του Μανόλη Μπουχαλάκη
Το συμβάν με την κατάρριψη της πτήσης των Μαλαισιανών αερογραμμών πάνω από την Ουκρανία προστέθηκε ήδη σε μια σειρά παρανοϊκών δολοφονιών στις οποίες το αεροπλάνο χρησιμοποιείται έμμεσα ή άμεσα από τρομοκράτες. Θα εμμείνουμε στη λέξη τρομοκράτες διότι στην περίπτωση της κατάρριψης του αεροσκάφους πάνω από τον Ουκρανικό εναέριο χώρο, ουδείς λογικός ή ηθικός άνθρωπος μπορεί να ισχυριστεί πως αυτή εμπίπτει στην κατηγορία της αυτοάμυνας. Οι εκτελεστές της κατάρριψης κατατάσσονται στην κατηγορία των εν ψυχρώ δολοφόνων σε μαζική κλίμακα και καμιά δικαιολογία ή πατριωτικό κίνητρο δεν μπορεί να προταθεί για να δικαιώσει αυτό το έγκλημα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αμφότεροι οι πρόεδροι της Ουκρανίας και της Ρωσίας ευθύνονται για αυτό το μακελειό καθότι εξοπλίζουν τα ακραία τους στοιχεία χωρίς να εφαρμόσουν παράλληλα τη στρατιωτική πειθαρχία και ηθική. Είναι δηλαδή πρόδηλο πως ο αντιαεροπορικός πύραυλος που έπληξε το Μπόϊνγκ δεν προήλθε από τακτικό στρατό των δυο χωρών αλλά από παρανοϊκούς και άκρως επικίνδυνους ατάκτους που χρησιμοποιούνται και από τις δυο πλευρές για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά των γεωπολιτικών παιχνιδιών Δύσης και Ρωσίας.
Ο δυτικός τύπος ωρύεται κατά της μιας πλευράς, αυτής των ατάκτων που έχουν σπόνσορα το Β. Πούτιν. Αγνοούν όμως εσκεμμένα πως οι άτακτοι του Ποροσένκο αλλά και ο ίδιος ο νέος πρόεδρος της Ουκρανίας έχουν τη σιωπηρή και μυστική στήριξη της Δύσης που θεωρεί τον Πούτιν ένα είδος ιμπεριαλιστή της πρώην Κα Γκε Μπε που πρέπει πάση θυσία να τον σταματήσουν.
Προφανώς οι έχοντες σύνεση σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ενδώσουν στον πειρασμό να φέρουν σε αντιπαράθεση το ΝΑΤΟ με τους Ρώσους εξαιτίας της Ουκρανίας όπως σωστά έπραξαν και δεν παρενέβησαν στον παραλογισμό του Μ. Σαακασβίλι ο οποίος θεώρησε πως ήταν ικανός να πάρει το ΝΑΤΟ με το μέρος του, ξεκινώντας τον πόλεμο στην Αμπχαζία και τη Ν. Οσετία.
Άς σκεφτούμε ένα παραλληλισμό. Ας υποθέσουμε πως αύριο ξεσπά αποσχιστικό κίνημα στην Ισπανία λόγω των Καταλανών και ξεκινούν εχθροπραξίες μεταξύ αυτών και του Ισπανικού στρατού. Η Καταλονία ζητάει την ενίσχυση της Ρωσίας για δικούς της λόγους. Η πιθανότερη αντίδραση των ΗΠΑ και της Ε.Ε. θα ήταν "τι δουλειά έχουν οι Ρώσοι στον Ατλαντικό". Ας μην ξεχνάμε και την κρίση των πυραύλων στην Κούβα κατά την οποία απειλήθηκε η ανθρωπότητα με πυρηνικό όλεθρο επειδή οι ΗΠΑ δεν ήθελαν στο υπογάστριό τους να υπάρχουν πύραυλοι των Σοβιετικών.
Η σημερινή Ρωσία επίσης δικαιούται μια ζώνη ασφαλείας από τους πυραύλους και τα ραντάρ του ΝΑΤΟ άσχετα αν δεν βρισκόμαστε πια στον Ψυχρό Πόλεμο. Το πρόβλημα όμως είναι πως οι μέθοδοι που η Ρωσία χρησιμοποιεί για να διατηρήσει αυτή τη ζώνη ασφαλείας όχι μόνο δεν παραπέμπουν σε νηφαλιότητα αλλά αγγίζουν τα όρια του τραμπουκισμού.
Η ταυτόχρονη απόσυρση της Δύσης από τα εσωτερικά της Ουκρανίας και η παρόμοια απόσυρση όλων των επικίνδυνων ατάκτων και μισθοφόρων που χρησιμοποιεί η Ρωσία στις ρωσόφωνες περιοχές της Ουκρανίας θα δώσει το έναυσμα για τη σταδιακή προσέγγιση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας και θα βγάλει από το παιχνίδι τους παρανοϊκούς και των δυο πλευρών.
Οι καιροί σαφώς και δεν προσφέρονται για παιχνίδια πάσης φύσης ιδιαίτερα όταν αυτά περιλαμβάνουν το θάνατο εκατοντάδων αθώων ανθρώπων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου