Το πολιτεύεσθαι επικινδύνως

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Άν κοιτάξουμε μια φράση του Αλέξη Τσίπρα, θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε μέσα της ένα βαθύτερο νόημα. Η φράση είναι "Ούτε βήμα πίσω". Ιστορικοί συνειρμοί θα μπορούσαν να μας πάνε στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στην άμυνα των Σοβιετικών έναντι της Βέρμαχτ στην επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Ο Στάλιν είχε δώσει μια τέτοια διαταγή (η περίφημη Νο. 227) στον Κόκκινο Στρατό για να μην πέσει το μέτωπο και οι Γερμανοί μπουν στη Μόσχα.

Οι Σοβιετικοί στρατιώτες εξετέλεσαν τις διαταγές πεθαίνοντας κατά εκατομμύρια. Άλλοι από πατριωτικό καθήκον και άλλοι για να μην εκτελεστούν από την ασφάλεια του Λ. Μπέρια που επέβλεπε τις τυχόν λιποταξίες με το χέρι στη σκανδάλη.

Μια φράση σαν κι αυτή παραπέμπει πράγματι σε μια μάχη μέχρι εσχάτων όπου ο αμυνόμενος όπως λένε και στο στρατό καλείται να υπερασπιστεί "τας σημαίας μέχρι τελευταίας ρανίδος" του αίματος του.

Ας υποθέσουμε τώρα πως ο πρωθυπουργός θεωρεί πως έχει απέναντί του τη Γερμανία η οποία δεν καταλαβαίνει από παθήματα των Ελλήνων και θέλει λιτότητα σε ορίζοντα τριακονταετίας. Να ένας λόγος για αντίσταση λοιπόν,αν υιοθετήσουμε τη ρητορική του κ. Βαρουφάκη.

Η Γερμανία, ως γνωστόν, πέτυχε αυτή τη φορά άνευ Στούκας και Πάντσερ να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη. Επειδή λοιπόν πλέον η ηγεμονία της είναι πολιτική και οικονομική, ανάλογα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ιδού λοιπόν ένα ερώτημα. Προτίθεται ο κ. Τσίπρας να συγκρουστεί πολιτικά με την κ. Μέρκελ; Οικονομικά δεν το συζητούμε αφού οι πτωχευμένοι είμαστε εμείς άρα δεν τίθεται θέμα οικονομικής αντιπαράθεσης.  

Πολιτική νίκη θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την αναδίπλωση της Γερμανίας και των δορυφόρων της. Τα μέχρι τώρα δεδομένα πάντως δείχνουν απόλυτη συντριβή των Ελληνικών πολιτικών θέσεων στην Ευρωζώνη. Άρα και στο πολιτικό πεδίο η έννοια της μάχης δεν φαίνεται να έχει κάποια σημασία πλέον. Όσο, δε, περνάει ο καιρός και κατατίθενται νομοσχέδια για επαναπροσλήψεις, επαναφορά κατώτατου μισθού, κλπ, τόσο αγριεύουν οι εταίροι μας που βλέπουν μια κυβέρνηση να κάνει του κεφαλιού της αλλά να ζητάει κονδύλια ξένα για να παρουσιάζεται συνεπής στις προεκλογικές της υποσχέσεις.

Με βάση όλα τα παραπάνω η φράση "ούτε βήμα πίσω" θυμίζει περισσότερο την επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας στον Κριμαϊκό Πόλεμο του 1854 όταν 600 Βρετανοί ιππείς εφόρμησαν ενάντια στα κανόνια του Ρωσικού πυροβολικού και εξολοθρεύτηκαν.

Η αποδεκατισμένη Ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να κερδίσει μια μάχη βασισμένη στον πατριωτισμό και στη συσπείρωση ψηφοφόρων. Το δεδομένο εδώ είναι η συνέχιση του κράτους μέσα στην Ευρωζώνη ή όχι. Άν ο βίος εντός της καταστεί αβίωτος για τον άλφα ή βήτα λόγο, ας σκεφθεί η κυβέρνηση την επιστροφή στη δραχμή με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άν όμως θέλει να ανήκει σε αυτήν, πρέπει να αναλάβει και τις σχετικές δεσμεύσεις.

Παλαιότερα είχα γράψει πως ακόμη και ένα 10% να είχε κερδίσει επιπλέον με τις διαπραγματεύσεις, οι ψηφοφόροι θα το εκτιμούσαν. Από ότι φαίνεται όμως ο κ. Τσίπρας ζητούσε και ζητάει το 90%. Εξ' ου και οι φράσεις "ούτε βήμα πίσω". Βέβαια, με μια τέτοια τακτική υπάρχει και το ενδεχόμενο του ολοκληρωτικού αφανισμού. Άν νομίζει ο πρωθυπουργός πως αξίζει το ρίσκο, ας το αναλάβει.