Δεν ζούμε στον καιρό της Αντάντ

 

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε την πεποίθηση ότι η Αντάντ-Εγκάρδια Συνεννόηση (Entente Cordiale) θα ήταν η νικήτρια και ως εκ τούτου υπήρχε μια χρυσή ευκαιρία να διαφυλαχθεί ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας. Η Ελλάς των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών ήταν κοντά στο να γίνει πραγματικότητα.

Ο Ιωάννης Μεταξάς τώρα, άσπονδος εχθρός του Βενιζέλου, ήταν πεπεισμένος ότι η Γερμανία ήταν ανίκητη και το ίδιο θεωρούσε περίπου και ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος συνεπικουρούμενος από τη σύζυγο του Σοφία, αδελφής του Κάϊζερ Γουλιέλμου του Β' και γεννηθείσα στην τότε Πρωσία.

Βασιλιάς και Βενιζέλος ναι μεν δεν ήθελαν να εμπλακούν σε ένα μεγάλο πόλεμο αφού λίγα χρόνια πριν η Ελλάδα είχε πολεμήσει στους Βαλκανικούς Πολέμους, αλλά αμφότεροι ήξεραν ότι τελικά έπρεπε να επιλέξουν στρατόπεδο. Αποτέλεσμα αυτής της διχόνοιας ήταν ο Εθνικός Διχασμός και η Μικρασιατική Καταστροφή.

Σήμερα οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει. Το ρόλο του "κακού" τον έχει πάρει η Ρωσία και το ρόλο του καλού το ΝΑΤΟ και η Δύση.

Η Ελλάδα αυτή τη φορά δεν προσπάθησε να επιδείξει ουδέτερη στάση αλλά συμμετείχε ενεργά στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και απέστειλλε όπλα στους Ουκρανούς. 

Όμως, αν και ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, θα πρέπει να σημειωθούν κάποια πράγματα έτσι ώστε να υπάρχει η δέουσα ισορροπία απόψεων.

Άν και η χώρα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και χρειάζεται την Αμερική για να έχει ένα "άσο" στη χρόνια υποβόσκουσα κρίση με την Τουρκία, αν και ο Πούτιν ως ψυχρός παίκτης πούλησε όπλα στους Τούρκους, οφείλουμε να μην ξεχνάμε κάποια ζητήματα.

Οι Ρώσοι δεν ζουν πια στον καιρό των Ρούρικ και του Ιβάν του Τρομερού. Έχουν εκπολιτιστεί, έχουν μια θαυμάσια κουλτούρα στις τέχνες, τη μουσική, τον αθλητισμό (ανεξάρτητα των περιστασιακών κρουσμάτων ντόπινγκ) και πλέον δεν ζουν στη "γυάλα" του κομμουνισμού. Ταξιδεύουν, διευρύνουν τις γνώσεις τους, είναι κοσμοπολίτες και συμμετέχουν στο παγκόσμιο "χωριό" της πληροφορίας.

Απόδειξη ότι δεν ζούμε πια στον καιρό των Τσάρων ή του Στάλιν είναι το γεγονός της προσπάθειας πολλών Ρώσων να δείξουν τη δυσφορία τους για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν εξαπάτησε μεγάλο μέρος των απλών στρατιωτών και τις μητέρες τους λέγοντας τους ότι πάνε για ασκήσεις. Οι μεγάλες απώλειες και η συνεπακόλουθη κατάρρευση του μύθου του ανίκητου Ρωσικού στρατού, έχουν σηκώσει κύματα διαμαρτυρίας εντός της Ρωσίας. Υπάρχουν πληροφορίες ακόμη και για αυτομολήσεις Ρώσων στρατιωτών ή ακόμη και για εσκεμμένους τραυματισμούς για να αποφύγουν τον πόλεμο.

Η μεγάλη αυτή διαφορά από τις μεραρχίες του Κόκκινου Στρατού του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν οφείλεται τόσο σε μια αδυναμία ή έλλειψη γενναιότητας αλλά απλώς στο γεγονός ότι αυτή τη φορά η Ρωσία δεν δέχεται μια επίθεση α λα Μπαρμπαρόσα με τις τεθωρακισμένες μεραρχίες του Χανς Γκουντέριαν να σαρώνουν τις Ρωσικές στέπες.

Όλα τα παραπάνω οφείλει η Ελληνική κυβέρνηση να τα λάβει πολύ σοβαρά υπόψη της. 

Θα ήταν τεράστιο λάθος να στοχοποιηθεί η Ρωσική κουλτούρα, η λογοτεχνία, το θέατρο, οι κλασικοί συνθέτες και μουσουργοί και οτιδήποτε άλλο Ρωσικό επειδή ο πρόεδρος Πούτιν κάνει ένα πόλεμο που δεν θα του βγει σε καλό ούτως ή άλλως.

Δεν πρέπει να παρασυρθούμε σε ακυρώσεις συναυλιών, ματαίωση εκδηλώσεων, τοποθέτηση στη μαύρη λίστα Ρώσων καλλιτεχνών, εμπάργκο σε Ρωσικά προϊόντα, κλπ.

Η υστερία με τη Ρωσία που διακατέχει τις ΗΠΑ εδώ και 80 χρόνια δεν πρέπει να μας επηρρεάζει. Άλλωστε δεν ζούμε στον καιρό του Μακάρθι και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να δίνουμε τα κλειδιά στην Αμερική επειδή τάχατες θα μας προστατεύσει από την Τουρκία, όταν ξέρουμε πολύ καλά πως οι ΗΠΑ δεν αφήνουν τους Τούρκους να πέσουν στην αγκαλιά είτε της Ρωσίας είτε της Κίνας.

Οφείλουμε να δώσουμε το μίνιμουμ που απορρέει από τις διεθνείς συμβάσεις που έχουμε υπογράψει, να τονίσουμε ότι δεν έχουμε απολύτως τίποτα με το Ρωσικό λαό και πως η Ευρώπη με τη Ρωσία είναι πιο ολοκληρωμένη από ότι χωρίς αυτήν.

Να θυμίσουμε ότι ιστορικά οι Μπολσεβίκοι σάρωσαν τις Ελληνικές αποικίες στη Μαύρη Θάλασσα ακριβώς επειδή είχαμε στείλει στρατεύματα για να τους πολεμήσουν. Το επόμενο βήμα ήταν η αμέριστη συμπαράσταση της Σοβιετικής Ρωσίας στον Κεμάλ Ατατούρκ με τα γνωστά αποτελέσματα.

Προσοχή λοιπόν. Δεν ζούμε στον καιρό της Αντάντ και δεν έχουμε κανένα απολύτως όφελος είτε εδαφικό είτε οικονομικό να συμπαρατασσόμεθα χωρίς αστερίσκους σε αυτό τον παραλογισμό που λαμβάνει χώρα στις μέρες μας.