Όχι εκλογές (προς το παρόν)

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Η βίαιη μετάλλαξη της Ελλάδας κατά τα 6 μνημονιακά έτη και η μετατροπή της σε ένα κράτος δευτερεύουσας σημασίας της Ε.Ε. δεν έγιναν προφανώς επειδή απλά τελείωσαν τα εύκολα δανεικά που έδιναν μια αίσθηση ψευδο-ευμάρειας. Ούτε ενδεχομένως επειδή οι Γερμανοί θέλουν να καταδείξουν την Ελλάδα ως φαινόμενο προς αποφυγή και ως κράτος ανίκανο να επιβάλλει και να εισπράξει φόρους.

Κατά καιρούς έχουν γραφτεί αναλύσεις πως η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει κίνδυνο συστημικής μόλυνσης στην Ευρωζώνη. Όχι όμως τόσο επειδή οι δανειστές θα χάσουν λεφτά με ενδεχόμενη χρεοκοπία. 

Γνωρίζουν στο Βερολίνο πως αν αφήσουν τη χώρα μας να κάνει πολιτική με λεφτά ξένα, σειρά στον πειρασμό του λαϊκισμού θα έχουν μεγαλύτερες χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία. Όμως, αυτές οι χώρες δεν μπορούν να λάβουν "πακέτα διάσωσης" επειδή είναι πολύ μεγάλες. Ούτε φυσικά μπορούν λόγω του μεγάλου πληθυσμού τους να αντέξουν επί χρόνια μέτρα λιτότητας χωρίς να πάρουν το καπελάκι τους και να επιστρέψουν στο εθνικό τους νόμισμα. Κατά συνέπεια, θεωρούν πως με τη χαλάρωση και το κακό προηγούμενο της Ελλάδας θα έρθει το τέλος της Ευρωζώνης και βεβαίως και της Γερμανικής κυριαρχίας.

Όσο κι αν ακούγεται ίσως υπεραπλουστευμένο, αυτός είναι ο λόγος εμμονής των δανειστών σε συνεχή μνημόνια και αναρίθμητα "καψώνια". Δεν τους ενδιαφέρει αν πρόκειται να κυβερνήσει δεξιά, αριστερά, κέντρο ή οτιδήποτε ενδιάμεσο. Θεωρούν πως απέναντί τους έχουν ένα προβληματικό κράτος που πρωτίστως πρέπει να σκέφτεται ως κράτος και να κοιτάζει τα οικονομικά του και δευτερευόντως (ή και καθόλου) ως κομματικό κράτος όπως μέχρι σήμερα όλες οι κυβερνήσεις σκέφτονται. Δι' αυτής της οδού και τα δανεικά τους δεν θα χαθούν αλλά και τα κράτη με όμοια οικονομικά προβλήματα θα σπεύσουν να αποφύγουν την παροχολογία και τις υποσχέσεις για να μην πάθουν τα ίδια δεινά με την Ελλάδα. Μακροπρόθεσμα, δε, παραμένει ακλόνητη η ίδια η ηγεμονία της Γερμανίας στην Ε.Ε.

Για αυτό το λόγο, οι "φωνές" στη χώρα μας που (ξανά) σκέφτονται τις εκλογές για να γίνει τούτο ή το άλλο, δεν έχουν καταλάβει πως για τους "έξω" δεν υπάρχει θέμα κυβερνώντος αλλά διακυβερνήσεως. Ούτε βέβαια αναμένονται "γλύκες" από την έλευση της Νέας Δημοκρατίας ή πολυκομματικής κυβέρνησης στην εξουσία. Οι τεχνοκράτες του Τόμσεν και της Μέρκελ περιμένουν μέτρα και όχι συνεστιάσεις φίλων του υπαίθριου κάμπινγκ. 

Οι εκλογές δεν συμφέρουν κανένα κόμμα, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση επί του παρόντος.

Επίσης, δεν συμφέρουν την οικονομία αφού πάλι θα "παγώσουν" τα πάντα. Από επενδύσεις μέχρι το ΕΣΠΑ και τις πληρωμές του Δημοσίου προς φορείς και οργανισμούς. Μάλιστα, αν αναλογιστεί κανείς πως (σύμφωνα με τον Ε. Τσακαλώτο) την έχουμε "άσχημα" αν σύντομα δεν τελειώσει η αξιολόγηση, εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως μπορεί να μας προλάβει καμιά χρεοκοπία πριν την προκήρυξη εκλογών.

Ας αναλογιστούμε όμως σε υποθετικό επίπεδο. Τι θα κέρδιζε ο Κ.Μητσοτάκης αν αύριο γίνονταν εκλογές; Μάλλον θα έβγαινε πρωθυπουργός. Όμως, την επόμενη θα τον περίμεναν στο συρτάρι του γραφείου του τα νέα μέτρα που πρόσφατα συμφώνησε ο Α.Τσίπρας. Και τι θα κάνει τότε, υποθετικά πάντα, ο Μητσοτάκης; Θα "επαναδιαπραγματευθεί"; Μα υποτίθεται τα μέτρα συμφωνήθηκαν μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις. Οι δανειστές θα του πουν take it or leave it και ελάχιστα θα μπορέσει να κάνει για να αλλάξει τη λαίλαπα των μέτρων.

Άρα, η "καυτή πατάτα" θα πέσει στον Κυριάκο και ο Αλέξης θα θεωρηθεί -παρ' όλη την τραγικότατη απειρία του ως πρωθυπουργού- ένας "Λεωνίδας" που έπεσε μαχόμενος υπέρ βωμών και εστιών. 

Μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας λοιπόν, ακόμη κι αν λάμβανε αυτοδυναμία, θα παρέπαιε παραζαλισμένη εντός ολίγων μηνών.

Άν στη ΝΔ θεωρούν πως ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να παρακαμφθεί με κυβερνήσεις συνεργασίας, σίγουρα θα έχουν λογαριάσει λάθος. Ποιος θα βάλει το χέρι του να υπογράψει στη "μηχανή του κιμά" που λέγεται Μνημόνιο 3 ή 3.5 ή 4; Το ΠΑΣΟΚ πλέον υφίσταται μόνο ως καρικατούρα, το Ποτάμι δεν έχει πείσει για τίποτα, η Ένωση Κεντρώων προσπαθεί απλά να μείνει στη Βουλή και βέβαια δεν μιλάμε καν για τη Χρυσή Αυγή ή το ΚΚΕ που έχουν δικούς τους γαλαξίες επικοινωνίας με τον πλανήτη "Ελλάδα". Τέλος, για τα κόμματα Λαφαζάνη ή Ζωής δεν προβλέπεται μέλλον οπότε και δεν λαμβάνονται υπόψη στις μελλοντικές εξελίξεις.

Έτσι, μοιραία το βάρος θα πέσει στη Νέα Δημοκρατία και ίσως σε κανένα από τα προαναφερθέντα κόμματα (Ποτάμι-Κεντρώοι) αν τα τελευταία αποφασίσουν να τολμήσουν να σκεφθούν εθνικά αντί προσωποκεντρικά.

Το εκλογικό σώμα όμως δεν φαίνεται ακόμη σίγουρο πως ο Κ.Μητσοτάκης θα καταφέρει να ανατρέψει μια θλιβερή κατάσταση όπως αυτή έχει δημιουργηθεί μετά τις συνεχείς ήττες των κυβερνήσεων Τσίπρα στα Μνημόνια. Ακόμη υπάρχουν ψηφοφόροι που θεωρούν πως η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έκανε καλά τη δουλειά της και πως τόσο γρήγορα δεν θα ξαναεμπιστευτούν την ίδια παράταξη.

Με βάση τα παραπάνω, εκλογές τώρα είναι μάλλον αδιανόητες . Άν γίνει η αξιολόγηση και μετά επιχειρηθεί προσφυγή στις κάλπες, ο ΣΥΡΙΖΑ θα θεωρηθεί αποτυχημένος συνολικά αφού αντί για λύσεις που ευαγγελιζόταν όχι μόνο υποχώρησε άτακτα και επέβαλλε σκληρότερα μέτρα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά την κρίσιμη στιγμή κατέφυγε σε εκλογές για να φορτώσει την αποτυχία του στον επόμενο πρωθυπουργό. Μια τοιαύτη κίνηση ενδεχομένως να οδηγούσε τα ποσοστά του κόμματος στο 4% από όπου και ξεκίνησε.

Συμπεραίνει κανείς πως κάθε σκέψη για εκλογές τώρα ισούται με νέες οδυνηρές περιπέτειες για τη χώρα και τον πολιτικό κόσμο. Ακόμη και να πέσουν οι υπογραφές της αξιολόγησης και να επέλθει μια σχετική ομαλότητα, η απότομη προσφυγή στις κάλπες θα αιφνιδιάσει αρνητικά τους πάντες. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταποντιστεί ενώ η μη σίγουρη αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και η ατολμία των μικρών κομμάτων θα λειτουργούσαν διαλυτικά για την ήδη ημιθανή οικονομία μας. Ομοίως ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα πρέπει να θεωρείται "εν δυνάμει" πρωθυπουργός αφού ακόμη και αν νικήσει τον περιμένουν σκοτεινοί εφιάλτες στο Μαξίμου και ο κίνδυνος ολικής ακυβερνησίας είναι ορατός. 

Έτσι, στη Νέα Δημοκρατία πρέπει να μην σκέφτονται εκλογές αλλά το πως θα βγάλουν άκρη όποτε αυτές γίνουν.

Παράλληλα, πρέπει και τα υπόλοιπα κεντρώα κόμματα να σκεφθούν τι θέλουν από τη ζωή τους. Να απολαμβάνουν εφήμερες βουλευτικές δόξες και θέσεις ή να συνδράμουν προς την σταδιακή έξοδο της Ελλάδας από το βάλτο που βρίσκεται;

Ο καιρός θα δώσει απαντήσεις και το πολιτικο-κοινωνικό δράμα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια αναμένεται να συνεχιστεί με νέα "επεισόδια".