του Μανόλη Μπουχαλάκη
Η επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη ήταν έως ένα βαθμό αναμενόμενη. Άλλωστε ο Γιώργος Παπανδρέου επειδή είχε την ατυχία να βάλει τη χώρα στα μνημόνια και στο ΔΝΤ, απέκτησε ένα κοινό που ήταν φανατικά εναντίον του. Αυτό το κοινό δεν θα μπορούσε να επιστρέψει σε αυτόν, ανεξάρτητα από τις όποιες επιτυχίες της διακυβέρνησης του μέχρι να "παραδοθεί" στην Τρόϊκα.
Το επόμενο στοιχείο που δικαιολογεί τη νίκη του Ανδρουλάκη είναι η τάση για επικράτηση των νεότερων ηγετών. Εδώ και αρκετά χρόνια, δεν έχουμε γηραιούς πολιτικούς και πρωθυπουργούς. Η νέα γενιά θέλει άτομα της ηλικίας τους που δεν δείχνουν καθεστωτικά και απομακρυσμένα από την εποχή μας.
Εδώ ακριβώς είναι και το κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται ο νέος πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ.
Είναι βέβαιο ότι έχει δει την κληρονομιά του Αλέξη Τσίπρα και επίσης βέβαιο ότι παρατηρεί την πορεία του Κυριάκου Μητσοτάκη
Ο Τσίπρας κέρδισε πριν λίγα χρόνια γιατί έδειχνε άφθαρτος, ικανός να φέρει μια φρέσκια αύρα στο γηρασμένο πολιτικό σύστημα που επί χρόνια το διαφέντευε ο δικομματισμός.
Το πρόβλημα ήταν ότι ο Αλέξης ήταν άπειρος και ενόμισε πως θα τα βάλει με τους δανειστές με "πολιτική διαπραγμάτευση" ωσάν να επρόκειτο για μια impromptu διοργάνωση εργατικής κομμούνας η οποία ετοιμάζεται να επιβάλλει όρους στα αφεντικά της. Το ίδιο πίστεψαν και οι συνεργάτες του, με αποτέλεσμα την αναγκαστική αποδοχή των μνημονίων και τη συνεπακόλουθη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ηθικόν δίδαγμα λοιπόν από αυτή την ιστορία είναι ένα: Δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, δεν είσαι ο Μεσσίας, είσαι ο ηγέτης που οφείλει να πορεύεται με ένα μίγμα θάρρους και ρεαλισμού.
Σχετικά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η κυβέρνηση του προς το παρόν απολαμβάνει ικανής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και κοινωνικής αποδοχής.
Ωστόσο, όπως όλες οι κυβερνήσεις, θα φθαρεί και θα κουράσει. Ο κόσμος θα ζητήσει κάτι καινούργιο.
Αυτό όμως δεν θα πάρει από τη μια μέρα στην άλλη. Ούτε είναι δεδομένη μια μαζική μετακίνηση ψηφοφόρων από τη ΝΔ στο ΚΙΝΑΛ.
Το δεύτερο δίδαγμα λοιπόν είναι το εξής: Ο κόσμος δεν θα έρθει σε σένα επειδή είσαι νέος αλλά επειδή περιμένει τις προτάσεις σου, οι οποίες δεν μπορεί να είναι μη ρεαλιστικές και οι οποίες δεν θα φέρνουν τη σπορά του διχασμού.
Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ εξασκεί μια πολύ κακή αντιπολίτευση και προτιμά να τα έχει καλά με όλους τους δυσαρεστημένους από την κυβέρνηση μην τυχόν και χάσει ψήφους. Τρανό παράδειγμα η επαμφοτερίζουσα στάση του κόμματος αυτού όσον αφορά τους εμβολιασμούς. Πιο θολή και "ήξεις αφήξεις" κατάσταση δεν μπορεί να υπάρξει.
Το τρίτο δίδαγμα θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: Το δόγμα "ου μπλέξεις" δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πολιτική. Οι θέσεις σου πρέπει εκτός από ξεκάθαρες, να είναι και ακλόνητες, ανεξάρτητα του τι θα πουν μερικές κοινωνικές ομάδες. Άλλωστε το γενικό καλό υπερισχύει του μεμονωμένου ή του καλού όπως ενδεχομένως το αντιλαμβάνονται κάποιοι πολίτες.
Άρα δεν πρέπει να υπάρχει φόβος για σύγκρουση αν αυτή προκύψει.
Αυτά όλα είναι ευνόητα και ευκρινή στο νέο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ακολουθήσει το δρόμο της σεμνότητας, της τόλμης και του ρεαλισμού.
Δια αυτής της οδού, ίσως δει το κίνημα στο οποίο προεδρεύει να ανακτά μεγάλο μέρος της εκλογικής ισχύος του.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου