Ένα από τα προτερήματα της περιόδου της αδικοχαμένης Φώφης Γεννηματά στο ΚΙΝΑΛ ήταν η αντίληψη της για τον κεντρώο χώρο. Δεν έμεινε στο παρελθόν του ΠΑΣΟΚ, καίτοι από εκεί προήλθε και η ίδια και ο αείμνηστος πατέρας της. Άν και έκανε συχνά αναφορές στην ιστορία του κινήματος του Ανδρέα Παπανδρέου, οι αναφορές αυτές είχαν σκοπό να θυμίσουν την ιστορία και την παρακαταθήκη του.
Διότι, πλέον, δεν υφίστανται οι συνθήκες κάτω από τις οποίες κυβερνούσε το ΠΑΣΟΚ. Ούτε φυσικά ζούμε στον καιρό της Ένωσης Κέντρου ή του κόμματος των Φιλελευθέρων. Τα κόμματα άλλωστε έρχονται και φεύγουν, όπως έρχονται και φεύγουν οι χρόνοι και οι εποχές.
Οι τωρινοί καιροί δεν έχουν ανάγκη από "ανένδοτους", "ένα-ένα-τέσσερα", "αλλαγή", "εκσυγχρονισμό" και άλλα συνθήματα.
Εξίσου παρωχημένες είναι οι αντιλήψεις στα άκρα δεξιά και στα άκρα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη ενός βασιλέα, δεν έχουμε ανάγκη το αστυνομοκρατούμενο κράτος και τα βασανιστήρια κατά των αντιφρονούντων, όπως δεν είναι επίκαιρα η εργατική επανάσταση, η κολεκτιβοποίηση, οι Κομμουνιστικές Διεθνείς και το σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Στις πόλεις και στην επαρχία ο κόσμος έχει τα απολύτως βασικά και είναι πλέον εγγράμματος και χρησιμοποιεί σε ικανό βαθμό την τεχνολογία. Η Ελληνική Δημοκρατία έχει κάνει βήματα προόδου για φτάσει τις αντίστοιχες Ευρωπαϊκές.
Με βάση τα παραπάνω, το εκλογικό σώμα πλέον αποτελείται στην πλειοψηφία του από ανθρώπους που δεν αρέσκονται σε ιδεολογίες αλλά σε πρακτικά μέτρα για να ζήσουν καλύτερα. Ο κόσμος χρειάζεται ποιοτικότερη Υγεία, Παιδεία, Εργασία, προοπτική για το μέλλον.
Η Φώφη Γεννηματά το είχε αντιληφθεί αυτό και δεν παρασύρθηκε στην οπορτουνιστική μέγγενη που έπεσε ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος καρπώθηκε ψηφοφόρους του Κέντρου αλλά δεν μπόρεσε να διαχειριστεί σωστά τη δυναμική που αυτοί του έδωσαν.
Έτσι, ο αντιπολιτευτικός της λόγος ήταν μεστός, χωρίς ακρότητες και κτυπήματα κάτω από τη ζώνη.
Η Νέα Δημοκρατία, βλέποντας την "δεξαμενή" των κεντρώων ψηφοφόρων προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα δυο άκρα της, την "παραδοσιακή" πατριωτική Δεξιά και τον πιο μετριοπαθή κεντρώο χώρο. Μέχρι στιγμής έχει μια επιτυχία αλλά ουδείς ξέρει τι θα συμβεί στο μέλλον. Άλλωστε όπως είπαμε, οι ψηφοφόροι του Κέντρου δεν ψηφίζουν πια με βάση τα συνθήματα και τις κούφιες ιδεολογίες αλλά με βάση την καθημερινότητα.
Αξίζει λοιπόν ο διάδοχος της Φώφης να μετασχηματίσει πλήρως το κόμμα στο οποίο εκείνη προέδρευε και να υπάρξουν ευρύτερες συμμαχίες στο χώρο του Κέντρου ώστε να απαγκιστρωθούν ψηφοφόροι από το ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ που τώρα βρίσκονται (προσωρινά) εκεί.
Για να γίνει όμως αυτό, όπως γράψαμε σε προηγούμενο άρθρο, χρειάζεται μια εντελώς νέα προσέγγιση με άλλα πρόσωπα, άφθαρτα, και με συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Προφανώς, δεν γίνεται κάποιος στις παρούσες συνθήκες να υποσχεθεί μια εκ βάθρων αναγέννηση της χώρας αφού ο κόσμος ακόμη ταλανίζεται από την πανδημία και από τις κερδοσκοπικές πρακτικές στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη.
Με βάση τα παραπάνω, χαμένοι των επόμενων εκλογών θα είναι όλοι όσοι επενδύουν σε πόλωση και σε κούφιες ιδεολογίες.
Η Φώφη Γεννηματά, είχε το πολιτικό αισθητήριο και είχε αντιληφθεί ότι η χώρα πρέπει να βασιστεί στις δυνάμεις του Κέντρου οι οποίες δεν έχουν μείνει στο παρελθόν.
Μένει μόνο να δούμε τι διεργασίες θα γίνουν στον κεντρώο χώρο για να αποκτήσει αυτός την παλιά του δυναμική, χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου