Φθινοπώρου κελεύσματα

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Ο Σεπτέμβριος και οι επόμενοι μήνες αναμένονται ξεχωριστοί για την Ελλάδα. Όχι διότι θα συζητηθούν τα εργασιακά και θα επανέλθει ο φόβος του "κόφτη" των συντάξεων και των δαπανών που έχει συμφωνηθεί.

Το ενδιαφέρον έγκειται στο πως θα πορευθεί ο Α.Τσίπρας. Ξεμένοντας από συμμάχους στο θέμα της απλής αναλογικής, θα έχει απομείνει με τον κ. Λεβέντη και με τον Π.Καμμένο. Όσο κι αν είναι ευχάριστο να υπάρχει ένα τρίτο κόμμα που στηρίζει τον κυβερνητικό συνασπισμό, μέλλον μακρύ και ήρεμο δεν προδιαγράφεται. Κι αυτό διότι μαζί με τις μνημονιακές υποχρεώσεις μπαίνουν στο παιχνίδι άλλοι δυο σημαντικοί παράγοντες σταθερότητας.

Το πρώτο σημαντικό θέμα που θα κληθεί η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει είναι το μεταναστευτικό και η στάση της Τουρκίας. Καθώς αυτά τα δυο είναι αλληλένδετα, ο αναβαπτισθείς στην εξουσία δια του αποτυχημένου πραξικοπήματος Ερντογάν δεν θα διστάσει να στείλει καραβιές προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα για να εκδικηθεί την Ευρώπη που τολμά να μην τον θεωρεί ισχυρό ηγέτη και αδιαμφισβήτητο κυρίαρχο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Ακόμη κι αν η Ευρώπη αρνηθεί τον εκβιασμό του Ερντογάν για τη βίζα στους Τούρκους πολίτες, ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει νέα προβλήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με δούρειο ίππο την Ελλάδα η οποία θα κληθεί να σηκώσει μέγα βάρος στο μεταναστευτικό. Με τις άλλες χώρες οχυρωμένες πίσω από συρματοπλέγματα, ενδέχεται η Γερμανία και οι άλλες χώρες να δώσουν λεφτά στην Ελλάδα για να αντέξει το μεγάλο βάρος των προσφύγων. 

Μέχρι πότε όμως θα κρατήσει αυτή η ανοησία; Πόσους πρόσφυγες μπορεί να αντέξει η Ελλάδα; Τι επιπτώσεις θα υπάρξουν για τον τουρισμό αν συνεχιστεί η μετατροπή της χώρας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης; Πόσο περισσότερο θα διχαστεί η Ελληνική κοινωνία με τα ήδη δικά της μύρια προβλήματα;

Αυτός ο μέγας σκόπελος έρχεται κατευθείαν πάνω στην κυβέρνηση και όσες μανούβρες κι αν γίνουν δεν μπορεί να αποφευχθεί. Αργά ή γρήγορα πρέπει η ευθύνη να μετακυλιστεί στο σύνολο της Ε.Ε. διότι κανένα κράτος δεν μπορεί να δεχτεί δυσανάλογους μετανάστες σε σχέση με τον πληθυσμό του και την ικανότητα του να τους φροντίσει.

Το δεύτερο μεγάλο θέμα είναι η δέσμευση των Ευρωπαίων να δώσουν μια λύση στο θέμα του Ελληνικού χρέους. Μετά από χρόνια μισών λόγων, υποσχέσεων και ήξεις-αφήξεις, κάτι απτό θα πρέπει να υπάρξει για να δώσει στην κυβέρνηση ένα αντάλλαγμα για την εφαρμογή του νέου και επαχθέστερου Μνημονίου.

Ελλοχεύει ο κίνδυνος "παγώματος" της συζήτησης για το χρέος λόγω των επερχόμενων Γερμανικών εκλογών του 2017 και η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να αξιοποιήσει ούτε το Μπρέξιτ για να πιέσει προς κάποια δέσμευση. 

Έτσι, ενεδρεύει ο κίνδυνος μιας "μαύρης τρύπας" που θα αποτελείται από τρια κακά: Την εφαρμογή των νέων μνημονιακών υποχρεώσεων σε ένα ήδη ταλαιπωρημένο εκλογικό σώμα, τη διόγκωση του προφυγικού με την παράλληλη αποθράσυνση του Ερντογάν και τη μη λήψη συγκεκριμένων δεσμεύσεων για το χρέος. Αυτό το θανατηφόρο κοκτέϊλ ίσως αναγκάσει την κυβέρνηση να πετάξει λευκή πετσέτα και να πάει σε εκλογές.

Άν συμβεί κάτι τέτοιο, ο τελευταίος που θα έπρεπε να χαίρεται είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο οποίος θα βρεθεί στη μέση του τυφώνα με τα ίδια αυτά προβλήματα. Είναι άγνωστο πόση συμπάθεια μπορεί να μαζέψει από τους εταίρους της Ελλάδας στην Ε.Ε. όταν αυτοί θα είναι οχυρωμένοι πίσω από τα συρματοπλέγματα και θα λένε "κουράγιο Ελλάδα" ενώ η χώρα θα αρχίζει να ξεπερνά τα όρια αντοχής της και θα οδεύει προς εσωτερικές συγκρούσεις.

Το πολύ κοντινό μέλλον θα μας τα αποκαλύψει όλα.