του Μανόλη Μπουχαλάκη
Οι διάφορες επαναστάσεις και απεργίες που συνέβησαν από το 18ο αιώνα και μετά, δημιούργησαν την Ευρώπη και την Αμερική που σήμερα ξέρουμε. Από τα βασίλεια και τις αυτοκρατορίες περάσαμε στα κράτη και στα συντάγματα τους. Οι αποικίες σιγά-σιγά εξαφανίστηκαν και η αυτοδιάθεση πήρε κυρίαρχο ρόλο στις εθνικές προσπάθειες των λαών να περιχαρακώσουν την ταυτότητα τους.
Ειδικά στην Ευρώπη, η δημοκρατία υφίσταται σήμερα σε τέτοιο βαθμό που αλλού είναι αδιανόητος και δεν μιλάμε μόνο για συγκρίσεις με τη Βόρεια Κορέα ή το Τουρκμενιστάν αλλά και για άλλες, εγγύτερες της ηπείρου χώρες που καταδυναστεύονται από απολυταρχικά καθεστώτα.
Το δικαίωμα του ελεύθερου λόγου και του συνέρχεσθαι είναι αδιαπραγμάτευτο, πάντα βέβαια υπό την αίρεση ότι δεν θα καταστρατηγούνται τα δικαιώματα αυτά προς κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Με άλλα λόγια, δεν υφίσταται δικαίωμα όταν κάποιος παροτρύνει το λαό σε στάση. Αυτό διώκεται από την ποινική δικαιοσύνη.
Δεν μπορεί κάποιος να βγει σε ένα βήμα και να πει "θάνατος στους Εβραίους και τους μαύρους". Εδώ θα είχαμε ρατσιστικό έγκλημα με άμεση τιμωρία του δράστη.
Το δικαίωμα άρα στην ελεύθερη άποψη αναγκαστικά φιλτράρεται από το εύλογο δικαίωμα του συλλογικού καλού.
Δεν μπορεί η γνώμη ενός ανθρώπου να θίγει φυλές, θρησκείες, σεξουαλικό προσανατολισμό, πολιτικές πεποιθήσεις ή άλλα προσωπικά ζητήματα.
Μέσα σε αυτόν ακριβώς τον πλουραλισμό μπορεί κάποιος να δηλώνει Βουδιστής ή Διαμαρτυρόμενος, δεξιός, αριστερός ή οικολόγος, κλπ.
Είναι επίσης φανερό ότι σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης όπως μια πανδημία, πάλι μπορεί να υπάρξει πλουραλισμός και ελευθερία απόψεων, όχι όμως ενάντια στο γενικό καλό. Εν προκειμένω, το γενικό καλό είναι η υγεία και μάλιστα αυτών που είναι πιο ευάλωτοι όπως οι ασθενείς και οι ηλικιωμένοι.
Προφανώς όχι μόνο το δικαίωμα στη ζωή και την υγεία πρέπει να θεωρείται κυρίαρχο από δημοκρατική σκοπιά αλλά και από μια ανθρωπιστική τέτοια διότι ενδόμυχα οι άνθρωποι θέλουμε να ζήσουμε και να παρατείνουμε τη ζωή μας απέναντι στις αρρώστιες και το θάνατο.
Στην τρέχουσα κατάσταση του κορωνοϊού όμως, έχει προκύψει μια εξαιρετικά παράδοξη κατάσταση. Ο φόβος κατά των εμβολίων έχει μπει ως φραγμός απέναντι στην ίδια την επιθυμία για προστασία από τον κορωνοϊό.
Δηλαδή, με περισσή ευκολία προτιμούν πολλοί ανα τον κόσμο να νοσήσουν παρά να εμβολιαστούν διότι λέει το ποσοστό θνησιμότητας του ιού είναι μικρό, διότι τελικά μια γρίπη είναι όλα, διότι τα εμβόλια έχουν σκοτώσει κόσμο, διότι όλα γίνονται για να έρθει στον κόσμο ο αντίχριστος και οι Ιλλουμινάτοι, κλπ.
Και μόνο το γεγονός οτι παραβλέπουν τα πέντε εκατομμύρια νεκρούς (που μπορεί κάλλιστα να είναι και είκοσι εκατομμύρια διότι τα στατιστικά κάποιων χωρών δεν είναι και τόσο....ακριβή) και τις εκκλήσεις χιλιάδων γιατρών, ανήκει στα μεγαλύτερα παράδοξα του 21ου αιώνα.
Στο παρελθόν βέβαια υπήρξαν δεκάδες περιπτώσεις αντιδράσεων και πανικού για τις προόδους της επιστήμης. Το εμβόλιο της δαμαλίτιδας εθεωρείτο ότι κάνει τους ανθρώπους αγελάδες, το αντισηπτικό διάλυμα του Ignaz Semmelweis που έσωσε εκατομμύρια ζωές ήταν στην αρχή προϊόν κοροϊδίας από τους ίδιους τους συναδέλφους του, υπήρξαν καταδίκες για το τρένο, το αυτοκίνητο, τον ηλεκτρισμό, τους υπολογιστές και τόσα άλλα.
Η πρόοδος για άγνωστους λόγους κτυπά ένα νεύρο σε ορισμένους ανθρώπους που φοβούνται πως ήλθε το τέλος του κόσμου. Αυτός ο εξαιρετικά ανεξήγητος φόβος συχνά αναμινγύεται με θρησκευτικό ζήλο και ερμηνείες της Αποκάλυψης του Ιωάννη ή των προφητειών του Νοστράδαμου και άλλων μυστών.
Εδώ οφείλουμε να κάνουμε μια παρένθεση. Η επιστήμη πειραματίζεται. Ενίοτε αποτυγχάνει. Δεν είναι η επιστήμη ούτε θεός ούτε και πρέπει να θεωρείται θεός ή αλάνθαστη. Άνθρωποι την υπηρετούν. Κάποιοι είναι εξαιρετικά ευφυείς, κάποιοι εκκεντρικοί, κάποιοι καιροσκόποι.
Αποτυχίες πολλές έχει να αναφέρει η επιστήμη. Αλλά και πάρα πολλές επιτυχίες. Αρρώστιες που μάστιζαν επί χιλιετίες τους ανθρώπους έχουν σήμερα εξαφανιστεί. Εμβόλια υπάρχουν σήμερα και για την ηπατίτιδα, το Aids, το HPV, και για πολλές άλλες παθήσεις.
Πως θα ήταν σήμερα ο κόσμος χωρίς τα μέσα μεταφοράς ή την τεχνολογία; Ακόμη και αν κάθε εφεύρεση η ανακάλυψη έχει δυο όψεις, μια αγαθή και μια πονηρή, ο άνθρωπος επιλέγει ποια θα χρησιμοποιεί.
Επιστρέφουμε τώρα εκεί που σταματήσαμε. Οι άνθρωποι αυτοί που φοβούνται την ιατρική πρόοδο, ειδικά αυτήν, πιστεύουν ότι πίσω από φάρμακα και εμβόλια κρύβονται συνομωσίες, μυστικές εταιρείες και μεγιστάνες που θέλουν να μειώσουν τον πληθυσμό ή να τον ελέγξουν.
Η πολύ πεζή αλήθεια, δυστυχώς, είναι ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες είναι έμποροί όπως όλοι οι έμποροί. Θέλουν να βγάλουν ένα καλό προϊόν και να κερδίσουν. Δεν τους συμφέρει να υπάρχει....μείωση του πληθυσμού αφού θα χάσουν πελατεία για τα φάρμακα τους.
Εφόσον όμως, ακόμη και με ατελή προϊόντα ή με αστοχίες, το αποτέλεσμα είναι απτό, δηλαδή η μείωση των θανάτων και η επιβίωση των ανθρώπων από μια ασθένεια, τότε ο στόχος έχει επιτευχθεί. Η επιστήμη έχει φτάσει στο στόχο της που εν προκειμένω είναι η καταπολέμηση της απειλής.
Σε λίγα χρόνια δεν θα είναι ο κορωνοϊός αλλά ίσως κάτι άλλο που θα βγει από τη φύση και θα μεταλλαχθεί απειλώντας την ανθρωπότητα. Όμως, πάλι οι....κακές και σατανικές φαρμακευτικές εταιρείες θα βγάλουν το φίδι από την τρύπα και όχι τα αφεψήματα βοτάνων, η γιόγκα, η ηλιοθεραπεία ή η αρωματοθεραπεία.
Έτσι λοιπόν, δημιουργείται δια των εμβολίων και των φαρμάκων ο δρόμος για την επίτευξη του κοινού καλού. Αυτό είναι το ζητούμενο στις κοινωνίες.
Τώρα, αν κάποιος αμφιβάλλει για όλα αυτά και θεωρεί πως ενδεχομένως πρέπει να βελτιωθούν περισσότερο τα εμβόλια για να γίνουν πιο ασφαλή, ας περιμένει τις επόμενες παρτίδες.
Άν όμως θεωρεί οτι όλα αυτά περί κορωνοϊού είναι μια απάτη και ότι κάτι κακό κρύβεται πίσω από τα εμβόλια, δικαιούται μεν να μην εμβολιαστεί, δεν δικαιούται όμως να γίνει αιτία να νοσήσουν άλλοι σοβαρά.
Συνήθως οι αντιεμβολιαστές λένε πως αφού όλοι θα εμβολιαστούν και άρα θα είναι ασφαλείς, αυτοί θα είναι μια χαρά. Εδώ όμως πέφτουν σε σφάλμα. Είτε για λόγους άρνησης είτε για ιατρικούς λόγους, πχ αλλεργίες, πάντα μια μερίδα του πληθυσμού δεν θα είναι έτοιμη για εμβολιασμό.
Αυτοί θα κινδυνεύουν εσαεί και ίσως περάσουν κάμποσοι μήνες ή και έτη μέχρι να τελειώσει η ανθρωπότητα με τον κορωνοϊό. Διότι ακόμη και αν η χώρα μας αποκτήσει ανοσία μέσω νόσησης ή εμβολίων, υπάρχουν εκεί έξω δισεκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν εμβολιαστεί και είναι πιθανοί φορείς της νόσου. Ο ιός πάντα θα βρίσκει τρόπο να τρυπώσει στην Ελλάδα από όλο τον κόσμο. Για να μην πούμε καν για τις μελλοντικές μεταλλάξεις που θα χρειαστούν πιθανόν ετήσιο εμβολιασμό.
Δικαίωμα λοιπόν ίσον ευλάβεια προς το γενικό καλό, προς το συνάνθρωπο μας. Ο δρόμος για τους αντιεμβολιαστές (όχι αυτούς που για λόγους υγείας δεν μπορούν να εμβολιαστούν) είναι δύσκολος όχι γιατί θα τους βάλουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά γιατί πάντα θα υπάρχει ένας φίλος ή συγγενής ο οποίος θα πρέπει πάση θυσία να μη νοσήσει.
Τέλος, επειδή λέγεται πως και οι εμβολιασμένοι μεταδίδουν τον ιό, ας δούμε μόνο τα πρόσφατα στατιστικά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Εκεί, με σχεδόν το 65% του ενήλικου πληθυσμού πλήρως εμβολιασμένο, τα κρούσματα έχουν φτάσει τις 50.000 ημερησίως, στο επίπεδο του περασμένου Γενάρη, αλλά οι θάνατοι είναι μόλις 25. Τον Ιανουάριο, δε, με τα ίδια κρούσματα, είχαμε 1800 νεκρούς ημερησίως.
Αυτά τα νούμερα αποδεικνύουν πως ακόμη και αν μεταξύ των κρουσμάτων έχουμε αιτία εμβολιασμένους πολίτες, η ισχύς της νόσου δεν είναι τέτοια που οδηγεί σε θάνατο ή βαριά νόσηση.
Ο κορωνοϊός μπορεί να ηττηθεί όπως έχουν στο παρελθόν ηττηθεί και άλλες αρρώστιες. Αυτό όμως πρωτίστως χρειάζεται ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη προς το συνάνθρωπο και πίστη στην έστω μερικώς ατελή επιστήμη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου