Ποια προσχήματα;

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Στο μυαλό του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι συμβαίνει. Από τη μια εδώ και 2 μήνες δεν βρίσκεται κοινό έδαφος συνεννόησης με τους Ευρωπαίους και από την άλλη συνεχίζεται η οπερέτα της δήθεν αντίστασης προς τους κακούς μνημονιακούς που θέλουν να μας υποδουλώσουν με υφεσιακά μέτρα. Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι συνεχίζεται αμείωτο. 

Η κυβέρνηση μαζεύει πενταροδεκάρες από τα ασφαλιστικά ταμεία και από διάφορους οργανισμούς για να εκπληρώσει βασικές της υποχρεώσεις. Όλα αυτά δείχνουν πως το επιτελείο του κ. Τσίπρα αδυνατεί να παραδεχτεί την κολοσσιαία του ήττα και ομοιάζει όλο και περισσότερο με ομάδα βομβιστών αυτοκτονίας που θα προτιμούσαν να οδεύσουν σε πτώχευση παρά να προδώσουν την εντολή που τους έδωσαν οι ψηφοφόροι τους. Τονίζω τον όρο "ψηφοφόροι" διότι το 65% του λαού δεν τους ψήφισε και άρα η πλειοψηφία της κοινωνίας δεν τους έχει εξουσιοδοτήσει για Grexit, Graccident και όμοιους χορούς του Ζαλόγγου.

Ανάμεσα μάλιστα στους ίδιους τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, το 80% θέλει να μείνει στο ευρώ. Άρα προς τι το αλαλούμ με τους (μη) κοστολογημένους καταλόγους των μεταρρυθμίσεων; Γιατί τόση καθυστέρηση σε μέτρα που οι υπηρεσίες του κράτους γνωρίζουν απ' έξω κι ανακατωτά πόσο θα κοστίσουν;

Η μόνη πιθανή απάντηση είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει με την ίδια του τη σκιά. Στρουθοκαμηλίζει και ανοητεύει προσποιούμενος πως έχει έτοιμες λίστες οι οποίες όμως (σκοπίμως;) είναι είτε ανεπαρκείς είτε γενικόλογες και αόριστες. Δεν αποκλείεται η περίπτωση οι άνθρωποι εκεί στα οικονομικά επιτελεία να μην ξέρουν τι να κάνουν. Ποιος μπορεί επίσης να αποκλείσει την πολιτική εντολή να κάνουν ότι βγάζουν λίστες και με παραπομπές ή δημιουργική ασάφεια να τις αναιρούν για να μην κακοκαρδίσουν τους ψηφοφόρους; 

Επειδή η Ελλάδα δεν έχει ζήσει πρόσφατη πτώχευση, αναρωτιέται κανείς αν ο κ. Τσίπρας θα ήθελε να τη βιώσει για να ξέρει από πρώτο χέρι πως είναι. Αυτό βέβαια το πείραμα θα ισούται με τη λαχτάρα του βομβιστή αυτοκτονίας να συναντήσει τις 70 παρθένες στον Ισλαμικό παράδεισο όπως του έχουν πει. Αλλά πάλι εβδομήντα είναι αυτές, αξίζει ο κόπος. Εδώ όμως δεν μας τάζει κανείς πιλάφια και παρθένες. Θα μας μείνει μόνο το διαμελισμένο μας σώμα.

Καιρός να εγκαταλειφθούν τα ανόητα προσχήματα περί λεβέντικης εναντίωσης στους κακούς Ευρωπαίους. Κανείς λαός δεν έχει εξουσιοδοτήσει κανέναν πρωθυπουργό να ανακηρύξει πτώχευση. Ρωτήστε και τον Τρικούπη για το πως τον θυμούνται σήμερα.