Μυστήρια πράγματα

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Στα τέλη του 2015 ο καθηγητής Γ. Πανούσης είχε δώσει μια συνέντευξη που σε άλλες χώρες θα δημιουργούσε πάταγο. Ο κ. Πανούσης, πρώην αναπληρωτής Υπουργός Δημοσίας Τάξεως (αυτό είναι το σωστό όνομα του Υπουργείου και όχι οι νεολογισμοί που μπήκαν πριν λίγα χρόνια), κατήγγειλε πως υπάρχουν μέσα στο κυβερνών κόμμα άτομα που συνδέονται με τρομοκράτες και ποινικούς των φυλακών και τα οποία τον απειλούν.

Μάλιστα, ο τέως Υπουργός είπε πως το κύκλωμα αυτό απειλούσε όχι μόνο την πολιτική του σταδιοδρομία αλλά και την ίδια του τη ζωή. Συγκεκριμένα, ανέφερε πως «Το πόσο ψηλά και ως πού μπορούν να φτάσουν εναντίον μου, τα έχω γράψει σε "βιβλίο" με ονόματα και είναι κατατεθειμένα σε συμβολαιογράφο μήπως μου συμβεί κάτι».

Ο Άρειος Πάγος απεφάνθη πως η υπόθεση δεν είχε ουσιαστικό περιεχόμενο και την έβαλε στο αρχείο. Κατά ένα τρόπο που αν μη τι άλλο προκαλεί εντύπωση, οι κατηγορίες ενός σοβαρού επιστήμονα Εγκληματολόγου πέρασαν στη λήθη ενός φακέλου σε ένα συρτάρι. 

Δυο χρόνια μετά όμως, η περίεργη αυτή "οσμή" που επλανάτο στον πολιτικό ορίζοντα από τις καταγγελίες Πανούση, επανήλθε. Αυτή τη φορά με πρωταγωνιστές έναν κατάδικο για το ναρκόπλοιο Νουρ 1, τον ΥΠΕΘΑ Πάνο Καμμένο, ένα λιμενικό και το Βαγγέλη Μαρινάκη.

Τι έχουμε άραγε σε αυτό το deja vu της πολιτικής ιστορίας; Μια εξαιρετικά περίεργη περίπτωση στην οποία φέρεται ή λέγεται πως ο Καμμένος έβαλε ένα λιμενικό να προσεγγίσει έναν από τους ελάχιστους επιζώντες και καταδικασθέντες για την υπόθεση του ναρκόπλοιου και να του πει να "δώσει" το Βαγγέλη Μαρινάκη ως διακινητή των ναρκωτικών ή εν πάση περιπτώσει ως παίζοντα σημαντικό ρόλο στο όλο κύκλωμα που συνελήφθη. Σε αντάλλαγμα, ο λιμενικός υποσχέθηκε καλύτερη ποινική μεταχείρηση στον κατάδικο.

Εδώ πρέπει να αναφέρουμε πως ο ίδιος ο Ποινικός Κώδικας λογίζει ως ελαφρυντικό τη βοήθεια ενός εγκληματία προς τις αρχές για την εξιχνίαση εγκλημάτων και ιδιαίτερα αυτών που αφορούν τα ναρκωτικά. Δεν θα ετίθετο θέμα μομφής σε ένα εισαγγελέα αν έδινε κίνητρο σε έναν κατάδικο για να πιαστούν μεγαλύτερα "ψάρια", αφού ο εγκέφαλος και ιθύνων νους είναι που έχει περισσότερη βαρύτητα στο να πιαστεί και όχι τόσο οι μεσαίοι ή τελευταίοι τροχοί της αμάξης.

Η εμπλοκή όμως του Πάνου Καμμένου είναι εξόχως ανησυχητική. Υποτίθεται πως η Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη. Οι όποιες "πατέντες" χρησιμοποιούνται από τις διωκτικές αρχές για την εξάρθρωση κυκλωμάτων δεν έχουν ανάγκη από πολιτική καθοδήγηση ή παρέμβαση. Άν αυτό συνέβαινε, ο οποιοσδήποτε πολιτικός ή μεγιστάνας θα μπορούσε να σηκώσει ένα ακουστικό τηλεφώνου και να κατευθύνει δικαστές και αστυνομικούς προς όφελος των συμφερόντων του.

Άν, τώρα, το ζήτημα του Νουρ 1 είναι θέμα εθνικής ασφάλειας, τότε ενημερώνονται αρμοδίως η ΕΥΠ, ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ δηλαδή το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός και ενδεχομένως ο Υπουργός Άμυνας, εφ'όσον το θέμα άπτεται και της δικής του αρμοδιότητας. Οι ενημερωθέντες, αναμένουν τις κινήσεις των αστυνομικών και δικαστικών αρχών και πράττουν μετά αναλόγως. Άλλωστε, στο θέμα των Τούρκων στρατιωτικών που δραπέτευσαν από τον Ερντογάν, αν και προφανώς ενημερώθηκε ο πρωθυπουργός και όλοι οι συναρμόδιοι υπουργοί, στο τέλος όλοι περίμεναν τον Άρειο Πάγο να αποφασίσει για την έκδοση των στρατιωτικών.

Κάποιος μπορεί να κάνει διάφορους συνειρμούς. Μπορεί να υποθέσει πως η κυβέρνηση θέλει να παγιδεύσει το Μαρινάκη επειδή έχει μπει δυναμικά στα ΜΜΕ με συνέπεια να μη μπορεί το κυβερνών κόμμα να ελέγξει τον αντιπολιτευόμενο λόγο. Αυτά είναι απλές σκέψεις. Όπως και να έχει το πράγμα, η εμπλοκή του ΥΠΕΘΑ σε μια υπόθεση παντελώς εκτός αρμοδιότητας του, αφήνει μια σκοτεινή σκια που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως "μπάτε σκύλοι αλέστε". Αναδύεται μια οσμή κατάλυσης των θεσμών, χάους, νομής του κράτους και της εξουσίας κατά τρόπο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως αντιδημοκρατικός.

Μια ακόμη σελίδα σε αυτό το περίεργο σήριαλ είναι η τελευταία απόλυση του δημοσιογράφου Κ.Μπογδάνου από τον ΣΚΑΙ επειδή είπε πως η βόμβα που εξερράγη ενώπιον του Λουκά Παπαδήμου εστάλη από άτομα φίλα προσκείμενα στο κυβερνών κόμμα. Ο δημοσιογράφος ισχυρίζεται πως διαθέτει στοιχεία τα οποία και θα καταθέσει. Αναμένουμε με ζωηρό ενδιαφέρον την απάντηση της κυβέρνησης. 

Πριν καταλήξουμε να ομιλούμε για σκιές παρακράτους, η κυβέρνηση οφείλει τάχιστα να κόψει την όρεξη σε όποιους ονειρεύονται υπερεξουσίες και φέουδα, ιδιαίτερα αν οι εξουσίες αυτές οδηγούν σε κανάλια σοβαρών κακοποιών στις φυλακές ή σε προσπάθειες παγίδευσης ανθρώπων πριν η Δικαιοσύνη αποφανθεί για αυτούς. Περαιτέρω, αν στις παρυφές του Σύριζα υπάρχουν άτομα που βλέπουν με καλό μάτι μια δολοφονία του Παπαδήμου ή ενός τραπεζίτη, καλό θα ήταν να τους απαγορευτεί η συνύπαρξη στο κόμμα. 

Είναι απολύτως δεδομένο πως η συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ δεν θα μακροημερεύσει πολιτικά. Θα είχε ενδοεχομένως κάποια πιθανότητα μελλοντικής επανόδου αν έμενε απλά σε ένα "Mea Culpa" όσον αφορά τα οικονομικά. Εκεί τα έκανε επιεικώς "μαντάρα". Όμως, κάποιος θα μπορούσε ενδεχομένως να της προσδώσει μια "βαρύτατη αμέλεια" και ένα ελαφρυντικό της απειρίας. 

Στις αναφυόμενες όμως υποθέσεις στις οποίες γίνεται αντιληπτή μια ανεξήγητη και υπόγεια διασύνδεση με φυλακισμένους ή ακροαριστερά στοιχεία που ίσως αγγίζουν και τα όρια της τρομοκρατίας (βλ. υπόθεση Παπαδήμου), η αμέλεια και ο ερασιτεχνισμός δεν αποτελούν δικαιολογίες. Ο πρωθυπουργός οφείλει να διαφυλάξει όχι μόνο την όποια αξιοπρέπεια διαθέτει, αλλά και το όποιο κύρος της χώρας έχει απομείνει. 

Δεν θα ήθελε κανείς να μας σταμπάρουν οι του εξωτερικού ως χώρα χρεωκοπίας και υποβόσκουσας μαφίας. Καιρός λοιπόν για δράση.