Κοντά στο νου και η γνώση

του Μανόλη Μπουχαλάκη

Ο σοφός λαός πάντοτε χρησιμοποιούσε αυτό το απόφθεγμα για να δηλώσει κάτι το πλήρως αυτονόητο, που δε χρειάζεται ειδικές αναλυτικές ικανότητες ούτε ανώτερη ευφυΐα για να το καταλάβει κανείς. 

Ας μεταφέρουμε αυτή τη φράση στο τρέχον πολιτικό σκηνικό. Όλες οι δημοσκοπήσεις, με όση αξιοπιστία μπορούν να διαθέτουν, λένε απλά πράγματα προς τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις.

Στη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ λένε πως πρέπει να τελειώνουν με τη φάρσα των Μνημονίων, με την μονίμως "αγριεμένη" Τρόϊκα, με τους ΕΝΦΙΑ και τη συνεχή βέργα της δασκάλας κ. Μέρκελ που διαφεντεύει την Ευρώπη. 

Στο ΣΥΡΙΖΑ λένε πως "ναι μεν αλλά". Δηλαδή ωραία μας τα λες βρε Αλέξη, φαίνεσαι καλό παιδί και ξηγημένο, μας φτάνεις στα ουράνια όταν λες πως θα πας τους μισθούς στα προ κρίσης επίπεδα αλλά, να, δε σε εμπιστευόμαστε ακόμα για πρωθυπουργό, ούτε και πιεζόμαστε για εκλογές επειδή εσύ κάνεις χαρές βλέποντας τα ποσοστά σου ανεβασμένα.

Λένε και στα άλλα κόμματα διάφορα, αλλά θα ασχοληθούμε σήμερα μόνο με τα παραπάνω. 

Οι κ. Σαμαράς - Βενιζέλος γνωρίζουν πως οι εκλογές δεν συμφέρουν τον άτυπο συνασπισμό τους και προσπαθούν να δώσουν την εικόνα ενός κράτους που αναγεννιέται από τις στάχτες του. Όμως ούτε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ούτε οι μειώσεις φόρου πρέπει να θεωρούνται ικανά να αντιστρέψουν το αρνητικό για αυτούς κλίμα. Ο κόσμος θέλει δουλειά και χειροπιαστά πράγματα και όχι ανόητα προγράμματα που δίνουν πεντάμηνη δουλειά σε 10.000 ανέργους σε σύνολο ενός εκατομμυρίου. 

Ο μέσος Έλληνας θέλει το σπίτι που έκτισε με κόπο και υστερήσεις να μην του βγει ξινό από τους απανωτούς φόρους. Επιθυμεί το καλάθι της νοικοκυράς να μην είναι έρμαιο των καρτέλ και του κάθε γελωτοποιού υπουργού που εξαγγέλλει πως θα τα βάλει με την ακρίβεια περίπου όπως ο Δον Κιχώτης με τους γίγαντες της φαντασίας του. Θέλει την υγεία και την παιδεία όχι ξεχαρβαλωμένα σαραβαλάκια που ψάχνουν να βρουν ανταλλακτικά και λειτουργούν μόνο με πατέντες και αλχημείες.

Στον Αλέξη Τσίπρα όλα αυτά είναι γνωστά. Και η όποια δημοσκοπική διαφορά έχει πρέπει να την ερμηνεύσει πολύ απλά. Δεν του δίνει ο λαός λευκή επιταγή αλλά του λέει να ετοιμάζεται να δώσει λύσεις στα παραπάνω. Να αρχίσει επιτέλους να δίνει υπόσταση στο σχέδιό του. Να απαντήσει ευθέως σε καίρια ερωτήματα. Ναι ή όχι στο ευρώ; Θα πληρώσεις τα χρέη της Ελλάδας τα επόμενα χρόνια; Από που θα τα βρεις τα λεφτά; Θα φορολογήσεις τους πλούσιους με κίνδυνο να πάρουν τα λεφτά τους και να εξαφανιστούν; Θα τα βάλεις με τη Μέρκελ σαν να ήσουν μεγάλη χώρα ενώ δεν είσαι;  Θα ζητήσεις στήριξη από τη Ρωσία της οποίας το ρούβλι έχει κατακρημνιστεί και πάτο το βαρέλι δεν έχει; Θα κάνεις άνοιγμα στην Κίνα με κίνδυνο οι εγχώριοι συνδικαλιστές να σου πουν ότι ξεπουλάς τα πάντα;

Απλές ερωτήσεις που θέλουν απλές απαντήσεις. Όχι πολιτικο-αμπελοφιλοσοφίες. Ούτε αόριστα και νεφελώδη λόγια. Ούτε πιθανολογίες και βλέποντας και κάνοντας.

Για τον Αλέξη πάντως η κατάσταση είναι ιδιόρρυθμη. Διότι αν δεν δώσει απτές αποδείξεις κινδυνεύει να γίνει ο πρώτος πρωθυπουργός που θα γιορτάσει τη νίκη του με bank run. 

Για τον δε κ. Σαμαρά, δύσκολα τα πράγματα επίσης. Θέλει να βγει στις αγορές, ναι, σε αυτές τις σταθερές και αξιόπιστες αγορές, για να βρει λεφτά. Και έχει στο τσεπάκι του το μετανοημένο προφίλ της Ελλάδας και την Αμφίπολη. Αμφιβάλλω όμως αν κάποιο εξ αυτών θα μπορέσει να πείσει τα νευρόσπαστα των αγορών πως η Ελλάδα έγινε χώρα - πρότυπο ανάπτυξης.

Ο λαός τα ξέρει όλα αυτά και συνιστά προσοχή. Όχι εκλογικές περιπέτειες και ακυβερνησία αλλά απαντήσεις που να είναι κατανοητές. Σκεφθείτε λοιπόν αγαπητοί γιατί κανείς δεν ξέρει τι ξημερώνει η επόμενη μέρα, με όποιον είναι στην κυβέρνηση. Κοντά στο νου και η γνώση.