Οι αγαθές προθέσεις

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Η νυν κυβέρνηση θα μείνει στην Ιστορία σαν η κυβέρνηση των καλών προθέσεων. Οι συνηθισμένες κυβερνήσεις ανέβαιναν στην εξουσία με υποσχέσεις και συνήθως ικανοποιούσαν την κομματική τους πελατεία. Κάποιος κάτι κέρδιζε και κατόπιν, βαριεστημένοι οι ψηφοφόροι ανέβαζαν άλλη κυβέρνηση για να δώσει κι αυτή κάτι. 

Όπως και να'χει, οι παλιές κυβερνήσεις έδιναν διότι μπορούσαν. Η σημερινή αδυνατεί να δώσει το παραμικρό διότι κηδεμονεύεται από τους πιστωτές της που, είτε το δεχόμαστε είτε όχι, έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι. Αυτών τα λεφτά παίρνουμε και αυτοί πρέπει να δώσουν λογαριασμό στους δικούς τους ψηφοφόρους. Άρα, κατανοεί κανείς το απόλυτο Βατερλώ του Τσίπρα που υποσχόταν διάφορα με ξένα λεφτά. Στο εξωτερικό, ως γνωστόν, υπάρχει αυτό που λέμε accountability, δηλαδή η υποχρέωση κάποιου να δώσει λόγο και αναφορά για τα πεπραγμένα του. Κανείς μα κανείς Ευρωπαίος δεν θα δώσει λεφτά σε μια χώρα που θα τα σπαταλήσει σε ψηφοθηρικούς σκοπούς. Την ίδια ανάγκη ψήφων έχει και ο εκάστοτε δανείζων πρωθυπουργός και δεν θα ήθελε να χάσει το κεφάλι του στις κάλπες της χώρας του δανείζοντας άσκοπα και άνευ εξασφαλίσεων.

Για αυτό, το κάζο που έχει υποστεί η κυβέρνηση Τσίπρα βαφτίζεται "καλές προθέσεις". Δηλαδή μας λέει ο πρωθυπουργός πως "είχα όλη την καλή διάθεση βρε παιδιά, το πάλεψα όσο πήγαινε, αλλά με στρίμωξαν και με εκβίασαν". Η Ιστορία θα συμφωνήσει με τον Α.Τσίπρα. Και τον στρίμωξαν και τον εκβίασαν. Κανείς δεν θα θεωρήσει το Σόϊμπλε και τα τσανάκια του φιλέλληνες ή ακόμη και φιλάνθρωπους. 

Κανείς όμως επίσης δεν θα θεωρήσει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως επιτυχημένη. Απλούστατα διότι η αντικατάσταση των υποσχέσεων με το σλόγκαν "το πάλεψα, παιδιά, αλλά με νίκησαν", δεν αναιρεί τη βαρύτατη ήττα και τον εξευτελισμό που υπέστη η χώρα διεθνώς. Ας μην αναφέρουμε καν τις παράπλευρες απώλειες με τα κάπιταλ κοντρόλς, τα 80 δις παραπάνω χρέος, το επαχθέστερο μετέπειτα Μνημόνιο, τα λουκέτα στην αγορά και όλα τα άλλα.

Συμπεραίνει κανείς πως το επίτευγμα των "αγαθών προθέσεων" δεν είναι επίτευγμα αλλά ομολογία αποτυχίας. Η πρόθεση δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως αποτέλεσμα. Η πρόθεση είναι απλά η διάθεση, η επιθυμία, η ευγενής έστω προσπάθεια. Το μηδενικό ή, ακόμα χειρότερα, το αρνητικό αποτέλεσμα δεν προσδίδει αίγλη στις προθέσεις ούτε και τις μεταβάλλει σε ηρωϊσμό και πλεονέκτημα.

Δυστυχώς ακόμη και σήμερα ο πρωθυπουργός και οι πέριξ αυτού θεωρούν πως έκαναν το καθήκον τους και πως θα πρέπει να τους αναγνωριστούν οι προθέσεις, δηλαδή ο κοπανιστός αέρας. 

Το έσχατο επιχείρημα του Αλέξη Τσίπρα είναι το εξής: Χάσαμε μεν, συνθηκολογήσαμε μεν, αλλά να, τώρα που κάναμε ο,τι μας είπαν, θα μας ελαφρύνουν το χρέος και αυτό είναι θεμελιώδες.

Μόνο που ο συνήθης φιλέλλην Σόϊμπλε έσπευσε να κλείσει αυτό το θέμα. Για αυτόν, ειδικά εν όψει των Γερμανικών εκλογών το 2017, δεν τίθεται θέμα κουρέματος ή ελάφρυνσης χρέους. Πιθανότατα η εμμονή του να έχει να κάνει με την έξοδο της Βρετανίας από την Ε.Ε. και με τον κίνδυνο άλλες μεγαλύτερες χώρες με οικονομικά προβλήματα όπως η Ιταλία, να σπεύσουν να διεκδικήσουν κι αυτές διάφορες ελαφρύνσεις.

Άν το κλίμα από το Βερολίνο είναι αρνητικό για το Ελληνικό χρέος, τότε ούτε αυτό θα έχει καλό αποτέλεσμα για τον Τσίπρα. Έτσι, θα μείνει μόνος του με το ασφυκτικό και δυσβάστακτο Μνημόνιο και με την ολοένα ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. 

Με βάση τα παραπάνω, είναι εξαιρετικά πιθανό να καταρρεύσει η νυν κυβέρνηση με πάταγο.

Μετά κι από αυτό, κανείς δεν θα τη θυμάται ούτε καν για τις αγαθές της προθέσεις.