του Μανόλη Μπουχαλάκη
Η κυβερνητική φθορά αποτυπώνεται εύγλωττα στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις με κυρίαρχο στοιχείο ανησυχίας για τους πολίτες την ακρίβεια.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με αρκετές αντιφάσεις. Υπάρχει συσσωρευμένος πλούτος και "μαύρη" οικονομία από τη μια πλευρά αλλά και αρκετή "κρυφή" φτώχεια από την άλλη πλευρά. Υπάρχουν οικογένειες που έχουν πολλαπλές πηγές εισοδημάτων και άλλες που αγωνιούν για το αν θα καταφέρουν να βγάλουν το μήνα.
Το σημερινό αδιέξοδο δεν είναι φυσικά αποτέλεσμα μόνο του πολέμου στην Ουκρανία ή της πανδημίας. Οι πολίτες βίωσαν ένα "τρενάκι του τρόμου" τα τελευταία 20 χρόνια. Από τα διακοποδάνεια και τις δεκάδες προεγκεκριμένες πιστωτικές κάρτες και το χρηματιστήριο, φτάσαμε στη χρεωκοπία του 2009 και τα μνημόνια που γονάτισαν τη χώρα και της αφαίρεσαν παραπάνω από το ένα τέταρτο του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της.
Φυσικά ο πλούτος που είχε δημιουργηθεί πριν τη χρεωκοπία δεν εξατμίστηκε όλος αλλά έγινε ακίνητα, καταθέσεις, επενδύσεις και αγορές. Για αυτό και με τη δεκαετή μνημονιακή λαίλαπα δεν σημειώθηκαν εξεγέρσεις και δεν επεβλήθη στρατιωτικός νόμος ή άλλα παρεμφερή μέτρα. Θυμόμαστε όμως πόσο κοντά φτάσαμε σε περίεργες καταστάσεις με τα capital controls και τις σκέψεις στελεχών της τότε κυβέρνησης για "εισβολή" στο νομισματοκοπείο.
Από αυτό το ναδίρ δημιουργήθηκε μια "κάστα" νεόπτωχων που έβλεπε πως οι ελπίδες για καλύτερες μέρες έσβηναν και μοιραία πολλοί έφυγαν για το εξωτερικό. Όμως, δεν είναι εφικτό μια ολόκληρη χώρα να μεταναστεύσει αφού δεν ζούμε πια στους καιρούς της φάμπρικας, των ορυχείων και των εστιατορίων στο εξωτερικό.
Έτσι, οι δυο αυτές μεγάλες κατηγορίες διατηρήθηκαν. Η μια που συσσώρευσε πλούτο πριν το 2009 και η άλλη, η άτυχη, που έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της.
Αυτή η δεύτερη "κάστα" είναι που συνεχίζει να υποφέρει με τις απαγορεύσεις της πανδημίας και με τον υψηλό πληθωρισμό καθώς και με τις εκτρωματικές τιμές στο ρεύμα.
Αυτή η μεγάλη μερίδα ανθρώπων δεν κατανοεί τι θα πει "πράσινη ενέργεια". Δεν έχει ακούσει ποτέ τις καμπάνιες των οικολόγων και της Γκρέτα Τούνμπεργκ και δεν δείχνει ουδένα ενδιαφέρον για το "χρηματιστήριο της ενέργειας". Το μόνο που βλέπει είναι πως, όπως σε κάθε κρίση, κάποιοι επωφελούνται και κάποιοι άλλοι, συνήθως η συντριπτική πλειοψηφία, χάνουν.
Ο κόσμος αυτός λοιπόν δείχνει την έντονη δυσαρέσκεια του για την ακρίβεια στα τρόφιμα, τα καύσιμα και το ρεύμα, τομείς άκρως σημαντικοί για το μέσο νοικοκυριό, με αποτέλεσμα η ως τώρα σχετικά καλή διαχείριση της κυβέρνησης σε ορισμένους τομείς να κινδυνεύει να ακυρωθεί.
Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του το αντιλαμβάνονται αυτό πλήρως και προσπαθούν να μετριάσουν τις οδυνηρές συνέπειες του φλέγοντος ζητήματος της ακρίβειας. Κάποιες φορές όμως στελέχη της κυβέρνησης εκτίθενται άσχημα όταν μιλούν για χρέη που πρέπει να πληρώνονται και πως η σεισάχθεια είναι όνειρο απατηλό.
Κάποιος πρέπει να πει στους αμετροεπείς αυτούς ανθρώπους πως για να δώσεις πρέπει να έχεις. Και για να έχεις πρέπει να υπάρχουν αξιοπρεπείς μισθοί και όχι εκμετάλλευση.
Όσα ακούγονται για τις κενές θέσεις στον τουρισμό να αποτελέσουν τροφή για σκέψη σε ορισμένους εργοδοτικούς κύκλους. Όταν το ρεύμα για μια λελογισένη κατανάλωση φτάνει τα 1000 ή τα 1500 ευρώ το τετράμηνο λόγω...ρήτρας αναπροσαρμογής, τότε ο εργαζόμενος, ειδικά ο καταρτισμένος και έμπειρος, θα κοιτάξει πως να σωθεί και δεν θα βάλει πλάτη σε εργασιακές γαλέρες.
Η αντιπολίτευση, δε, οφείλει να παύσει να εμμένει σε οπορτουνίστικες προσεγγίσεις αφού ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την εξουσία ακριβώς επειδή αντί να κάνει πράξη πολλά από αυτά που εξήγγειλε για ελάφρυνση των πολιτών, συντάχθηκε με τις απαιτήσεις των δανειστών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν αναμένεται να ανακτήσει σύντομα το χαμένο έδαφος της διότι η ακρίβεια είναι μια Λερναία Ύδρα με πολλά κεφάλια που δεν καταπολεμάται εύκολα και που είναι δεδομένο πως θα συνεχίσει να ροκανίζει το πολιτικό της κεφάλαιο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου