του Μανόλη Μπουχαλάκη
Οι νέες συγκρούσεις στο θύλακο του Ναγκόρνο Καραμπάχ κατά περίεργο τρόπο δεν έτυχαν ιδιαίτερης και εκτεταμένης κάλυψης από τα Ελληνικά ΜΜΕ.
Η ειδησεογραφία "έπαιξε" τον πόλεμο αυτό στα "ψιλά" των διεθνών ειδήσεων, πλην κάποιων ιστοσελίδων που φιλοξένησαν ενδιαφέρουσες αναλύσεις και "ψαγμένα" άρθρα αντί να παραθέσουν έτοιμα, "κονσερβοποιημένα" νέα διεθνών και εγχώριων πρακτορείων.
Οι ολίγοι αυτοί αλλά έμπειροι αρθρογράφοι σημείωσαν πολύ σημαντικά πράγματα που οφείλουμε να δούμε προσεκτικά.
Συμπέραναν, με αρκετή δόση ασφαλείας, πως ο Ερντογάν άνοιξε ένα τέταρτο μέτωπο στον Καύκασο εμπλέκοντας το Αζερμπαϊτζάν για να αποκτήσει περισσότερο "ζωτικό χώρο" επιρροής για τα παράλογα νεο-οθωμανικά του όνειρα.
Με τη σύγκρουση με την Αρμενία και τον αυτόνομο θύλακο του Καραμπάχ ή Αρτσάχ όπως τον αποκαλούν οι Αρμένιοι, ο Ερντογάν θέλει να "απλώσει" την τουρκική επιρροή σε τουρκογενείς πληθυσμούς και κατ' επέκταση στο Μουσουλμανικό χώρο της εγγύς και μέσης ανατολής.
Δείγμα της απαράδεκτης και ρεβιζιονιστικής ρητορικής του είναι και οι πρόσφατες δηλώσεις για το Οθωμανικό παρελθόν της....Ιερουσαλήμ κάνοντας "Τούρκους" τους Ισραηλινούς που δεν πιστεύουν στα αυτιά τους με όσα ακούν απο τον οίστρο του Τούρκου προέδρου.
Στο θέμα της αρμενο-αζερικής σύγκρουσης τώρα, οι Τούρκοι παρέχουν υλική και συμβουλευτική υπηρεσία στον Αλίεφ ενάντια στους Αρμένιους έτσι ώστε να εκδιωχθούν αυτοί από το Αρτσάχ και να ξαναπάρει τα εδάφη αυτά το Αζερμπαϊτζάν.
Αν και μη αναγνωρισμένο επίσημα από τον ΟΗΕ, το Αρτσάχ κατοικείτο από πολλών ετών από Αρμένιους που είναι χριστιανοί και λαός με έντονη πνευματική και καλλιτεχνική δραστηριότητα και με μεγάλη και πλούσια Διασπορά. Οι εκεί παροικούντες λοιπόν Αρμένιοι ζήτησαν ανεξαρτησία ως αποτέλεσμα του νόμιμου δικαιώματος αυτοδιάθεσης που έχουν.
Το Αζερμπαϊτζάν όμως επειδή κυβερνάται από τη δυναστεία Αλίεφ και ουσιαστικά δεν έχει δημοκρατία, δεν δέχτηκε την απόσχιση με αποτέλεσμα να ξεσπάσει πόλεμος από το 1988 έως το 1994 με νίκη των Αρμενίων.
Έκτοτε, η διεθνής κοινότητα έχει συγκροτήσει ειδική επιτροπή για τη λύση του ζητήματος με ειρηνικά μέσα. Όμως, ο αναθεωρητισμός του Ερντογάν έκανε τον Αλίεφ να επιτεθεί εκ νέου στο Καραμπάχ για να λύσει το ζήτημα δια των όπλων.
Αν δούμε προσεκτικά θα διαπιστώσουμε πως το ίδιο κάνει ο Ερντογάν στη Συρία, τη Λιβύη και τη Μεσόγειο. Είτε απευθείας είτε δι'αντιπροσώπων (βλέπε τζιχαντιστές), προσπαθεί να επιβληθεί δια της βίας σε μια προσπάθεια να ανακηρυχθεί ο κουμανταδόρος της ευρύτερης περιοχής. Αγνοεί, δε, το οικτρό χάλι της οικονομίας του και το μπλοκ των χωρών που έχουν βρεθεί εναντίον του.
Κρατά όμηρο την Ε.Ε λόγω του μεταναστευτικού και ρεζιλεύει το ΝΑΤΟ κάνοντας συμφωνίες για όπλα με τη Ρωσία.
Με άλλα λόγια, έχει πλήρως αποθρασυνθεί και δεν τον ενδιαφέρει τίποτα προκειμένου να χτίσει μια "μεγάλη Τουρκία".
Η Ιστορία όμως είναι αμείλικτη. Ποτέ και κανείς που ονειρεύτηκε μια "μεγάλη" χώρα με επεκτατικές βλέψεις και με έτοιμη τη χρήση βίας δεν ευδοκίμησε, για τον απλό λόγο πως άλλες δυνάμεις και κράτη "έκοβαν το βήχα" του, συνασπιζόμενες εναντίον του.
Ο Ερντογάν και η χώρα του έχουν πήλινα πόδια και η πτώση του "σουλτάνου" θα είναι ταχεία και μεγάλη.
Εμείς οφείλουμε να δείξουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας στο δοκιμαζόμενο Αρμενικό λαό ώστε να βγει νικητής και να ηττηθεί και σε αυτό το πεδίο ο ανιστόρητος Ερντογάν.
Η Αρμενία δεν κείται μακράν. Μπορούμε και πρέπει να τη βοηθήσουμε. Άλλωστε η επόμενη πράξη του δράματος αναμένεται να παιχθεί στο Αιγαίο.
Όσο περισσότερα χάσει ο Ερντογάν, τόσο το καλύτερο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου