του Μανόλη Μπουχαλάκη
Η Τουρκία αλλά και πολλές άλλες χώρες φέρουν την ευθύνη για τον εμφύλιο στη Συρία. Τα γεωπολιτικά τους παιχνίδια έφεραν τεράστια μεταναστευτικά κύματα προς την Ευρώπη η οποία δεν είχε την υποδομή ή και τη διάθεση να αντιμετωπίσει την κρίση.
Μέσα στο πρόβλημα του πολέμου, ωστόσο, βρέθηκαν δίκτυα εκμετάλλευσης όχι μόνο των προσφύγων αλλά των πάσης φύσεως οικονομικών μεταναστών από το Ιραν, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και από άλλες χώρες.
Η Τουρκία, αν και φιλοξενεί στο έδαφος της πάνω από ένα εκατομμύριο Σύριους πρόσφυγες, χρησιμοποιεί τις μεταναστευτικές ροές από άλλες χώρες για να πιέσει την Ευρώπη ώστε να αποκομίσει χρηματικά και γεωπολιτικά οφέλη.
Τούρκοι διακινητές έχουν στήσει ένα πλήρες και οργανωμένο δίκτυο μεταφοράς ανθρώπων προς την Ελλάδα όπως έχει συμβεί και με άλλα κυκλώματα που "έσπρωχναν" μετανάστες προς την Ιταλία από την Αφρική.
Ο εκβιασμός του Ερντογάν είναι προφανής: Κραδαίνοντας το "φόβητρο" της λαθρομετανάστευσης και τρομάζοντας την Ευρώπη που απεχθάνεται την υποδοχή επιπλέον μεταναστών από αυτούς που ήδη ζουν εκεί, ζητεί να τον στηρίξουν στην πολιτική του ατζέντα.
Επιθυμεί διακαώς την εδραίωση της Τουρκίας στη Συρία, στο Ιράκ και αλλού ώστε να εκμηδενίσει τους Κούρδους και να αυξήσει την επιρροή του στη Μέση Ανατολή σε συμμαχία με το Ιράν και το Κατάρ.
Στη Συρία, ειδικώς, θέλει την "ομπρέλα" του ΝΑΤΟ έναντι του Άσαντ ο οποίος όμως υποστηρίζεται από τη Ρωσία. Ο Τούρκος πρόεδρος γνωρίζει πως ουδείς νοήμων πολιτικός θα κάνει κάτι περισσότερο από μια προφορική στήριξη υπερ του στο μέτωπο της Ιντλίμπ. Το ΝΑΤΟ απλά δεν θα πάει σε πόλεμο με τη Ρωσία για τα μάτια του Ερντογάν.
Μέσα σε όλα αυτά, η πάντα φιλική προς την Τουρκία Γερμανία, δεν λαμβάνει σαφείς θέσεις υπέρ της Ελλάδας στο μεταναστευτικό.
Είναι φανερό πως πλέον οι "κλειστές δομες", οι ΜΚΟ και τα συναφή αποτελούν παρελθόν εφόσον ο Ερντογάν αποφάσισε να ανοίξει τις ροές των ανθρώπων προς την Ευρώπη.
Για αυτό, η Ελλάδα οφείλει να δείξει από τη μια ατσάλινη πυγμή σφραγίζοντας παντοιοτρόπως τα σύνορα και από την άλλη να απαιτήσει όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση να συνδράμει στο να μπει φρένο στον εκβιασμό της Τουρκίας.
Πρέπει επίσης να γίνει μια διαπίστωση. Ο οικονομικός μετανάστης με το smartphone, τα ρούχα Nike και τον πλήρη εξοπλισμό ταξιδιού δεν αποτελεί αντικείμενο ανθρωπιστικής βοήθειας. Ο πρόσφυγας που φεύγει από μια εμπόλεμη ζώνη και που έχει ανάγκη τροφής, ρουχισμού και φαρμάκων εξ'αντικειμένου πρέπει να προστατευθεί και να του δοθούν τα απαραίτητα για να ζήσει. Μάλιστα, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να αφομοιωθεί και στη χώρα μας και να αποτελέσει στοιχείο θετικό και πολύτιμο σε μια χώρα που σε λίγα χρόνια θα έχει απομείνει με 8 εκατομμύρια κατοίκους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου