Τα 2 1/2 μέτωπα

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Ο Αλέξης Τσίπρας πέτυχε κάτι μοναδικό στις παρούσες εκλογές. Αναδείχτηκε νικητής απευθυνόμενος στο φιλότιμο του μέσου Έλληνα. Δεν περίμενε την κυβέρνηση Σαμαρά να πέσει ως "ώριμο φρούτο" λόγω σκανδάλων ή φθοράς, αλλά την ανέτρεψε εντός 2 ετών επειδή αυτή προσπάθησε να διορθώσει προβλήματα δεκαετιών μέσα σε ελάχιστο χρόνο με αποτέλεσμα να φέρει την αγανάκτηση σε ευρύτατα στρώματα της κοινωνίας.

Αυτό το μοιραίο και απύθμενης ανοησίας σχέδιο ήταν έμπνευση του Βερολίνου και των δορυφόρων του, οι οποίοι είδαν την Ελλάδα ως ιδανική χώρα προς τιμωρία για την ασωτία της. Δεδομένων των οικονομικών και γεωπολιτικών μεγεθών της, η Ελλάδα τιμωρήθηκε απολύτως δυσανάλογα σε σχέση με τις άλλες χώρες που μπήκαν σε πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας. Ιδιαιτέρως δε, με την ασφυκτική απαίτηση για εφαρμογή εκατοντάδων "μεταρρυθμίσεων" σε ελάχιστο χρόνο, το μόνο που κατάφεραν οι ιθύνοντες του Βερολίνου ήταν να εξαγριώσουν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και στο τέλος να χάσουν τάχιστα μια υπάκουη προς αυτούς κυβέρνηση.

Έτσι, η νίκη του Α. Τσίπρα θεωρείτο αυτονόητη και αναπόφευκτη. Το μήνυμα εστάλη και αναμένεται  να είναι αρκετά ηχηρό.

Το πως θα πορευθεί η κυβέρνηση Τσίπρα ιδιαίτερα μετά τη συνεργασία με τον απρόβλεπτο Π. Καμμένο, δεν μπορεί κανείς να το πει με σιγουριά. Πάντως, υπάρχουν δυόμιση μέτωπα στα οποία καλείται αυτή η κυβέρνηση να δώσει μάχη.

Πρώτον, το εξωτερικό μέτωπο. Εδώ πρέπει να κινηθεί με τεράστια ευθύνη και ευελιξία. Αποκόπτοντας τους ανθύπατους της Τρόϊκα από το να ταπεινώνουν τους πάντες και ζητώντας νέες διαπραγματεύσεις, θα έχουν ήδη κάνει ένα πρώτο θετικό βήμα. Κατόπιν μένει η διπλωματία της πολιτικής που υπαγορεύει προσεκτικά βήματα απέναντι σε ένα συντηρητικό Ευρωπαϊκό κατεστημένο το οποίο έχει τα "όπλα" να πονέσει την Ελλάδα αν θεωρήσει πως μόνο αυτή θα μιλάει και οι άλλοι θα ακούνε. Είναι προς το συμφέρον της χώρας να ανήκει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια και στις λήψεις των αποφάσεων στην περιοχή.

Δεύτερον, το εσωτερικό μέτωπο. Εκατομμύρια ψηφοφόροι περιμένουν να υλοποιηθούν οι προεκλογικές υποσχέσεις του Α. Τσίπρα που υπόσχονται άμεση ανακούφιση από τη δραματική λιτότητα.Αυτές οι μάζες αν και ενδόμυχα δεν περιμένουν παραδείσους, θα ευχαριστηθούν έστω και με λίγες αρχικές παροχές ενώ εύκολα θα ρίξουν την κυβέρνηση αν βγουν στην επιφάνεια νέες υποθέσεις σκανδάλων, διορισμοί ημετέρων, κλπ. Η πίεση για διορισμούς ναι μεν θα αυξηθεί κατακόρυφα αλλά η κοινωνία θα κρίνει συλλογικά το ΣΥΡΙΖΑ αν βοηθήσει τους ασθενέστερους και αν δεν υποκύψει στη διαφθορά της εξουσίας.

Το "μισό" μέτωπο που αναφέρουμε στον τίτλο (μισό διότι εμπεριέχεται στο εσωτερικό μέτωπο) δεν είναι άλλο από την περιφρόνηση και τα ιστορικά αντανακλαστικά της απέχθειας που επιμελώς κρύβουν τμήματα του πληθυσμού για κάθε τι αριστερό. Άν και ελάχιστοι σήμερα βλέπουν την αριστερά υπό το πρίσμα του εμφυλίου και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, παρόλα αυτά η αίσθηση μιας αριστεράς που ευνοεί το σαματά, τις διαδηλώσεις και αρέσκεται στον εναγκαλισμό με αναρχικά στοιχεία, υφίσταται σε σημαντικό ποσοστό οικογενειαρχών που έχουν μεγαλώσει με το τρίπτυχο "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" και που βλέπουν με καλό μάτι τα σώματα ασφαλείας. Σε συνδυασμό με μεγάλο ποσοστό του ιερατικού κατεστημένου, αυτά τα στρώματα περιμένουν το ΣΥΡΙΖΑ στη γωνία για να δουν τι θα πει για τις διαδηλώσεις, τις μολότοφ για σύμφωνα ελεύθερης συμβίωσης,  τους γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, κλπ.

Το πείραμα λοιπόν αυτό της κυβέρνησης Τσίπρα ξεκίνησε. Απομένει να δούμε πως θα τα βγάλουν πέρα με αυτά τα 2 1/2 μέτωπα. Έστω και μέτρια επιτυχία θα θεωρηθεί επιτυχία. Έστω και μέτρια αποτυχία θα θεωρηθεί ομοίως. Θα παρακολουθούμε τη συνέχεια με ενδιαφέρον, για το καλό της χώρας.