Η επιστροφή της αλήθειας

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Οι επερχόμενες εκλογές δεν αποτελούν καμιά έκπληξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε ήρθε στην εξουσία για να καταργήσει, όπως έλεγε, τα μνημόνια, να μειώσει φόρους, να αυξήσει τον κατώτατο μισθό και να φέρει τη χώρα πίσω στο 2009, στα προ κρίσης επίπεδα. Αυτό το σχέδιο απέτυχε για ένα και μόνο λόγο: Τα λεφτά για να τηρηθούν αυτές οι υποσχέσεις δεν υπήρχαν και αυτοί που τα είχαν ήταν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ οι οποίοι δεν ενθουσιάστηκαν με την ιδέα να κάνει ο Τσίπρας παροχές με δικά τους λεφτά.΄

Τα υπόλοιπα τα ξέρουμε. Παραλίγο να βγούμε από την Ευρωζώνη και να βαλκανοποιηθούμε ολοκληρωτικά. Της κοινής λογικής επικρατούσης, ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να "φορέσει" το κοστούμι του Σαμαρά και να επιβάλλει μέτρα έναντι χρηματοδότησης.

Αυτό βέβαια ποσώς ενδιέφερε την Αριστερή Πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ που για άγνωστους λόγους θεωρεί πως η Ελλάδα είναι ικανή να αντεπεξέλθει με τη δραχμή, πως όλα θα πάνε κατ' ευχήν και πως ενδεχομένως θα βρεθούν σύμμαχοι εκτός Ευρώπης να στηρίξουν τη χώρα. Πιθανόν,δε, θεωρούν άνευ σημασίας το ότι 4 κυβερνήσεις ως τώρα δεν βρήκαν συμμάχους, δεν πέρασε η άποψή τους στις Βρυξέλλες και δεν μπόρεσαν να αποφύγουν δημοσιονομικά μέτρα. Για κάποιο δικό τους λόγο, πιστεύουν πως αυτοί ξέρουν καλύτερα. 

Με αυτή τη λογική κανένα κόμμα δεν μπορεί να κυβερνήσει διότι άλλο μια άτυπη εσωκομματική αντιπολίτευση και άλλο δυο ξεχωριστοί κόσμοι, δυο γαλαξίες που τους χωρίζουν πια έτη φωτός. Άρα, είναι φυσιολογικό να τραβήξει η κάθε πλευρά το δρόμο της και να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτότητα και ρεαλισμό, κάτι που πριν δεν είχε αφού είχε παραδοθεί στο λαϊκισμό και την παροχολογία όσο ήταν στην αντιπολίτευση.

Το πως θα λέγεται το κυοφορούμενο κόμμα Λαφαζάνη δεν έχει καμιά σημασία. Το αν θα μπει στη Βουλή επίσης δεν έχει πολιτική σημασία. Δεν μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα πως το 63% του δημοψηφίσματος θα ακολουθήσουν τυφλά την Αριστερή Πλατφόρμα. Όσοι προτίμησαν το "όχι" σε εκείνο το ατυχές δημοψήφισμα δεν σημαίνει ότι προκρίνουν τη δραχμή. Ο φόβος της χρεοκοπίας που για λίγο άγγιξε την Ελλάδα με τους περιορισμούς κεφαλαίων ήταν αρκετός για να προϊδεάσει πολύ κόσμο για το τι εστί στάση πληρωμών και οικονομικό χάος.

Διαβλέποντας λοιπόν τις συνέπειες της χρεοκοπίας, ο Τσίπρας έπραξε το αυτονόητο, δηλαδή μετασχηματίστηκε σε φιλοευρωπαϊστή και μετριοπαθή ηγέτη. Αυτό θα του δώσει πόντους στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση διότι ο πολύς κόσμος δεν είναι έτοιμος να ξαναβγάλει τη ΝΔ στο προσκήνιο μετά από μόλις 8-9 μήνες. Άρα, θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως το εκλογικό σώμα θα του συγχωρέσει την αθέτηση των υποσχέσεών του. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως ο κόσμος θα κάτσει για χρόνια ακόμη να δέχεται το ένα μέτρο μετά το άλλο.

Εδώ είναι άρα η στιγμή της αλήθειας. Πρέπει να δεσμευτεί ο Τσίπρας πως θα κάνει τα πάντα και σε συνεργασία με όποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις προτίθενται να συνδράμουν, για να επιστρέψει η Ελλάδα στην ανάπτυξη και να ανακτήσει την παγκόσμια εμπιστοσύνη.

Υπό αυτό το πρίσμα, οι επερχόμενες εκλογές πρέπει να θεωρηθούν ως η επιστροφή της αλήθειας και η εγκατάλειψη των ψευδαισθήσεων. Πρωτίστως δε, αυτός ο ρεαλισμός πρέπει να εμποτίσει τις μετριοπαθείς πολιτικές δυνάμεις ως το κόκκαλο έτσι ώστε να συνεργαστούν για να βγούμε από την κρίση. 

Μονοκομματικές αυτοκρατορίες, φέουδα και φιλοδοξίες δεν ανήκουν σε αυτή την εποχή.