Επικίνδυνα φαινόμενα

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Ένα από τα ελαττώματα του ανθρώπου γενικά είναι η δυσκολία αποδοχής των ευθυνών του. Απαιτείται γενναιότητα και ψυχική δύναμη για να παραδεχτεί κάποιος τα λάθη του. Στην πολιτική αυτό το φαινόμενο, της παραδοχής λαθών, είναι είδος διακοσμητικό και σπάνιο. Συνήθως μετά από κάμποσο καιρό και για να τηρηθούν κάποια προσχήματα, είθισται να λέγεται η φράση "παραδεχόμαστε πως κάναμε κι εμείς κάποια λάθη". Αυτό όμως ακούγεται περισσότερο σαν φυσιολογική πορεία των πραγμάτων αφού το σφάλλειν είναι ανθρώπινο. Δίδεται η εντύπωση πως, δε βαριέσαι βρε αδελφέ, δεν είμαστε και θεοί να τα κάνουμε όλα τέλεια.

Στην παρούσα πολιτική συγκυρία όμως συμβαίνουν δυο παράξενα φαινόμενα ταυτοχρόνως. Η αδυναμία παραδοχής και διόρθωσης λαθών και η έλλειψη συνεννόησης για να βρεθούν λύσεις. 

Από τη μια η κυβέρνηση Τσίπρα αδυνατεί να δεχτεί πως ο κόσμος δεν είναι όπως τον περίμενε και από την άλλη η αντιπολίτευση ομοιάζει σαν χαιρέκακη γειτόνισσα που χτυπάει τον άπειρο και αδαή ως προς την γενική πολιτική αντίληψη Τσίπρα, ασχολούμενη αντί να του παρέχει κάποια εναλλακτική λύση με την αυταρέσκεια του Βαρουφάκη και με τον Κατρούγκαλο, λες και αυτοί είναι οι υπεύθυνοι των δεινών μας αυτό τον καιρό.

Επιπλέον,χρησιμοποιείται μια εμπρηστική και διχαστική γλώσσα και από τις δυο πλευρές για να προφτάσει η κάθε μια στο φώτο φίνις και να φανεί δικαιωμένη ενώπιον του λαού. Οι ψυχραιμότεροι παρατηρητές έχουν σαφώς σημειώσει το πόσο αδύναμη ήταν η κυβέρνηση Σαμαρά έναντι  των θρασύτατων ανθύπατων της Τρόϊκας και πόσο ερασιτεχνική και απροετοίμαστη είναι η κυβέρνηση Τσίπρα. 

Το κακό είναι πως επίκειται χρεοκοπία της χώρας και μεγάλα δεινά για να βρισκόμαστε στο παιδικό στάδιο του "εσύ φταίς", Προφανώς η νυν κυβέρνηση φέρει ευθύνη για το αλαλούμ και την πλήρως εκτός πραγματικότητας αντίληψή της για το ποια είναι η θέση της Ελλάδας οικονομικά και πολιτικά σε σχέση με την Ευρώπη. Άλλο τόσο όμως φέρει ευθύνη και η πρώην συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ διότι έφεραν το λαό σε μια κατάσταση απόγνωσης, μη γνωρίζοντας από που θα έλθει η νέα περικοπή συντάξεων ή ο νέος φόρος. Κάποιος έπρεπε να καρπωθεί αυτή τη δυσαρέσκεια πολιτικά και αυτός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Αντί λοιπόν να υπάρχει ανασύνταξη και ταχεία απομάκρυνση από έριδες και διχασμούς για να συζητηθούν από κοινού λύσεις, το κλίμα πολώνεται επικίνδυνα και ελπίδα συνεννόησης δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Μόνη λύση είναι να αποδεχτεί ο πρωθυπουργός το 95% των συμφωνηθέντων με την Ευρώπη, να αποδεχτούν οι δανειστές ένα συμβολικό ποσοστό αλλαγών για την τιμή των όπλων και να αφήσει η αντιπολίτευση για την ώρα τις κορώνες και τις κατηγορίες.

Η άλλη οδός είναι η αυτοκτονία της κυβερνήσεως που θα νομίζει πως φυλά Θερμοπύλες και ως άλλος Σαμψών να ανακράξει, "αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων". Εν προκειμένω βέβαια οι αλλόφυλοι δεν θα είναι οι Φιλισταίοι αλλά ολόκληρη η χώρα.

Υπάρχει και μια τελευταία, εξίσου απευκταία οδός. Να επέλθει πλήρης κοινωνικός διχασμός και μια πτώχευση να προκαλέσει κοινωνική εξέγερση κάποιου βαθμού την οποία θα κληθεί να καταστείλει κάποιος αξιωματικός δια των αρμάτων. Μην σας φαίνεται παράξενο. Οι μεγάλες κόντρες παλατιού, ΕΡΕ και Ενώσεως Κέντρου και ο έξωθεν "δάκτυλος" των Αμερικανών έφεραν τον Παπαδόπουλο. Κόντρες και πολιτικά μίση πάλι υπάρχουν, εθνική ζημιά αχνοφαίνεται στον ορίζοντα, ξένοι δάκτυλοι υπάρχουν ουκ ολίγοι.  Ας ελπίσουμε πως η ιστορία δεν θα επαναληφθεί ούτε ως φάρσα.