του Μανόλη Μπουχαλάκη
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι πια πρωθυπουργός και μάλλον δεν ευελπιστεί να ξαναγίνει. Η πρωθυπουργία του περιγράφεται ως μη επιτυχής για συγκεκριμένους λόγους. Ο κυριότερος είναι πως δεν αντιλήφθηκε πως η κρίση είχε κάνει κόσκινο τη "θωρακισμένη" μας οικονομία και φανέρωσε τη γύμνια ενός καταχρεωμένου κράτους. Το "λεφτά υπάρχουν" που τόσο διακωμωδήθηκε δεν το είπε για πλάκα. Είτε από αφέλεια είτε από άγνοια, πίστευε πως το κράτος μπορεί εύκολα να βρει λεφτά από τα κλεμμένα και από τους φοροφυγάδες. Δυστυχώς δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του το γεγονός πως το ίδιο του το κόμμα είχε συμβάλλει στη δημιουργία ενός είδους νεοέλληνα που ευχαρίστως τάσσεται με τον τάδε ή το δείνα αρκεί να έχει κάποιου είδους λαβείν. Έτσι, βρέθηκε μεταξύ σφύρας και άκμονος. Οι διεθνείς εξελίξεις τον ξεπέρασαν και ο μέσος ψηφοφόρος τον απέρριψε επειδή λεφτά "δεν υπήρχαν" και η εξοντωτική λιτότητα πρόβαλλε στον ορίζοντα.
Ο άσπονδος φίλος του Ευάγγελος Βενιζέλος που πόνταρε στις ανώτερες, κατ' αυτόν, ηγετικές του ικανότητες, δεν μπόρεσε να αντιστρέψει τη διαρροή ψηφοφόρων αφού συντασσόμενος με τον Α. Σαμαρά συνέβαλλε στην επιπλέον επιδείνωση της ποιότητας ζωής του μέσου Έλληνα.
Ο άσπονδος φίλος του Ευάγγελος Βενιζέλος που πόνταρε στις ανώτερες, κατ' αυτόν, ηγετικές του ικανότητες, δεν μπόρεσε να αντιστρέψει τη διαρροή ψηφοφόρων αφού συντασσόμενος με τον Α. Σαμαρά συνέβαλλε στην επιπλέον επιδείνωση της ποιότητας ζωής του μέσου Έλληνα.
Έτσι ο Παπανδρέου θεώρησε πως το ΠΑΣΟΚ όπως είναι τώρα, είναι τελειωμένο πολιτικά. Και έκανε το βήμα της δημιουργίας του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών ακριβώς για να επενδύσει στο όνομα Παπανδρέου και όχι στο Βενιζελικό ΠΑΣΟΚ.
Πολλοί έσπευσαν να θεωρήσουν γελοίο το όλο εγχείρημα. Ο Ε. Βενιζέλος πέρασε γενεές δεκατέσσερις τον Παπανδρέου για την περαιτέρω συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Διάφοροι αναλυτές κινούνται μεταξύ σάτιρας και περιέργειας για το κίνημα του Γιώργου.
Ένα πράγμα πάντως δεν φαίνεται να λείπει στον πρώην πρωθυπουργό και αυτό είναι η άρνηση να μπει στο ντουλάπι της Ιστορίας ως ένας άσχετος ηγέτης. Άν έμαθε από τις επιλογές και τις πράξεις του μένει να φανεί.
Πολλοί έσπευσαν να θεωρήσουν γελοίο το όλο εγχείρημα. Ο Ε. Βενιζέλος πέρασε γενεές δεκατέσσερις τον Παπανδρέου για την περαιτέρω συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Διάφοροι αναλυτές κινούνται μεταξύ σάτιρας και περιέργειας για το κίνημα του Γιώργου.
Ένα πράγμα πάντως δεν φαίνεται να λείπει στον πρώην πρωθυπουργό και αυτό είναι η άρνηση να μπει στο ντουλάπι της Ιστορίας ως ένας άσχετος ηγέτης. Άν έμαθε από τις επιλογές και τις πράξεις του μένει να φανεί.
Πάντως, την πρώτη μέρα λειτουργίας του κόμματος στα κοινωνικά δίκτυα έγινε ένας μικρός πανζουρλισμός. Στο φέϊσμπουκ σε λίγες ώρες το κόμμα είχε πάνω από 5.000 likes ενώ πολύς κόσμος δείχνει να ενδιαφέρεται για αυτό το εγχείρημα. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται να υπάρχει μια δυναμική. Τι βλέπουν όμως στο Γιώργο ή τι περιμένουν να δουν; Ρεαλισμό; Καλύτερη και ορθότερη αντίληψη των πραγμάτων; Μήπως προσδοκούν ο Παπανδρέου να παίξει ρυθμιστικό ρόλο στις εκλογές συσπειρώνοντας δυνάμεις του κέντρου; Όλα αυτά ρίχνουν νέο ενδιαφέρον στην προεκλογική αρένα.
Εκ πρώτης όψεως πάντως και σχετικά με το νέο κόμμα ο Γιώργος δεν δείχνει να είναι ο "χαζός του χωριού". Μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει για άλλα διάφορα αλλά όχι για χαμηλό δείκτη νοημοσύνης. Επενδύει στο ιστορικό του όνομα και στην αίγλη των παλαιών συνθημάτων της Αλλαγής. Δεν θέλει να μπει στο ντουλάπι της Ιστορίας ως ένας πρωθυπουργός που δεν είχε καμιά αντίληψη της κρίσης. Πιθανόν να θέλει να διασώσει κάτι από την πολιτική του παρακαταθήκη. Πόσοι θα τον ακολουθήσουν και τι αποτέλεσμα θα βγάλει, απομένει να το δούμε.
Εξάλλου τώρα πια δεν μπορεί να πει "λεφτά υπάρχουν". Ιδέες και προθέσεις, ίσως. Αυτή η ευνόητη παραδοχή μπορεί να του δώσει μια δυναμική για να κλείσει την πολιτική του σταδιοδρομία με αξιοπρέπεια.
Εξάλλου τώρα πια δεν μπορεί να πει "λεφτά υπάρχουν". Ιδέες και προθέσεις, ίσως. Αυτή η ευνόητη παραδοχή μπορεί να του δώσει μια δυναμική για να κλείσει την πολιτική του σταδιοδρομία με αξιοπρέπεια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου