Ο Αντι-Τσίπρας

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Κάπου μέσα στους διαδρόμους του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας πολύ πιθανό να ψιθυρίζεται πως όσο δημοφιλής και "ξηγημένος" φαίνεται ο Μεϊμαράκης, ο Τσίπρας νικάει επειδή είναι νέος, άφθαρτος και με φωτογένεια. Έτσι, φαίνεται να αναζητείται ένας αντι-Τσίπρας που θα υποδηλώνει το νέο, το φρέσκο, αυτό που "γράφει" ωραία στο γυαλί ή στις φωτογραφίες και ενδεχομένως με φρέσκες ιδέες και προτάσεις. 

'Ετσι, 3 σχετικά νέοι υποψήφιοι μαζί με τον κ. Μεϊμαράκη διεκδικούν την προεδρία. Οι κ. Τζιτζικώστας, Μητσοτάκης και Γεωργιάδης. 

Άραγε όμως, η πεποίθηση πως αυτό που θα "αναστήσει" τη ΝΔ είναι ένας "αντι-Τσίπρας" είναι ορθή;

Θα ήθελα να αναφέρω ένα ιστορικό στοιχείο για σκέψη στο θέμα μας. Όταν ξέσπασε η Λουθηρανική Μεταρρύθμιση το 1517, η τότε παντοδύναμη Καθολική εκκλησία κατάλαβε πως δεν θα έχει καλά ξεμπερδέματα με το κίνημα της Διαμαρτύρησης. Μεταξύ των μέτρων που πήρε ήταν και η δική της αντι-μεταρρύθμιση. Δι' αυτής, προσπάθησε να μιμηθεί την πνευματικότητα των Λουθηρανών και επεδίωξε την επίδειξη λαμπρότητας στη θρησκευτική τέχνη, λατρεία και μουσική. 

Το εγχείρημα απέτυχε. Πολλοί δεν πείστηκαν με την προσπάθεια αντιγραφής λίγων τμημάτων των πρακτικών του Λούθηρου από την Καθολική εκκλησία και η κόντρα μεταξύ των 2 ομολογιών έγινε ο τρομερός Τριακονταετής Πόλεμος που βύθισε στο χάος πάνω από τη μισή Ευρώπη. Εκ φύσεως, οι διαφορές μεταξύ Καθολικών και Διαμαρτυρόμενων ήταν τόσο χαοτικές που ήταν αδύνατο η μια να μιμηθεί την άλλη.

Δεν μπορεί να επιχειρηθεί η δημιουργία ενός "αντι-Τσίπρα" με βάση το πόσο πολιτικά φρέσκος και άφθαρτος είναι και σίγουρα δεν χρειάζεται να αναζητηθεί κανείς με φωτογένεια για να περνούν τα λόγια του στο κοινό ακόμη κι αν λέει σαχλαμάρες. Είναι δεδομένο πως η ΝΔ διαφέρει από τις κοσμοθεωρίες της αριστεράς του Τσίπρα και ούτε και εκεί χρειάζεται προσπάθεια μίμησης. Άν και η συνθηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανώτερη εκείνης της ΝΔ, στην πράξη ακυρώθηκε λόγω του "μπλοκαρίσματος" της Μέρκελ και των αυλικών της. Άρα, εύκολα και λαϊκίστικα συνθήματα πρέπει επίσης να αποφευχθούν από κάθε φέρελπι πρόεδρο της ΝΔ.

Ας δούμε και κάτι πρακτικό.  Αρκεί  άραγε η σχετική νεότητα και "αφθαρσία" που έχουν οι τρεις υποψήφιοι ή και οι καλές τους προθέσεις ικανά για να αναλάβει κάποιος εξ αυτών πρωθυπουργός όταν ο Τσίπρας αποχωρήσει; Τι θα βρει μπροστά του ο επόμενος κυβερνήτης της Ελλάδας; Ό,τι και ο τωρινός, Δηλαδή συμφωνίες με τους "θεσμούς"και εφαρμογή σκληρών μέτρων ή επιστροφή στη δραχμή. Τα σκληρά μέτρα συνεπάγονται κοινωνική δυσαρέσκεια που πρέπει να "μαλακώσει" με επενδύσεις και μέτρα ανακούφισης.

Το οφίκιο του πρωθυπουργού αυτό τον καιρό είναι εξαιρετικά δύσκολο. Πολιτικό κεφάλαιο δεν δίδεται επ' αόριστον με βάση τη φωτογένειά κανενός, ούτε βέβαια με βάση το πόσο καλό παιδί είναι που "το παλεύει" το θέμα με τους δανειστές. Πίστωση χρόνου δίδεται και θα δοθεί μόνο σε όποιον πάρει μέτρα ανακούφισης των πολιτών. Κάθε ηγέτης που φορτώνει συνεχώς το λαό με φόρους και απίθανα μέτρα δεν θα σωθεί επειδή είναι "νέος και άφθαρτος". Η φθορά αγγίζει τους πάντες και πολύ γρηγορότερα αυτές τις εποχές από ότι παλιά. Μια ματιά στην αποστρατεία δεκάδων κυβερνητικών και κομματικών στελεχών από τον παλιό δικομματισμό φανερώνει του λόγου το αληθές.

Δεν πρέπει επίσης ποτέ να σκεφθεί κανείς από την αξιωματική αντιπολίτευση πως "ε, θα τον βαρεθούν και τον Τσίπρα, ας έχουμε το δικό μας Τσίπρα έτοιμο", θα βγει εις βάρος όσων την ενστερνίζονται." Άν βαρεθεί ο κόσμος τον Τσίπρα, πιθανότατα δεν θα λατρέψει και κανένα "αντι-Τσίπρα".

Η πρωθυπουργική καρέκλα ναι μεν χρειάζεται άφθαρτους και (σχετικά) νέους πολιτικούς αλλά και έναν γενναίο άνθρωπο που θα παίξει την πολιτική του σταδιοδρομία κορώνα-γράμματα για να ισορροπήσει μεταξύ δανειστών, ανάπτυξης και λαϊκής δυσαρέσκειας λόγω των μέτρων. Αυτή η ισορροπία δεν είναι εύκολη ούτε για τους νέους ούτε για τους γέρους. Ας τα έχουν υπόψη τους αυτά στη ΝΔ και σε κάθε άλλο κόμμα που αρέσκεται σε επικοινωνιακά παιχνίδια. 

Τη σήμερον δεν χρειάζονται επικοινωνιολόγοι και δημοσιοσχεσίτες αλλά σύμβουλοι με τεράστια πείρα στη δημόσια διοίκηση και στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Αυτή την άγνοια έχει πληρώσει ο Τσίπρας μέχρι τώρα και οδηγηθήκαμε στους ελέγχους κεφαλαίων και στο τρίτο μνημόνιο.

Ευνόητο είναι λοιπόν πως δεν θέλει κανείς ένα "αντι-Τσίπρα" ή ένα "κλώνο του Τσίπρα" αλλά ένα συγκροτημένο άτομο με εξαιρετικό επιτελείο για να κερδίσει συμμαχίες στην Ευρώπη και να ζητήσει ανακούφιση για τους πολίτες. Αυτός θα είναι ο άξιος πρωθυπουργός και όχι αυτός που θα είναι απλά ο "ο νέος και ωραίος".