Περί ισοδύναμων

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Στην περίπτωση που ορισμένοι ίσως να μην το κατάλαβαν, η χώρα διανύει την εποχή του τρίτου Μνημονίου. Αυτού που επρόκειτο να σκιστεί, να καταργηθεί και να ακυρωθεί από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις των λαών της Ευρώπης, κάτι που όπως ξέρουμε δεν έγινε διότι, ως γνωστόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί με κάποιους γενικούς κανόνες αλλά κατά βάση είναι "ο καθ' ένας και πάνω του".

Η συμφωνία λοιπόν που υπεγράφη έχει μέτρα έναντι δανεικών. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Ο νεολογισμός "ισοδύναμα μέτρα", εφεύρεση των κυβερνήσεων Σαμαρά και Τσίπρα, ουσιαστικά είναι κενός και άνευ ουσίας. Ο λόγος είναι απλούστατος.

Άν υποθέσουμε πως οι αγρότες ξεσηκωθούν για τη φορολογία τους και κάψουν τη μισή Θεσσαλία, η προσπάθεια εξεύρεσης "ισοδύναμου" μέτρου για να μην θιγούν οι αγρότες, θα σημαίνει αναγκαστικά την επιβάρυνση άλλης κοινωνικής ομάδας. Εδώ φτάνουμε σε ένα αδιέξοδο: Ποια ομάδα θα "φάει" το ισοδύναμο; Οι μισθωτοί; Αλίμονο, αυτοί έχουν φάει τόση φορολογία που σε λίγο η φοροδοτική τους ικανότητα θα φτάσει στο ναδίρ. Οι συνταξιούχοι; Από μείωση σε μείωση πάνε οι συντάξεις τους. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες που φορολογούνται από το πρώτο ευρώ; Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πληρώνουν τους εργαζόμενους "κόλλυβα" και κάθε τρίμηνο;

Μήπως θα εισπραχθούν λεφτά από τη λίστα Λαγκάρντ; Μήπως θα εισβάλλει το ΣΔΟΕ στην Ελβετία ή στις οφσόρ ανά τον κόσμο να αρπάξει, επιτέλους, το αμύθητο μαύρο χρήμα; Η λογική λέει πως το τεράστιο μηδενικό που μέχρι τώρα πέτυχαν οι έλεγχοι, αυτό και θα συνεχιστεί.

Με τούτα και με άλλα, αναρωτιέται κανείς τι σημασία έχουν οι πομφόλυγες περί ισοδυνάμων. Ας υποθέσουμε πως η κυβέρνηση, για να μη βάλει ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, ρίχνει "δώρο"  10 ή 20 λεπτά στα τσιγάρα και καναδυό ευρώ στα αλκοολούχα ποτά. Μπορεί κανείς να εγγυηθεί πως οι πότες και οι καπνιστές θα πίνουν και θα καπνίζουν το ίδιο, ή μήπως θα δούμε έξαρση στο λαθρεμπόριο αυτών των προϊόντων;

Απάντηση άραγε υπάρχει σε αυτό το αδιέξοδο; Εν μέρει, ναι. Αυτή ονομάζεται παγκόσμια εκστρατεία προβολής της Ελλάδας ως τόπου τουρισμού, επενδύσεων, καινοτομιών. Από εκεί λείπουν τα δις που αναζητά η κυβέρνηση και αντί να πέσει με όλες της τις δυνάμεις σε αυτό το στόχο, προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξύγκι. 

Το χρέος στήριξης της χώρας όμως δεν είναι μόνο ευθύνη της κυβέρνησης μα και της αντιπολίτευσης. Δεν υπάρχει πιο ανόητος νους από αυτόν που πιστεύει πως η καρέκλα, κυβέρνησης ή αντιπολίτευσης, είναι αυτοσκοπός. Ο αντίπαλος δεν πρέπει να είναι ο Τσίπρας για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά ο κακός τους εαυτός και η εσωστρέφειά τους.

Ευθύνη όμως έχουν και οι ομογενείς και όλοι οι επιστήμονες και επιχειρηματίες που είναι αναγνωρισμένοι στην αλλοδαπή. Όλοι τους πρέπει να στηρίξουν τη χώρα και να μην προβαίνουν σε σχόλια για τα κακώς κείμενα της Ελλάδας που δε βοηθούν τέτοιες ώρες.

Άν γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια προβολής της Ελλάδας με δείγματα πολιτικής ομαλότητας, σύμπνοιας και δυναμισμού, υπάρχουν ελπίδες να στραφεί το μάτι της διεθνούς κοινότητας εδώ ε συμπάθεια. Η συμπάθεια θα φέρει επενδύσεις διότι η Ελλάδα είναι σε γεωστρατηγικό σημείο στην Ευρώπη.

Καιρός να φύγουμε πια από τα ισοδύναμα και να πάμε σε κάτι καλύτερο. Το δικαιούμαστε ως έθνος.