του Μανόλη Μπουχαλάκη
Adults in the room, λοιπόν, είναι ο τίτλος του βιβλίου του Γ.Βαρουφάκη. Από τα δημοσιευμένα αποσπάσματα που είδαν το φως σε εφημερίδες, ο πρώην ΥΠΟΙΚ λέει τα εξής με πολύ απλά λόγια:
Πρώτον, πως ο Τσίπρας ήρθε στην εξουσία με δυο ατζέντες. Μια αυτή που είχε πει στους ψηφοφόρους του και την οποία σκόπευε να πει και στους δανειστές και μια κρυφή στην περίπτωση που οι δανειστές θα του έκλειναν την πόρτα ευγενικά ή όχι.
Η δεύτερη αυτή ατζέντα έχει τα περίεργα της. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι επιτελείς του έβαλαν στο τραπέζι διάφορα πρωτοφανή σενάρια. Να αρπάξουν 16 δις ευρώ που είχε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εναποθέσει στην Τράπεζα της Ελλάδος, να τα σταμπάρουν με ειδικό μελάνι που θα έγραφε πάνω μάλλον κάτι σαν "νέες δραχμές" και να γεμίσουν τα ΑΤΜ για να πάρει ο κόσμος.
Ο Βαρουφάκης ετοίμασε λέει και ένα οδικό χάρτη για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Όταν τον έδειξε στον Τσίπρα του είπε πως θα κλάψει μόλις δει τα βήματα της μετάβασης στη δραχμή.
Μετά ο Αλέξης κατάλαβε πως ίσως καταλήξει στο Γουδή ένοχος εσχάτης προδοσίας και άρχισε να το ξανασκέφτεται. Ούτε δημοψηφίσματα ούτε εκλογές του έδωσαν παρηγοριά. Κατάλαβε πως ο Σόϊμπλε τον είχε στριμωγμένο στη γωνία και πως θα πλήρωνε πολύ περισσότερο τα "επαναστατικά" του συνθήματα από ότι πλήρωσε ο Σαμαράς. Μεταξύ του πιθανού ειδικού δικαστηρίου ή πραξικοπήματος και του κοινωνικού χάους, διάλεξε το πικρό ποτήρι των μνημονίων.
Ένα δεύτερο ενδιαφέρον στοιχείο των αποσπασμάτων που δημοσιεύτηκαν είναι η συνεχής τάση του Βαρουφάκη να βλέπει καθεστώτα και να θεωρεί πως η Ελλάδα έχει δίκιο. Ακόμη κι αν αυτό συμβαίνει, ακόμη κι αν όλα όσα λέει ο Βαρουφάκης είναι ορθά, γιατί δεν κοίταξε τι πράττουν οι άλλες χώρες με προβλήματα χρέους; Γιατί ουδεμία χώρα δεν όρθωσε ανάστημα απέναντι στα καθεστώτα της Ε.Ε;
Η απάντηση είναι απλή. Ο Βαρουφάκης ηθελημένα ή όχι δεν έλαβε τη γνώμη των Ισπανών, των Πορτογάλων, των Ιρλανδών ή των Κυπρίων. Είδε τα πάντα υπό το πρίσμα μιας ακαδημαϊκής και ηθικής θεώρησης των πραγμάτων. Όταν όμως ο δανειστής σου ζητάει λιτότητα για να σου δώσει λεφτά, τι θα του αντιτάξεις; Το Ευαγγέλιο ή τους μεγάλους οικονομολόγους της ιστορίας; Θα τους αντιπροτείνεις μαθηματικά μοντέλα και εξισώσεις για να τους μεταπείσεις; Αυτοί θέλουν τα λεφτά τους πίσω και απλά δεν σε εμπιστεύονται ως χώρα.
Φρόντισε ο πρώην ΥΠΟΙΚ να μάθει τα σκοτεινά μυστικά των διαδρόμων στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο; Μια επίσκεψη έκανε όλη και όλη με το Σόϊμπλε που τελείωσε πριν αρχίσει. Αυτό ονομάζεται ελλιπέστατη γνώση του διεθνούς γίγνεσθαι. Από τη δραματική έλλειψη αυτού την έπαθε και ο ίδιος μα και ο Τσίπρας ο οποίος παραδέχθηκε δημοσίως πως δεν ήξερε τι του γινόταν σχετικά με το πως λειτουργεί μια χώρα σε συλλογικό επίπεδο. Τα συνθήματα "Go back madam Merkel" και οι άλλες ανόητες υποσχέσεις του μπορούσαν ίσως να πείσουν μια μερίδα ήδη κουρασμένων από τις διακυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά πολιτών. Δεν μπορούσαν όμως να περάσουν το γρανιτένιο τείχος που όρθωσε ο Σόϊμπλε μαζί με σχεδόν όλη την Ευρωζώνη.
Το αποτέλεσμα γνωστό. Ο Τσίπρας έγινε μνημονιακότερος των μνημονιακών και έφερε ακόμη περισσότερα μέτρα. Τα σχέδια επί χάρτου Βαρουφάκη και οι επαναστατικές ιαχές των Συριζανέλ πήγαν άπατα. Τα ρούβλια από τη Ρωσία και το πετρέλαιο απο τη Βενεζουέλα, αν όντως υπήρχαν στο άρρωστο μυαλό κάποιων, παρέμειναν φρούδες ελπίδες.
Άν ο ανώριμος τότε και παθών μετέπειτα Τσίπρας άφηνε κατά μέρος τον κάθε Βαρουφάκη και τις δικές του εμμονές και ζητούσε από έμπειρους ανθρώπους να του κάνουν "ακτινογραφία" τον τρόπο σκέψης των Γερμανών και των συμμάχων τους, ίσως να μην προχωρούσε σε άχρηστες διαπραγματεύσεις.
Βεβαίως, αν το είχε κάνει αυτό δεν θα μπορούσε να κοιτάξει τους ψηφοφόρους του. Όμως, ούτε και τώρα μπορεί να το κάνει. Θα προσπαθήσει μεν να φέρει επενδύσεις και να βγει στις αγορές αλλά αυτό δεν αναιρεί τα μέτρα που έρχονται στο προσεχές μέλλον. Μόλις αυτά γίνουν αισθητά, κανένα αντίμετρο και δανεισμός δεν θα μπορέσει να σταματήσει την περαιτέρω φθορά του φιλόδοξου Αλέξη, ο οποίος όφειλε να ήταν πιο ώριμος μαζί με όλη του την κυβέρνηση. Αντ' αυτού, μάζεψε ένα συνονθύλευμα από ιδιόρρυθμους ανθρώπους που θα προτιμούσαν να δουν τανκς στους δρόμους και νέο νόμισμα παρά να κάνουν πίσω.
Το λοιπόν, στο δωμάτιο των αποφάσεων δεν υπήρχαν ενήλικες αλλά ανόητοι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου