Όνειρα θερινής νυκτός

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Εν μέσω θερινής ραστώνης κυβέρνηση και αντιπολίτευση επιδίδονται σε ενέργειες που θυμίζουν περασμένες εποχές.

Παλαιότερα, όταν ένα μεγάλο κόμμα έκανε εξαγγελίες ήξερε πως είχε το ελεύθερο είτε να επιτύχει είτε να αποτύχει. Κανείς δεν έλεγχε τίποτα για τα οικονομικά, το χρέος, τις εργολαβίες, τις προσλήψεις ημετέρων, κλπ.

Τώρα πλέον και μετά από 9 χρόνια μνημονίων και επιτροπείας ασφυκτικής, κάθε τι που γίνεται περνάει από το μικροσκόπιο των "θεσμών".

'Ετσι, ναι μεν η ασυδοσία του παρελθόντος δεν υπάρχει, αλλά ως φαίνεται η κουτοπόνηρη οπτική των κομμάτων δεν έχει παύσει καθόλου. Τώρα πια οι λαμπερές υποσχέσεις έχουν μεταμφιεστεί σε συμμάζεμα του κράτους και σε στήριξη των αδυνάτων.

Στα μνημονιακά χρόνια η κυβέρνηση Σαμαρά ξεκίνησε αυτό το αφήγημα.

Τα τελευταία 3 χρόνια η κυβέρνηση Συριζα-Ανελ συνεχίζει το ίδιο τροπάριο. Αφού πέρασε στο "ντούκου" τα πειράματα Βαρουφάκη και το χάος που αυτά έφεραν, τώρα λένε πως είμαστε πια στο δρόμο της αρετής και πως η χώρα αναγεννάται, τρόπον τινά. Θεωρούν πως με τη χρηστή τους διακυβέρνηση έχουμε πλεονάσματα για τους αδύναμους οικονομικά.

Μια προσεκτικότερη βέβαια ματιά θα αποκαλύψει πως μετά την υπερφορολόγηση και την τεράστια συγκράτηση των κρατικών δαπανών, θα ήταν αναμενόμενο να υπάρχει πλεόνασμα για "κοινωνική πολιτική". 

Η νυν κυβέρνηση όμως, όπως είπαμε, πάει ακόμα παραπέρα και δια χορών και τυμπάνων εξαγγέλλει την έξοδο από τα μνημόνια και την επιστροφή στις διεθνείς αγορές χρήματος. Πριν αλέκτωρ λαλήσει όμως, η Ιταλία με τη νέα λαϊκίστικη κυβέρνηση της έκανε το μεγάλο "μπαμ" και τάραξε τα νερά της Ευρωζώνης. Η "καθαρή έξοδος" πλέον θεωρείται άπιαστο όνειρο. Η Γερμανία έχοντας το νου της στην Ιταλία που είναι οικονομικά δεκαπλάσιας ισχύος από ότι η Ελλάδα, δεν θα αφήσει τη χώρα μας να κάνει ούτε μισό βήμα "ανεξαρτητοποίησης". 

Η αξιωματική αντιπολίτευση επίσης, αν και φέρει το δικό της ακέραιο μερίδιο ευθύνης και για τη χρεωκοπία αλλά και για τα μνημόνια αφού έλαβε την εξουσία με την κυβέρνηση Σαμαρά, φαίνεται να έχει τα δικά της άπιαστα όνειρα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί -σε κωμικό βαθμό ίσως- να δώσει δικές του πλειοδοτικές υποσχέσεις για επιδόματα και παροχές όταν ο ίδιος ξέρει πως ανήκοντας στον κεντροδεξιό χώρο που ανήκει και η Μέρκελ είναι δυο φορές υποχρεωμένος να ακολουθήσει τις πολιτικές της καγκελαρίου.

Βρισκόμαστε λοιπόν σε ένα σημείο όπου κυβέρνηση και αντιπολίτευση πασχίζουν κάτι να δώσουν και κάτι να τάξουν για τις εκλογές του χρόνου αλλά ταυτοχρόνως βλέπουν πως η ισχύουσα κατάσταση στην Ευρώπη ακυρώνει τα αφηγήματα τους.

Εξαιτίας των ανωτέρω συνθηκών, οι εξαγγελίες αμφοτέρων πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικές. Άν αυτό θα σήμαινε μια χλιαρή προεκλογική εκστρατεία χωρίς πολλές υποσχέσεις, τόσο το καλύτερο. Ο κόσμος δεν είναι πια σε θέση να ακούει για σωτήρες και εξόδους από τα μνημόνια όταν οι καταστάσεις μαρτυρούν τα ακριβώς αντίθετα.

Θα θεωρείτο πολιτική ανδρεία αν και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση θέσουν στους ψηφοφόρους το που ακριβώς βρίσκεται η Ελλάδα και να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη για τις όποιες προσπάθειες στήριξης που έχουν τα προγράμματα τους αλλά πάντοτε με βάση το τι αντέχει η χώρα με την επιτροπεία των θεσμών να επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια μας.

Ψευδο-διηγήματα και οράματα τύπου Ζαν Ντ' Αρκ πρέπει να εκλείψουν.