του Μανόλη Μπουχαλάκη
Οι τεράστιες επιτυχίες που σημείωσαν τα εθνικιστικά κόμματα στις Ευρωεκλογές αποτελούν ένα σαφές και ισχυρό μήνυμα προς τους ιθύνοντες των Βρυξελλών.
Μέχρι τώρα, οι ακροδεξιές και εθνικιστικές δυνάμεις περιορίζοντας σε ποσοστά της τάξης του 5-10% στα οικονομικά ισχυρά και εύρωστα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η μόνη χώρα που ως τώρα είχε 20% ήταν η Ουγγαρία η οποία θεωρείται ούτως η άλλως αδύναμο και ασταθές κράτος που δεν μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις στο Ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Όλα αυτά όμως μέχρι τις πρόσφατες Ευρωεκλογές. Τώρα, η Γαλλία και η Βρετανία συγκλονίζονται από μια θεαματική αύξηση των ποσοστών των εθνικιστικών τους κομμάτων. Στο Ηνωμένο Βασίλειο ο ευρωσκεπτικιστής Νάϊτζελ Φάρατζ σάρωσε συγκεντρώνοντας ένα ποσοστό της τάξης του 27%. Μέχρι πριν λίγο καιρό, οι παραδοσιακοί πολιτικοί της Αλβιώνος θεωρούσαν τον Φάρατζ απλά γραφικό και γελούσαν μαζί του. Τώρα είναι αναγκασμένοι να τον ακούσουν. Η Μ. Βρετανία είναι ούτως ή άλλως εχθρικά προσανατολισμένη στις Βρυξέλλες και εκατομμύρια πολίτες της πιστεύουν πως η Ε.Ε. τους έχει πάρει πολλές εξουσίες ως κυρίαρχο κράτος.
Ουδείς μπορεί να αποκλείσει μια έξοδο της Αγγλίας από την Ε.Ε. αφού εις το εξής ο πρωθυπουργός Κάμερον σε κάθε τι που θα κομίζει στις Βρυξέλλες θα έχει και ένα χαρτάκι που θα του θυμίζει πως ένα 27% του λαού του δεν θέλει τη Γερμανία και την Ε.Ε. Καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολο θα είναι να κάνει έστω και μια παραχώρηση υπέρ της κοινής Ευρωπαϊκής ατζέντας χωρίς να διακινδυνεύει το ποσοστό των δυσαρεστημένων να περάσει το 30 ή το 40%.
Στην αντίπερα όχθη, η Μαρίν Λεπέν του Γαλλικού Εθνικιστικού Μετώπου έλαβε ένα εξίσου μεγάλο ποσοστό της τάξης του 25% και άφησε πίσω της τα λεγόμενα "παραδοσιακά" κόμματα. Ο πρόεδρος Ολάντ, βυθιζόμενος δημοσκοπικά, φαίνεται να λαμβάνει τη χαριστική βολή. Κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα αν η επιβράβευση της Λεπέν είναι αποτέλεσμα της υπάκουης στάσης του Ολάντ προς την Άνγκελα Μέρκελ αν και τίποτα δεν αποκλείεται.
Στη Δανία, το εκεί εθνικιστικό κόμμα έλαβε 27% και θριάμβευσε ενώ σε αρκετές άλλες χώρες οι ευρωσκεπτικιστές είδαν τα ποσοστά τους να αυξάνονται.
Το μήνυμα όμως των εκλογών δυστυχώς δεν έχει να κάνει μόνο με την αντίθεση των χωρών στην ηγεμονία της Άνγκελα Μέρκελ. Η Ελλάδα και οι χώρες των Μνημονίων έχουν κάθε δικαίωμα να αντιτίθενται στις εξοντωτικές πολιτικές λιτότητας του Βερολίνου. Όμως, οι εύρωστες Ευρωπαϊκές υπερδυνάμεις όπως η Αγγλία και η Γαλλία δήλωσαν καθαρά πως δεν θέλουν την Ευρώπη των στατιστικών, της γραφειοκρατίας και των ανοικτών σε όλους συνόρων. Δεν θέλουν την ηγεμονία της Γερμανίας και φοβούνται πολύ για την απώλεια της εθνικής τους ταυτότητας.
Είναι προφανές πως ελλοχεύει ο κίνδυνος να μετατραπεί η υπεράσπιση της εθνικής ταυτότητας σε ανοικτό ρατσισμό απέναντι στους ήδη ευρισκόμενους στα ευρωπαϊκά κράτη μετανάστες. Αυτός ο κίνδυνος και αυτές οι φοβίες πλέον θα εγκατασταθούν στο Ευρωκοινοβούλιο.
Το έργο της Ε.Ε. πλέον γίνεται πολύ δυσκολότερο αφού εκτός της προσπάθειας να επιτευχθεί δημοσιονομική σταθερότητα, τώρα πλέον οι Βρυξέλλες θα πρέπει να παλέψουν με τον κίνδυνο της εθνικής και κοινωνικής σταθερότητας στα κράτη - μέλη γνωρίζοντας πως μεταναστευτικές πολιτικές θα κτυπηθούν άγρια από τις χώρες στις οποίες η ακροδεξιά πρώτευσε και πως πλέον η λεγόμενη πορεία προς μια Ευρωπαϊκή υπερεθνική οντότητα θεωρείται τελειωμένη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ήδη τελειώσει όπως την γνωρίζαμε και χρειάζεται τάχιστα να μετεξελιχθεί για να επιζήσει στο μέλλον. Το μοντέλο της λιτότητας α λα Γερμανικά και η συνεχιζόμενη υφαρπαγή εξουσιών από τα κράτη - μέλη έχουν γυρίσει μπούμερανγκ στην κ. Μέρκελ που πλέον βλέπει πως η Ευρώπη που επεδίωκε δεν έχει διάθεση να την ακούσει.
Είναι ιστορικά παραδεδεγμένο πως όταν οι Ευρωπαίοι δεν έκαναν μπίζνες, πολεμούσαν ο ένας τον άλλο. Για αυτό το μήνυμα των ευρωεκλογών πρέπει να περάσει άμεσα στους ιθύνοντες έτσι ώστε να μην υπάρξει διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και επιστροφή στους εθνικισμούς που έφεραν 2 παγκόσμιους πολέμους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου