Οι άνεμοι των εξελίξεων

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Μαζί με τους βόρειους και ψυχρούς ανέμους που ήρθαν με το νέο έτος, αναμένονται και άλλοι άνεμοι, πολιτικοί. Κάποιοι λένε πως θα έλθουν εκ Βερολίνου. Άλλοι πάλι εξ Ουάσιγκτον. Ή και από τα δυο μέρη.

Γίνεται μια προσπάθεια των "μετεωρολόγων" της πολιτικής ανάλυσης να πιάσουν το "κλίμα" αυτών των "ανέμων". Θα είναι ούριοι ή ενάντιοι; Θα αποτελέσουν αύρα στο ταλαιπωρημένο καράβι της Ελλάδας ή θα είναι θυελλώδεις και θα την τσακίσουν στα βράχια;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η νυν κυβέρνηση πιστεύει πως θα βρεθεί τελικά μια λύση με τα γινάτια του Σόϊμπλε και του ΔΝΤ και πως με καναδυό μικρές υποχωρήσεις, η χώρα θα αποφύγει το τέταρτο μνημόνιο.

Πόσες πιθανότητες έχει να συμβεί κάτι τέτοιο; Μάλλον ελάχιστες. Κι αυτό διότι ο Γερμανός Υπουργός θεωρεί την Ελλάδα λίγο ως πολύ καμμένο χαρτί. Το ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα ούτε ζωγραφιστό δεν τον θέλει να τον βλέπει, άλλα λεφτά δεν μπορεί να ζητήσει από το Γερμανικό κοινοβούλιο, οπότε κανείς μπορεί να περιμένει δυσοίωνες εξελίξεις από το Βερολίνο. Ποιές μπορεί να είναι αυτές, κανείς δεν ξέρει ακόμη. Πάντως πρώτη εξ αυτών θα είναι το μακροβούτι της Ελληνικής κυβέρνησης προς εκλογές άρον-άρον. Αυτό διότι είτε δια του Σόϊμπλε απευθείας, είτε δια του ΔΝΤ, όποιος φέρει τέταρτο μνημόνιο πρέπει να ετοιμάζει και το δικό του -πολιτικό- μνημόσυνο.

Κατόπιν, ας δούμε τι γίνεται στις ΗΠΑ. Ορισμένοι πήραν θάρρος επειδή ο Ντόναλντ Τράμπ έβαλε προσωπάρχη Έλληνα στο Λευκό Οίκο και έχει και καναδυό συμβούλους ομογενείς. Βάλε και τους τέσσερις γερουσιαστές που κατάγονται από τη χώρα μας, άρα έχουμε λόγο να ελπίζουμε σε πίεση του Ντόναλντ προς το ΔΝΤ να τα μαζεύει μια ώρα αρχύτερα.

Θα είναι όμως πράγματι έτσι τα πράγματα; Αν δούμε το μετριοπαθή και με καλό Ζεν απερχόμενο πρόεδρο Ομπάμα, θα διαπιστώσουμε πως ουσιαστικά τίποτα δεν έκανε για να "μαλακώσει" το ΔΝΤ του οποίου κύριοι χρηματοδότες (άρα και αφεντικά) είναι οι ΗΠΑ. Άν λοιπόν ο ήπιος και εξωστρεφής Ομπάμα δεν έκανε τίποτα (πέρα από κάποιες συμβουλές που έδινε), τότε ο σκληροπυρηνικός και εν πολλοίς άσχετος με το παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι Τραμπ, θα ασχοληθεί με τη χώρα μας; Το πιο πιθανό είναι να μάθει πρώτα να ξεχωρίζει το turkey ως γαλοπούλα και την ίδια λέξη με κεφαλαίο ως Τουρκία.

Έτσι λοιπόν, τα πράγματα τείνουν μάλλον προς την περαιτέρω απομόνωση της Ελλάδας. Φυσικά η Κομισιόν και η Γαλλία και ο Γιούνκερ θα κάνουν πως μας βοηθούν, αλλά πάντα τον τελικό λόγο τον έχει αυτός που έχει τα λεφτά. Οι Γερμανικές εκλογές και η τυχόν αλλαγή σκυτάλης στην Καγκελαρία δεν αναμένονται να φέρουν ριζικά διαφορετικά αποτελέσματα. Ούτε βέβαια και περιμένει κανείς ιδιαίτερη ασχολία με μας εφόσον η Γαλλία, η Ιταλία και η Αγγλία, χώρες με πάνω από 200 εκατομμύρια κόσμο συνολικά, θα βιώνουν τεκτονικές πολιτικές αλλαγές.

Συμπεραίνει λοιπόν κανείς πως η κυβέρνηση ξεκινάει το νέο έτος με το σκορ να είναι 92-0 εις βάρος της. Το πόσο γρήγορα θα σπεύσει να απεμπλακεί από τον επερχόμενο τυφώνα, κανείς δεν το ξέρει. Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος να περάσουν οι μήνες και η Ελλάδα να ασχολείται ακόμη με τη ρόδα του Καμίνη στο Σύνταγμα ή με το πόσο ακρίβυναν τα τσιγάρα και ξαφνικά μια πρωϊα να βρεθούμε προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Πρέπει, τέλος, να επισημανθεί στον κύριο Μητσοτάκη πως ακόμη κι αν αυτός έλθει στην εξουσία, οι καταστάσεις δεν θα μεταμορφωθούν εν μια νυκτί. Οι ισορροπίες μεταξύ του κατευνασμού των σκληρών της Ευρώπης και του ΔΝΤ και μιας κοινωνικής αναταραχής στην Ελλάδα δεν είναι εύκολες και αν ο κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του νομίζουν πως ζούμε ακόμη στις εποχές που η πολιτική είχε αίγλη, πρέπει τάχιστα να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους.