του Μανόλη Μπουχαλάκη
Η πρόσφατη συνθήκη για το Σκοπιανό μπορεί κανείς να πει πως άφησε μια πικρή γεύση στο μέσο Έλληνα, τον σκεπτόμενο και ενημερωμένο.
Ας αφήσουμε έξω όλους όσους κραυγάζουν για "ξεπούλημα" ή "μεγίστη επιτυχία". Η συμφωνία βρίσκεται κάπου στο μέσον της εθνικής συμφοράς και της εθνικής επιτυχίας. Δεν είναι ούτε το ένα μα ούτε και το άλλο.
Όμως, η τελική αίσθηση είναι πως η Ελλάδα έχασε έναν αγώνα που δυστυχώς είχε χαθεί "από τα αποδυτήρια".
Αυτό που πέτυχε η κυβέρνηση, αν τελικά η συμφωνία εφαρμοστεί, θα είναι να ανακοπεί ο Σκοπιανός εθνικισμός και οι ανιστόρητοι μεγαλοϊδεατισμοί του κρατιδίου αυτού. Θα ξεφορτωθούμε την αναίσχυντη ιστορική καπηλεία των σλάβων αυτών που θεωρούσαν εαυτούς απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου και που γέμιζαν την πρωτεύουσα τους με κιτς αγάλματα γελοιοποιούμενοι παγκοσμίως αφού στο σοβαρό ακαδημαϊκό κόσμο δεν υπήρχε άνθρωπος που να πιστεύει πως ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος δεν ήταν Έλληνες.
Θα πάψει επίσης το Σλαβικό κρατίδιο να μαγνητίζεται από Ρώσους και Τούρκους και θα προσδεθεί στο άρμα της Δύσης. Αυτό θα κόψει την όρεξη του Σουλτάνου που βλέπει παντού Τουρκικές μειονότητες και ο οποίος δεν κρύβει πως θέλει την περικύκλωση της Ελλάδας από φιλικά προσκείμενες σε αυτόν χώρες.
Θα δοθούν κάποια επιπλέον κίνητρα για να επενδύσει η Ελλάδα στα Σκόπια και με τον τρόπο αυτόν θα αυξηθει η Ελληνική επιρροή στα Βαλκάνια κάτι πολύ σημαντικό στην προσπάθεια παλινόρθωσης της χώρας μας.
Αυτά είναι τα όποια οφέλη της συμφωνίας. Η συνολική εικόνα όμως δείχνει και το άλλο θέμα, αυτό της αναγνώρισης ως Μακεδονίας μιας χώρας που όπως είπαμε ουδεμία σχέση με τη Μακεδονία έχει πλην του ότι κάποτε τον καιρό της Μακεδονικής ηγεμονίας, κάποια εδάφη της περικλείονταν σε αυτή.
Το παράδοξο είναι τόσο προφανές αν αναλογιστεί κανείς πως θα ακουγόταν τμήμα της Ινδίας ένα πρωϊνό να ξυπνούσε και να θεωρούσε πως είναι Αγγλία επειδή κάποτε ήταν μέρος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Μάλιστα, το ακόμη πιο γελοίο θα ήταν να ξεκινούσε ο ΟΗΕ διαπραγματεύσεις για να μπορεί ας πούμε η επαρχία Πραντές να λέγεται "ασιατική Αγγλία".
Δυστυχώς, εν προκειμένω ο ΟΗΕ και η Ευρώπη δεν έδωσαν καθόλου βάρος στις Ελληνικές ευαισθησίες και αν και περίμεναν να σεβαστούν τα Σκόπια τις Ελληνικές θέσεις, άπαντες στον πλανήτη αναγνώρισαν ντε φάκτο το κρατίδιο ως Μακεδονία. Ακόμα και η Wikipedia εδώ και χρόνια δεν ονομάζει το κράτος αυτό ως ΠΓΔΜ αλλά απροκάλυπτα και θρασύτατα ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Σε όλα τα ρεπορτάζ όλων των παγκόσμιων ΜΜΕ, εδώ και πολλά χρόνια κανείς δεν κατονομάζει τους σλάβους αυτούς ως ΠΓΔΜ/FYROM.
Όπως φαίνεται η ήττα πλέον ήταν προδιαγεγραμένη και στην παγκόσμια συλλογική συνείδηση οι Σκοπιανοί ήταν οι "Μακεδόνες" ανεξαρτήτως της οποιαδήποτε Ελληνικής καμπάνιας ή παρέμβασης. Τελικά, καταντήσαμε εμείς οι γραφικοί και οι Σκοπιανοί οι σοβαροί.
Η τρέχουσα συνθήκη ναι μεν βελτιώνει πολλά πράγματα όπως είπαμε (για αυτό άλλωστε και οι εθνικιστές των Σκοπίων αντιδρούν) όμως υπάρχει ο φόβος να μείνει πάγια η θέση του πλανήτη στο να λέγονται αυτοί Μακεδόνες και οι της Ελληνικής Μακεδονίας Έλληνες. Ακόμη κι αν πιέσει η Ελλάς να εφαρμοστεί η "κατά πάντων - erga omnes" ονομασία, θεωρείται απίθανο ένας τουρίστας να αποκαλέσει τον εκάστοτε Σκοπιανό "Βορειο-Μακεδόνα".
Δυστυχώς τα παραδείγματα άλλων περιπτώσεων όπως "Ανατολικογερμανοί" ή "Βορειοκορεάτες" δεν μπορούν να εφαρμοστούν εδώ αφού δεν έχουμε μια εθνότητα που σπάει στα δυο λόγω πολέμου ή ιδεολογίας αλλά εντελώς διαφορετικές εθνότητες, Από τη στιγμή που υπάρχει η Ελλάδα ως χώρα και έθνος και που βεβαίως είναι αναγνωρισμένη, τότε ευλόγως ο Έλληνας Μακεδόνας θα θεωρείται Έλληνας αφού είναι εντός της Ελληνικής επικράτειας και ο Σκοπιανός Μακεδόνας σκέτο Μακεδόνας αφού δεν υπάρχει επίσημο κράτος που να λέγεται "Νότια Μακεδονία" για να λέγεται αυτός "Βορειομακεδόνας".
Σε αυτή την παγίδα έπεσε η τρέχουσα κυβέρνηση η οποία απλά περιέσωσε ο,τι ήταν δυνατόν να περισωθεί βάζοντας ένα φρένο στο Σκοπιανό εθνικισμό.
Όμως, το γεγονός παραμένει πως και επισήμως αναγνωρίζεται και από την Ελλάδα Μακεδονία πέραν της Ελληνικής, η οποία δε Ελληνική υποβιβάζεται σε διοικητική οντότητα (Περιφέρεια) και σε απλό σημείο ιστορικής αναφοράς. Αυτό στο μέλλον ίσως αποδειχθεί πρόβλημα.
Η ήττα μας λοιπόν είναι δεδομένη. Μένει μόνο να "δέσουμε" νομικά τα χέρια και τα πόδια του γειτονικού κράτους για να μην διανοηθεί με τη βοήθεια της Τουρκίας ή άλλων δυνάμεων να κάνει λόγο για "μεγάλη Μακεδονία" ή για να εγείρει άλλες αξιώσεις.
Το μέλλον θα δείξει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου