Κι όμως δεν το θέλει

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Όλα τα στοιχεία συνηγορούν σε ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλει να είναι ξανά πρωθυπουργός. 

Διάφοροι εκ του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού άφηναν να εννοηθεί πριν λίγο καιρό πως ο ίδιος ουσιαστικά ήθελε ένα "ναι" στο δημοψήφισμα για να έχει κάποιο άλλοθι για το νέο μνημόνιο. Απεγνωσμένα ήθελε κάπου να φορτώσει το βάρος της μνημειώδους αποτυχίας του να πείσει τους Ευρωπαίους να δουν την Ελλάδα αλλιώς. 

Δεν κατηγορεί κανείς τον κ. Τσίπρα για τα ευγενή του κίνητρα, ούτε για τις μάχες που έδωσε στην Ευρώπη. Κάλλιστα όμως μπορεί κάποιος να του προσάψει αφέλεια σε βαθμό υπερθετικό. Πάρα πολύ αργά κατάλαβε πως δεν πας μόνο με ένα ηθικό έρεισμα να ζητήσεις λεφτά δανεικά. Πρέπει να επιδείξεις και πειθαρχία για να πείσεις τους δανειστές πως δεν θα χάσουν τα λεφτά τους. Αυτή η στοιχειωδέστατη λογική έλειπε από τα σχέδια του πρωθυπουργού. Μάλιστα, διαβλέποντας πως εναλλακτική λύση δεν υπήρχε εκτός της επιστροφής στη δραχμή και του κοινωνικού χάους που αυτή θα έφερνε, αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει.

Η ήττα στην πολιτική είναι μέσα στο πρόγραμμα. Μόνο που εδώ ο Τσίπρας δεν ηττήθηκε από την αντιπολίτευση αλλά από ένα ανίκητο θηρίο που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση που διαθέτει 500 εκατομμύρια κατοίκους και οικονομία ίση και ανώτερη αυτή των ΗΠΑ. Παραμένει,δε, πυρήνας σταθερότητας σε σχέση με την Κίνα και τη Ρωσία που ταλανίζονται από μύρια πολιτικά,στρατηγικά και οικονομικά προβλήματα.

Ακόμη και η μοιραία και αναμενόμενη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπρεπε να αποτελέσει τροχοπέδη στη θέληση του πρωθυπουργού να μετεξελιχθεί σε μετριοπαθή, φιλοευρωπαϊστή ηγέτη που θα ένωνε κεντροαριστερά στοιχεία της κοινωνίας. Πολύς κόσμος θέλει κάτι στη θέση του ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν φαίνεται να τον εκφράζει αποτελεσματικά. Αρκετοί ψηφοφόροι παθαίνουν αναφυλαξία με τα ακραία δεξιά κόμματα των ΑΝΕΛ και πιο πέρα της Χρυσής Αυγής. Άλλοι τόσοι απεχθάνονται τον ανόητο επαναστατικό λόγο του Λαφαζάνη και το βαρετό, παγωμένο στο χρόνο σκεπτικό του ΚΚΕ. 

Αυτή η προοδευτική, φρέσκια, δυναμική δεξαμενή είναι έτοιμη να στηρίξει τον κ. Τσίπρα αν δείξει στοιχεία διόρθωσης του μνημονίου έστω και σε συμβολικό στάδιο. Είναι βέβαιο πως αν τηρηθούν πολλά από τη συμφωνία, οι δανειστές θα ανταμείψουν τον πρωθυπουργό ή τον όποιο κυβερνήσει στο άμεσο μέλλον με ελάφρυνση όρων έτσι ώστε να εμπεδωθεί η πολιτική σταθερότητα.

Όμως, με βάση τα τελευταία δεδομένα και με τις συνεντεύξεις του, ο Τσίπρας δείχνει πως αφού δεν πέτυχε να μεταφέρει στους ψηφοφόρους την ευθύνη του τρίτου Μνημονίου, δεν θέλει να αναλάβει καμιά ευθύνη ανασυγκρότησης και συσπείρωσης της κεντροαριστεράς.

Σε συνεντεύξεις του λέει πως δεν θέλει να ξαναβγεί πρωθυπουργός αν δεν συγκυβερνήσει ξανά με τους ΑΝΕΛ. Αυτό από μόνο του δείχνει την άρνησή του να ξαναεκλεγεί. Με δεδομένη τη μείωση του ποσοστού της ΣΥΡΙΖΑ λόγω απόσχισης του κόμματος Λαφαζάνη, ουσιαστικά ζητεί το αδύνατον. Να του δώσει ο κόσμος τα ίδια και μεγαλύτερα ποσοστά που είχε όταν υποσχόταν τον ουρανό με τα άστρα στην προεκλογική εκστρατεία του Ιανουαρίου και μάλιστα τότε που δεν υπήρχαν διασπάσεις και αποχωρήσεις. Τώρα, με ένα ΣΥΡΙΖΑ-σουρωτήρι, πως μπορεί να περιμένει να του πουν οι ψηφοφόροι μπράβο και από πάνω;

Δυστυχώς ο κ. Τσίπρας οδεύει προς το χαρακτηρισμό του αποτυχημένου και αφελούς πρωθυπουργού αν δεν σκεφτεί πως τον συμφέρει να συνεργαστεί και με την κεντροδεξιά έστω και προσωρινά. Αφού συνεργάστηκε με ακραία δεξιά στοιχεία όπως το κόμμα των ΑΝΕΛ, γιατί να μην συνεργαστεί με πιο μετριοπαθή;

Εκτός κι αν όλα αυτά γίνονται για να μας πει πως απλά δεν θέλει να κυβερνήσει και δεν θέλει προεδρίες κομμάτων και πολιτική. 

Άν πράγματι αυτό επιθυμεί, ας ανοίξει το δρόμο της διαδοχής του.