Σκάνδαλα παντού

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Το 1989 το ΠΑΣΟΚ βίωνε ένα μεγάλο σκάνδαλο, αυτό της Τράπεζας Κρήτης με το Γ.Κοσκωτά και τις λεγόμενες "κούτες με τα πάμπερς" που υποδήλωναν χρηματισμό και υπεξαίρεση. Στήθηκε Ειδικό Δικαστήριο σε ζωντανή μετάδοση ενώ στο σκαμνί εκτός από τον Κοσκωτά έκατσαν και πρώην Υπουργοί όπως ο Δ.Τσοβόλας, ο Γ.Πέτσος και ο Α.Κουτσόγιωργας ο οποίος και άφησε την τελευταία του πνοή στην αίθουσα του δικαστηρίου.

Ο πρώην πρωθυπουργός Ανδρέας Παπαδρέου κηρύχθηκε αθώος με μια ψήφο διαφορά. 

Η όλη εικόνα της δίκης στιγμάτισε το περίφημο "βρώμικο '89". ΄Εκτοτε καμιά κυβέρνηση δεν προσπάθησε να δημιουργήσει κλίμα μαζικής παραπομπής πολιτικών αντιπάλων σε ειδικά δικαστήρια. Ελάχιστοι πρώην υπουργοί καταδικάστηκαν για μεμονωμένα περιστατικά αλλά γενικό πογκρόμ εναντίων πρωθυπουργών και κυβερνήσεων δεν υπήρξε.

Η περίφημη υπόθεση Novartis την οποία άνοιξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έδειξε πως ποτέ κανείς δεν πρέπει να λέει ποτέ στην πολιτική. 

Πρακτικά κατηγορούνται πρώην πρωθυπουργοί και μάλιστα ο ένας εξ αυτών με θητεία μόλις λίγων ημερών, πρώην υπουργοί και άλλοι αξιωματούχοι πως "τάϊσαν" το σύστημα του φαρμάκου στην Ελλάδα δίνοντας προβάδισμα στη Novartis με υπερκοστολογίσεις και αναθέσεις προμηθειών.

Το τι συμφέρον θα είχε ένας πρωθυπουργός να τινάξει στον αέρα την πολιτική του καριέρα και να διασυρθεί παγκοσμίως ένεκεν των χρημάτων, είναι άξιο απορίας. Είναι γνωστό ότι οι πολιτικοί, μετά την καριέρα τους, συχνά βρίσκουν άκρως ακριβοπληρωμένες θέσεις στη χώρα τους ή στο εξωτερικό, "εξαργυρώνοντας" με αυτό τον τρόπο τις γνωριμίες και την επιρροή που απέκτησαν στην πολιτική. Για αυτό το ίδιο το αφήγημα πως υπήρχε μια ενορχηστρωμένη υποστήριξη μιας φαρμακευτικής εταιρείας και μάλιστα με εγκέφαλους πρωθυπουργούς, κάπου δεν κολλάει.

Ακόμη κι αν βρούμε έναν διεφθαρμένο υπουργό ή γενικό γραμματέα ενός υπουργείου ή και συναρμόδιων υπουργείων, η λογική λέει πως δεν μπορεί μια ολόκληρη κυβέρνηση να προσκυνά μια φαρμακευτική εταιρεία όταν μάλιστα είναι γνωστό τοις πάσι πως οι πρώτοι και κύριοι "πλασιέ" των φαρμάκων είναι οι γιατροί.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ξέρουν με ποιό τρόπο οι φαρμακευτικές εταιρείες δελεάζουν τους γιατρούς να προτιμούν τα δικά τους φάρμακα. Οι εταιρείες γίνονται χορηγοί συνεδρίων, δίνουν δώρα, ταξίδια, αυτοκίνητα και αναλαμβάνουν ακόμη και την ανακαίνιση ιδιωτικών ιατρείων. 

Η κοινή λογική λέει πως αυτά τα "δώρα" πρέπει να ξεπληρωθούν από τη συνταγογράφηση των εκάστοτε φαρμάκων ή ιατρικών υλικών τα οποία μάλιστα θα ήταν καλύτερο να ήταν και κάποιου υπολογίσιμου κόστους. Με Ντεπόν και Αμοξίλ κανείς ιατρικός επισκέπτης δεν θα μπει στον κόπο να επισκεφθεί κάποιο γιατρό.

Πολλοί γιατροί, εν τούτοις, συνταγογραφούν το φάρμακο που αυτοί θέλουν και θεωρούν καλύτερο για τον ασθενή, χωρίς να υποκύπτουν στον πειρασμό του "δώρου" ή της επιλογής ακριβών φαρμάκων.

Όπως και να εχει το πράγμα, η όποια έρευνα της κυβέρνησης έπρεπε εξ αρχής να εστιαστεί στο πόσοι γιατροί επέλεξαν υπερκοστολογημένα φάρμακα της εν λόγω εταιρείας, ζημιώνοντας το Δημόσιο και να απαιτήσουν την επιστροφή των ποσών αυτών. Κατόπιν, κι αν τα στοιχεία είναι πολύ περισσότερα από τις μαρτυρίες "προστατευμένων" μαρτύρων, θα μπορούσε να στραφεί και στις καταγγελίες για πολιτικούς με τη δέουσα προσοχή και διακριτικότητα διότι, αν μη τι άλλο, θα μπορούσαν οι μάρτυρες να είναι αναξιόπιστοι.

Αντ' αυτού όμως, δόθηκε η εντύπωση πως οι κυβερνώντες "έπιασαν το Μπίνγκο" επειδή αυτοί οι μάρτυρες ανέφεραν ονόματα πρώην πρωθυπουργών και υπουργών. Βιάστηκαν να πανηγυρίσουν (κυρίως μέσω του πάντοτε διαθέσιμου κ. Πολάκη) πως επιτέλους οι προηγούμενες κυβερνήσεις θα βρουν το μάστορα τους και θα δούμε ειδικά δικαστήρια.

Η όποια έρευνα της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής θα δείξει αν τελικά θα ασκηθούν διώξεις ή η όλη υπόθεση θα μπει στο συρτάρι είτε λόγω παραγεγραμμένων αδικημάτων ή επειδή δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ενοχής για να κινηθεί η ποινική διαδικασία. 

Το φάουλ όμως ήδη έγινε. Κανονικά το θέμα έπρεπε να ξεκινήσει από κάτω προς τα πάνω, δηλαδή από την ιατρική κοινότητα και μετά να ανέβει προς κυβερνητικά στελέχη. Κι αυτό διότι η Novartis, όπως πληροφορούμαστε, είχε και έχει ειδικό λογισμικό στους υπολογιστές των γιατρών που συνεργάζεται έτσι ώστε να "βλέπει" ποιά και πόσα σκευάσματα συνταγογραφήθηκαν. Πιθανότατα από εκεί να έβρισκαν οι αρχές τεράστια "λαβράκια".

Η υιοθέτηση και η προσπάθεια για εκμετάλλευση μαρτυριών από "άφαντους" μάρτυρες, δείχνει πανικό και προσπάθεια απαγκίστρωσης από την εκλογική φθορά που υφίσταται η κυβέρνηση καθημερινά. 

Τα δυο συλλαλητήρια που έγιναν για το Μακεδονικό είχαν διπλή σημασία. Ήταν από τη μια πλευρά μια εθνική αντίδραση στους ανιστόρητους Σκοπιανούς και από την άλλη μια έμπρακτη αντικυβερνητική διαδήλωση.

Αντί όμως να ερμηνευθεί έτσι, οι κυβερνώντες είδαν "πόσα εκατομμύρια δεν πήγαν στα συλλαλητήρια" και εξ αυτού συμπέραναν πως η σιωπηλή πλειοψηφία τους στηρίζει.

Οφείλουν όμως να συνειδητοποιήσουν πως η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής και μάλιστα προτού μια υπόθεση αποκτήσει ακλόνητα στοιχεία, θα επιστρέψει ως μπούμερανγκ εναντίον τους όταν η επόμενη κυβέρνηση προχωρήσει ταχύτατα σε δικές της διερευνητικές και εξεταστικές επιτροπές για να "τυλίξει" τους νυν κυβερνώντες. Ενδεικτικά αναφέρουμε την υπόθεση με τον Πάνο Καμμένο και την πώληση των βλημάτων που καθώς φαίνεται θα έχει μέλλον.

Ο Έλληνας μπορεί να γοητεύεται από τα σκάνδαλα και μάλιστα να κουνά το κεφάλι του λέγοντας "σου τα'λεγα εγώ, όλοι τα παίρνουν", αλλά αυτή είναι η αρχική εντύπωση. Μετά ακολουθεί η απογοήτευση πως όλα είναι θολά, πως τίποτα δεν έχει διαφάνεια και τιμιότητα. 

Κατόπιν, το έδαφος για τα διάφορα εθνικιστικά όρνεα είναι έτοιμο για να το καταλάβουν και ο δρόμος προς την ακροδεξιά ανοίγεται διάπλατα.

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για την κυβέρνηση.