Οι πόρτες του φρενοκομείου

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Αυτό που λαμβάνει χώρα τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα μάλλον δεν έχει προηγούμενο στην σύγχρονη Ελληνική και Ευρωπαϊκή ιστορία. 

Από την εποχή του πρώτου επάρατου μνημονίου πολύς κόσμος, μεταξύ αυτών και ο γράφων, υπέθεσε πως αν μη τι άλλο, τουλάχιστον θα επέλθει εξορθολογισμός στις παρανοϊκές σπατάλες στο δημόσιο και πως πλέον οι αληθινά ζημιωθέντες της κρίσης, δηλαδή τα μεσαία και κατώτερα στρώματα, θα είχαν ένα μικρό "μαξιλάρι" ασφαλείας ώστε να μην δημιουργηθούν κοινωνικές εκρήξεις.

Όμως, αυτό που συνέβη ξεπέρασε κατά πολύ την απλοϊκή αυτή λογική. Είδαμε ένα πανικόβλητο κυβερνητικό κόμμα όχι απλά να μετατρέπεται σε "γιες μαν" των δανειστών αλλά να δέχεται σε ρυθμό ρελαντί συνεχώς νέα μέτρα.

Πρόσφατα περικόπηκαν οι αναπηρικές συντάξεις κατά 20-30%. Και αν μεν στο παρελθόν είχαν δοθεί κατά κόρον "μαϊμού" τέτοιες συντάξεις, υπάρχουν όμως άνθρωποι με πολύ βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό που είδαν τη σύνταξη τους να πετσοκόβεται ανηλεώς επειδή πλέον τα πάντα θα βασίζονται με ποσοστό 2 ή 3 τέταρτα της κατώτατης σύνταξης συν τις όποιες εργασιακές εισφορές. 

Έτσι, ένας συνταξιούχος με ποσοστό αναπηρίας 67% που είχε μόνο τον ελάχιστο αριθμό ενσήμων, είδε τη σύνταξή του να "στρογγυλοκάθεται" κοντά στο μαγικό νούμερο των 300 ευρώ. Κανέναν στην κυβέρνηση δεν φαίνεται να ενδιαφέρει τι να πρωτοπληρώσει ο συνταξιούχος με ένα τόσο μεγάλο χρηματικό ποσό.

Άν μετά από πολλές περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις ακόμη θεωρείται πως το ασφαλιστικό είναι "μη βιώσιμο", ας βγει κάποιος από το Μαξίμου θαρραλέα και όχι με την ανόητη τακτική του αντιπερισπασμού και ας πει πως για να πάρουν σύνταξη οι επόμενες γενιές πρέπει όλες οι συντάξεις να πάνε στα 150 ευρώ. Αυτοκτονία πολιτική μεν, δείγμα τιμιότητος και ευθύτητας δε.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι απίθανοι εκεί στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς προτείνουν νέες αυξήσεις σε καύσιμα, τσιγάρα, κλπ! Θεωρούν βέβαιο πως ο κόσμος θα φουλάρει κάθε βδομάδα τα ρεζερβουάρ των οχημάτων τους και πως θα συνεχίσει το κάπνισμα και το ποτό με τον ίδιο ρυθμό. Πήραν θάρρος μάλλον από τα μπουζουξίδικα και το λουλουδοπόλεμο στον οποίο επιδίδονται μερικοί συμπολίτες μας και θεώρησαν πως έπιασαν την καλή. 

Βιάζονται τόσο να κλείσουν την περίφημη πια αξιολόγηση που θέλουν όλα στα χαρτιά να φαίνονται τέλεια. Επιθυμούν διακαώς να δείξουν στους "θεσμούς" πως τα δις των φόρων περιμένουν έξω από την πόρτα σε βαλίτσες και άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Η κοροϊδία παίζεται ευσχήμονα και από τις δυο πλευρές. Οι Ευρωπαίοι θεωρούν ξοφλημένη την Ελλάδα και την παραμυθιάζουν με το χρέος και το "κούρεμα" (που όμως νομικά δεν προβλέπεται), ενώ η Ελλάδα (νομίζει οτι) παραμυθιάζει τους Ευρωπαίους με μέτρα και λογιστικά τσιτάτα.

Είναι προφανές πέραν πάσης αμφιβολίας πως αυτές οι απονενοημένες κινήσεις θα βγουν ξινές στην κυβέρνηση για ένα και μοναδικό λόγο: Όταν κόβεις λεφτά δεν εισπράτεις λεφτά. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να καπνίζει (εδώ γελάμε με τις κατά καιρούς καμπάνιες κατά του καπνίσματος των υπουργείων) και ουδείς υπογράφει συμβόλαιο γεμίσματος του ρεζερβουάρ για να πάρει το Υπουργείο Οικονομικών λεφτά. Ομοίως, ουδείς εγγυάται πως αύριο κιόλας θα γεμίσει το μπαράκι του σπιτιού με ποτά καθ' ότι, ως γνωστόν, το αλκοόλ κάνει καλό παντού και είναι κρίμα να μένει κανείς δίχως του.

Τα λεφτά ήδη εξαφανίζονται σιγά-σιγά από την αγορά και προς το παρόν επιβιώνουν σε καφέ και ταβερνεία. Εικάζω πως σε λίγο καιρό πολύς κόσμος θα ζει με 300-400 ευρώ το μήνα. Οικογένειες θα αναγκαστούν να αφήσουν σπουδές και εξωσχολικές δραστηριότητες για τα παιδιά. Η συνέχιση της εκμετάλλευσης στον εργασιακό χώρο θα στερήσει τις επόμενες γενιές από καλύτερη μόρφωση και θα δημιουργήσει εστίες ανέργων, αγράμματων και εξαγριωμένων ανθρώπων. 

Μπορεί τα ανωτέρω να ακούγονται σενάρια τρόμου και φαντασίας, αλλά ήδη συντελούνται και η οργή μετατρέπεται σε συμπάθεια προς τα ακροδεξιά κόμματα που δε λέει να κοπάσει. 

Ο Έλληνας μπορεί να κόψει τα ταξίδια (όσοι μπορούν φυσικά και θα πηγαίνουν), τα γλέντια και τα κοινωνικά δρώμενα, μπορεί να κάνει οικονομία για να έχει φαγητό και λίγο κρασί στο σπίτι του, μπορεί να αντέξει την εκμετάλλευση για ένα χρονικό διάστημα.

Αυτό όμως που δεν θα αντέξει και σημειώστε το, είναι ο συνεχής εμπαιγμός των "εταίρων" της συμφοράς που μας τριγυρίζουν και τον απέναντι εμπαιγμό των κυβερνήσεων-μαριονετών που δημιουργούνται κατ' απαίτηση των δανειστών. Διότι άλλο εκλέγει ο Έλληνας ψηφοφόρος και στο τέλος του διαδρόμου το "μηχάνημα" βγάζει ένα άλλο, μεταλλαγμένο υβρίδιο που καμιά σχέση δεν έχει με το αρχικό σχέδιο.

Σε ένα τέτοιο υβρίδιο μετεξελίσσεται και ο ΣΥΡΙΖΑ και είναι δεδομένο πως θα πέσει. Το μέγα ζητούμενο είναι μέχρι πότε θα παράγονται τέτοιες γκροτέσκες κυβερνήσεις στην Ελλάδα και μέχρι πότε οι "εταίροι" μας της γλυκιάς Ευρωπαϊκής 'Ενωσης θα συνεχίζουν το πρέσινγκ.

Ίσως έχουν ανοίξει οι πόρτες του φρενοκομείου και ο ασθενής πιθανόν να εξέλθει άνευ αλυσίδων και ηρεμιστικών και ό,τι ήθελε προκύψει.