Η επόμενη κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου θα έχει μπροστά της σημαντικές προκλήσεις.
Στο εσωτερικό μέτωπο θα χρειαστεί να έρθει σε συνεννόηση με τους δανειστές οι οποίοι λόγω των τεράστιων αλλαγών στην Ευρώπη και της δύσης της πολιτικής καριέρας της Άνγκελα Μέρκελ, δεν είχαν ασκήσει το τελευταίο διάστημα ισχυρές πιέσεις στην Ελλάδα για να τηρήσει τα συμφωνηθέντα των Μνημονίων.
Μπορεί η νέα κυβέρνηση να μην κάνει τα "πειράματα" του Τσίπρα ή να διατείνεται πως θα ζητήσει "πολιτικές λύσεις", αλλά ακόμη και με μια κυβέρνηση Δεξιάς, αν αυτή προκύψει ως αυτοδύναμη, οι δανειστές θα κοιτάξουν το κράτος και όχι το κόμμα.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου απίθανο να ασκηθούν μεγάλες πιέσεις στους κυβερνώντες μετά τις 7 του Ιούλη για να "σφίξουν" πάλι τα "ζωνάρια" και να εφαρμοστούν αντιδημοφιλείς πολιτικές, κάτι που θα βλάψει πολιτικά την ίδια την κυβέρνηση.
Στο εξωτερικό μέτωπο τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Η διαχείρηση της διαφαινόμενης κρίσης με την Τουρκία απαιτεί λεπτότατους χειρισμούς, ισχυρές συμμαχίες και βούληση να προστατευθούν τα εθνικά συμφέροντα.
Άν και η ως τώρα συμπεριφορά της Τουρκίας μπορεί να αντιμετωπιστεί με κυρώσεις, ουδείς ξέρει τι θα μπορούσε να συμβεί αν τα γεωτρύπανα του Ερντογάν "σπάσουν" την ΑΟΖ νοτίως του Καστελόριζου.
Η πρόσφατη νίκη του Ιμάμογλου στην Κωνσταντινούπολη αποδυναμώνει αρκετά τις βλέψεις του Ερντογάν και ανοίγει μια χαραμάδα αισιοδοξίας για το τέλος της παντοδυναμίας του αυταρχικού Τούρκου προέδρου, αλλά αν λάβει κανείς υπόψη του τα μέσα που αυτός χρησιμοποιεί για να κρατηθεί στην εξουσία και να εκκαθαρίσει την κρατική μηχανή από "φαντάσματα" Γκιουλενιστές, δεν μπορεί να υπάρξει βεβαιότητα πως ο Ερντογάν θα καταλήξει σιγά-σιγά στην πολιτική αφάνεια.
Αυτά είναι τα μεγαλύτερα μέτωπα σε εσωτερικό και εξωτερικό που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η νέα κυβέρνηση. Βεβαίως, υπάρχουν και πλείστα άλλα θέματα που άπτονται της καθημερινότητας του πολίτη και τα οποία ζητούν λύση. Όμως, τα δυο αυτά μεγάλα που αναφέραμε στο εσωτερικό και το εξωτερικό αποτελούν τεράστιες "παγίδες" που θα χρειαστούν ιδιαίτερη προσοχή.
Άν μάλιστα αναλογιστεί κανείς πως ακόμη και σήμερα, μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος δεν έχει πεισθεί για την ανωτερότητα κανενός εκ των υπαρχόντων κομμάτων, οι νικητές των εκλογών που έρχονται θα πρέπει να σκεφθούν πως πολιτικό κεφάλαιο δεν υπάρχει για να δαπανηθεί, ή, ακόμη και αν υπάρξει, αυτό θα είναι ισχνό και θα καταναλωθεί γρήγορα αν δεν υπάρξει χρηστή διακυβέρνηση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου