του Μανόλη Μπουχαλάκη
Οι πολιτικές εξελίξεις με την ανακοίνωση της ψηφοφορίας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανέδειξαν για μια ακόμη φορά χρονίζοντα προβλήματα του κοινοβουλευτισμού. Γινόμαστε μάρτυρες ενός άτυπου "θρίλερ" για το αν θα βρεθούν οι 180, ποιος θα δώσει, ποιος θα πάρει, ποιος είναι "προδότης", "αποστάτης", κλπ.
Φήμες βγαίνουν και κυκλοφορούν πως κάποιοι πάνε να εξαγοράσουν κάποιους, πως άλλοι κάνουν συμμαχίες για την επόμενη μέρα αν θα συμβεί εκείνο ή το άλλο και άλλα παρόμοια. Κατά περίεργο τρόπο, πολλοί εκ των λεγόμενων ανεξάρτητων βουλευτών, στους οποίους μοιραία πέφτει το βάρος της εκλογής προέδρου, ακόμη θεωρούν πως βρισκόμαστε σε πολιτικά αλισβερίσια και παζάρια όπως τότε που δεν ήταν και τίποτα ιδιαίτερο να πάρει κανείς "μεταγραφή" από το ένα κόμμα σε ένα άλλο, να ανεξαρτητοποιηθεί, να κάνει μια γυροβολιά ιδρύοντας κόμμα και κάποτε ίσως να ξαναγυρίσει στο αρχικό του κόμμα. Δυστυχώς δεν είμαστε σε αυτές τις εποχές. Η σημερινή ιδιότητα του βουλευτή έχει απύθμενο βάρος ευθύνης καθώς παίζεται το μέλλον της Ελλάδας. Δεν μπορεί πλέον κάποιος να πει ελαφρά τη καρδία "α, δε με εκφράζει ο Δήμας" ή ο τάδε υποψήφιος πρόεδρος. Η ψηφοφορία δεν είναι ούτε επιταγή λευκή προς τον κ. Σαμαρά μα ούτε και ευκαιρία να λογαριαστούν κάποιοι με τη ΝΔ ή με το Βενιζέλο.
Συνεπώς,η επερχόμενη ψηφοφορία δεν είναι exit poll, δημοσκόπηση ή ζύγισμα δυνάμεων. Δεν θα αυξήσει τα ποσοστά του ο κ. Σαμαράς ή το ΠΑΣΟΚ αν εκλεγεί ο κ. Δήμας. Τα επερχόμενα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές δεν πρόκειται να δώσουν επιπλέον εκλογικά ποσοστά σε κανένα εκ των κομμάτων της συγκυβέρνησης διότι είναι αντιδημοφιλή και προστίθενται στον ήδη μεγάλο όγκο αντιδημοφιλών μέτρων.
Από την άλλη, η καταψήφιση του κ. Δήμα ή του οιουδήποτε υποψήφιου ποσώς τιμωρεί τον κ. Σαμαρά αφού οι βουλευτικές εκλογές που θα προκύψουν ταχύτατα, θα βάλουν στο μάτι του κυκλώνα τον κ. Τσίπρα ο οποίος δυστυχώς θα έχει δυο επιλογές. Είτε θα γίνει "Σαμαράς" και θα στηρίξει τα ίδια μέτρα, είτε θα πρέπει να βρει τρόπο να αποφύγει την έξοδο από το ευρώ. Θα πρόκειται περί ανοησίας αν κάποιος νομίζει πως μπορεί ένας πρωθυπουργός να πει "δεν σας δίνω μια από όσα μου δώσατε, αλλά τα λεφτά του ΕΣΠΑ τα θέλω να κάνω αναπτυξιακή πολιτική". Είναι ηλίου φαεινότερο πως η αθέτηση συμφωνιών θα έχει σκληρότατα αντίποινα σε επίπεδο κοινοτικών κονδυλίων. Κανένα κοινοβούλιο χώρας της Ε.Ε. δεν θα εγκρίνει κονδύλια σε μια χώρα που παίρνει "δανεικά κι αγύριστα" από τους φορολογούμενους του εκάστοτε κράτους και που ζητά και ΕΣΠΑ κι από πάνω.
Μπροστά σε όλα αυτά, μια μερίδα βουλευτών καλείται να κάνει μια υπέρβαση. Καλείται να αφήσει στην άκρη τις ίντριγκες, τους συσχετισμούς, τις συμμαχίες, τις φιλοδοξίες και τις παραξενιές. Η εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας είναι άμεσα συμφέρουσα για τη σταθερότητα της χώρας μέχρι την επόμενη πραγματική αναμέτρηση. Τότε, ο κάθε ένας θα μπορεί να κριθεί για τα πεπραγμένα του και αν βρεθεί ελλιπής, θα οδηγηθεί στην οικία του. Τα παιχνίδια του παρελθόντος όταν παίζεται η χρεοκοπία της χώρας δεν μπορούν να έχουν λόγο ύπαρξης.
Όμως, αν κάποιοι νομίζουν πως αβαντάροντας τον κ. Τσίπρα θα έχουν λαβείν στην επόμενη κυβέρνησή του, όχι μόνο θα βρεθούν προ των ακριβώς ιδίων προβλημάτων και διλημμάτων που σήμερα βρίσκονται οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, αλλά θα έχουν από πίσω τους και τους οργισμένους ψηφοφόρους που δεν θα περιμένουν ούτε λεπτό για να αρχίσουν να υλοποιούνται οι πολλές υποσχέσεις του κ. Τσίπρα. Το κοινώς λεγόμενον, χιλιάδες περιμένουν στο ταμείο. Και δεν θα δεχτούν ξανά λόγια του αέρα. Από την Ε.Ε. πάντως, οι όποιες υπαναχωρήσεις θα επιφέρουν τόνους φρέσκου Γερμανικού αέρα στα πολύπαθα ταμεία της χώρας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου