Θύματα ενός ντόμινο

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι σόκαραν την παγκόσμια κοινή γνώμη ακριβώς επειδή ήταν μια κλασική επίδειξη τρομοκρατίας. Επελέγησαν αθώοι άνθρωποι και στόχοι υψηλής ευαισθησίας όπως θέατρα, εστιατόρια και γήπεδα αντί για εγκαταστάσεις του στρατού, της αστυνομίας ή της κυβέρνησης.

Όμως, αυτό που βλέπουμε δεν είναι παρά ένα ακόμη κομμάτι του ντόμινο που ξεκίνησε με τον πόλεμο του Κόλπου το 1991. Η διακαής επιθυμία της Αμερικής και των παγκόσμιων πολυεθνικών να ελέγξουν τη Μέση Ανατολή για να έχουν πρόσβαση στα πετρέλαια, έχει οδηγήσει στο σημερινό αδιέξοδο. 

Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ, αντί να καταλήξουν σε ανταπόδωση ενάντια σε συγκεκριμένο εχθρό ή κέντρα, κατέληξαν στο να εδραιωθεί η παρουσία της Δύσης στο Ιράκ. Τα πειράματα αποσταθεροποίησης του Άσαντ στη Συρία και η αλλοπρόσαλλη "Αραβική άνοιξη" που μόνο άνοιξη δεν ήταν, έφεραν τραγικά αδιέξοδα και επέτρεψαν τη δημιουργία του Ισλαμικού κράτους.

Με τη σειρά τους, οι τζιχαντιστές αποφάσισαν να εκδικηθούν τη Δύση με το δικό τους παράλογο τρόπο, δηλαδή την κλασική, τυφλή τρομοκρατία. Θύματά τους το Ρωσικό αεροσκάφος που εξερράγη στον αέρα πάνω από το Σινά και τώρα το Παρίσι. Αύριο, πιθανόν το Λονδίνο ή η Μόσχα ή και πάλι τοποθεσία στις ΗΠΑ. 

Πάντοτε πίστευα πως "Αλ Κάϊντα" δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, αλλά τρομοκρατικά δίκτυα που από κάπου εξοπλίζονται και χρηματοδοτούνται. Ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα αν πίσω από όλα δεν είναι άτομα στη Σαουδική Αραβία, την Ευρώπη, τις ΗΠΑ ή αλλού. Ο πειρασμός της συνωμοσιολογίας είναι μεγάλος. Σενάρια ακούγονται για εσκεμμένη μετατροπή του Δυτικού κόσμου σε αστυνομικό-οργουελικό υπερκράτος. 

Ό.τι και να ισχύει, το επόμενο κομμάτι στο ντόμινο του ανορθόδοξου πολέμου που σοβεί εδώ και 2 δεκαετίες, δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα. Θα ενταθεί ο θρησκευτικός και φυλετικός ρατσισμός, θα αυξηθούν οι πολεμικές επιχειρήσεις ΗΠΑ και συμμάχων και η "πολυ-πολιτισμικότητα" της Ευρώπης πιθανόν να πάει περίπατο.

Είναι νωρίς για να ονομάσουμε το νέο αυτό πόλεμο του 21ου αιώνα ως θρησκευτικό ή πολιτισμικό. Όμως, οι μέχρι τώρα ενδείξεις προς τα εκεί δείχνουν. Άν και η Ευρώπη είναι κατά γενική ομολογία άθεη και κοσμική, η τυφλή βία των παρανοϊκών του Ισλαμικού Κράτους που θεωρούν ευτυχία να σκοτώσουν έστω και ένα "εχθρό του Αλλάχ", θα κτυπήσει μοιραία τα καμπανάκια της ιδεολογικής αντίδρασης. Αυτό δε σημαίνει πως η Ευρώπη θα συσπειρωθεί γύρω από τον Πάπα ή τους Προτεστάντες και Ορθόδοξους επισκόπους για να λάβει πνευματική καθοδήγηση. Σίγουρα όμως κάθε τι Μουσουλμανικό, ακόμα και μετριοπαθές, θα θεωρηθεί ξένο και ύποπτο.

Οι προεκτάσεις μιας τέτοιας σύγκρουσης είναι προς το παρόν άγνωστες. Ένα πάντως είναι σίγουρο. Πως κινδυνεύει κάθε έννοια ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθερίας με τη φορά που δείχνουν τα πράγματα. Κάτι που, υποτίθεται, η Γαλλική επανάσταση προσπάθησε να διαφυλάξει και που τώρα μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά.