μήνες η ΝΔ θα χάσει δεκαπέντε μονάδες (εκτός κι αν συμβεί κάτι κοσμοϊστορικό το οποίο στην παρούσα φάση το απευχόμεθα).
Αυτό που θα ξεκαθαρίσει είναι η επόμενη μέρα της ενεργειακής κρίσης και του πολέμου στην Ουκρανία. Το "σπιράλ θανάτου" που έχει πέσει στην Ευρώπη ειδικά, με τον πληθωρισμό, την αβάσταχτη ενεργειακή ακρίβεια και την ως τώρα αποτυχία των εναλλακτικών πηγών ενέργειας να αντισταθμίσουν το "μακελειό" που συντελείται στο φυσικό αέριο κυρίως, είναι ικανό να ρίξει πολλές κυβερνήσεις αν δεν παύσει να υφίσταται.
Η δε εξαιρετικά ριψοκίνδυνη και μελλοντικά επιβλαβέστατη πολιτική της Ευρώπης να συνταχθεί χωρίς κουβέντα με τις ΗΠΑ για να....εξουθενωθεί η Ρωσία, δεν προμηνύει κάτι ιδιαίτερα ευχάριστο ούτε για την ενέργεια, ούτε για την επισιτιστική ασφάλεια.
Η Ελλάδα, ανεξάρτητα των καλών προσπαθειών και των ευχολογίων, παραμένει καταχρεωμένη και καταπονημένη κοινωνικά από τη δεκαετή ύφεση, τον κορωνοϊό και την ενεργειακή λαίλαπα που κτυπά αλύπητα τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα.
Το Σεπτέμβρη λοιπόν, θα υπάρχουν δυο πιθανοί δρόμοι. Ο ένας είναι αυτός της ειρήνης και της ανασυγκρότησης της Ουκρανίας (αλλά με ικανοποίηση κάποιων Ρωσικών αιτημάτων), κάτι το οποίο θα εξομαλύνει την αγορά σιτηρών και ζωοτροφών παγκοσμίως. Στο αισιόδοξο αυτό σενάριο να προσμετρήσουμε και μια πιθανή πανευρωπαϊκή άμυνα κατά των παγκόσμιων "κορακιών" της ενέργειας που ήδη έχουν πολλαπλασιάσει τα κέρδη τους, και η οποία άμυνα θα ρίξει τις τιμές έτσι ώστε ο κόσμος να μην χρειάζεται να πέφτει στα πόδια των παρόχων ενέργειας για να μην του κοπεί το ρεύμα.
Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος της βασανιστικής και επικίνδυνης στασιμότητας. Αυτός προϋποθέτει οι ΗΠΑ, με την ψύχωση που τις διακατέχει με τη Ρωσία, να "σύρουν" τον πόλεμο επί μακρόν αδιαφορώντας για την ασφάλεια στην Ευρώπη και τις Ρωσικές απειλές για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.
Με άλλα λόγια, αν η Αμερική θεωρεί πως έχει μια "χρυσή" ευκαιρία να εξουθενώσει τη Ρωσία και να την καταστήσει ανίσχυρη για τα επόμενα πχ 30-40 χρόνια και αν υιοθετηθεί η συνέχεια της παροχής όπλων στους Ουκρανούς, αυτό θα σήμαινε πως μπροστά μας δεν θα διαφαινόταν ένας φωτεινός δρόμος αλλά ένα πηχτό σκοτάδι και μια διαδρομή προς το άγνωστο.
Άν, δε, σε αυτά προσθέσουμε και την πιθανή άρνηση κάποιων χωρών στυλ Ολλανδίας και Γερμανίας να επωμιστεί συνολικά η Ευρώπη το αυξημένο ενεργειακό κόστος, τότε δεν αποκλείεται να έχουμε μπροστά μας ένα ζοφερό χειμώνα.
Όλα αυτά θα δώσουν με σχετική ακρίβεια το έναυσμα για εκλογές στην Ελλάδα απλούστατα διότι μια παρατεταμένη κρίση δεν μπορεί κανένα κόμμα να την αντέξει μόνο του και άπασα η αντιπολίτευση θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της.
Οπότε, το Σεπτέμβριο αναμένουμε τις πραγματικές εξελίξεις.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου